I Love That Martyr | On-Hold|

Chapter 20

Di ko na na-edit 'to. Tamad talaga ako pag babasahin ko ulit yung sinulat ko. Sarreh😂✌️

________

Chapter 20

Axcel's PoV

Tahimik akong nagbabasa at naka upo sa sala. I'm bored. Bakit ba kasi ako dito kailangang iwan? I can live by myself. I can live without the help of others. Pero malaki pa rin ang dapat kong ipagpasalamat kila Auntie Helen. Kahit na hindi niya ako kadugo ay binihisan, pinakain at pinag-aral niya ako. 3 months pa lang ako dito sa kanya. Tatlong buwan na ang nakalipas nang mamatay ang nanay ko.

"Axcel, hijo. I want to introduce my niece.. This is Coleen. And coleen, this is Axcel. He's the son of my bestfriend who just passed away 3 months ago."she introduced me to a girl who has expressive almond eyes, long black wavy hair and fair skin. Nakakamangha na ang kanyang mga mata ay mukhang inosente.. taliwas sa aura ng kanyang mukha.

Nilahad niya ang kanyang kamay sa akin. Nangangamba ako na kapag mahawakan ko ang kanyang kamay ay hindi ko na ito mabitawan pa. Alam kong magkakaroon siya ng malaking parte sa buhay ko. Sa mga litrato palang niya ay nakuha niya na agad ang atensyon ko ngayon pa kaya na nasa harapan ko na siya.

Auntie Helen went to the kitchen to prepare our dinner. Ang kanyang kamay ay nakalahad pa rin ngunit binaba rin ng mapansing hindi ko ito tatanggapin. Nakataas ang kilay niya sa akin na parang naiirita.

"Tss."pagkatapos non ay sumunod na siya kay Auntie na nasa kusina.

Napangisi ako nang sungitan niya ako. Iyon ang una naming pagkikita. Iyon din ang unang pagsusungit niya sa akin. Ang una at magiging huli kong pag-ibig. Sinigurado ko na 'yon. If ever she will loved another man, I'll make sure that I'll be her end game.

Araw-araw ko siyang sinusungitan. Minsan napapansin ko pang may malalim siyang iniisip.. at sa tuwing mapapatingin ako sa kanya... mapapatulala na lamang ako. Iniisip kung ako ba ang nasa isip niya. Kung nagtataka ba siya o tinatanong ang sarili kung bakit ko siya sinusungitan.

Sinusungitan ko siya dahil ayoko malaman niyang sobra ko siyang hinahangaan. I don't want her to notice how much I adore her. Her skin, her lips, her eyes, her voice... everything about her makes my heart beat so fast to the point that I want to be possessive of her. I want to keep her in my room with me and cuddle all night.

Minsan pa ay iniiwasan ko siya dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko. God knows how hard I tried to stop myself to kiss her soft lips. Fuck you, Axcel! She's just 16 for God's sake!

Kaya noong babalik na siya sa pilipinas para doon mag-aral ng kolehiyo ay parehong saya at irita ang naramdaman ko. Saya, dahil wala akong magagawa sa kanya! Dahil kung magtatagal pa siya baka binuhat ko na siya papunta sa kwarto ko! At irita dahil iniisip ko pa lang na may makikilala siyang ibang lalaki ay halos sumabog na ang utak ko sa sobrang daming naiisip. But I don't want to be selfish. That's part of her being a teenager.

Pero noong nasa sasakyan na kami para ihatid siya sa airport ay hindi na ako nakapag pigil. Nakasandal siya at mukhang naka-idlip. My mind's screaming to kiss her! Isa lang, Axcel! Isa lang! I kissed her. Smack lang. Pero talagang hindi ako nakontento dahil sa lambot ng kanyang labi. I kissed her again. Mas malalim kumpara sa kanina ngunit iningatan kong hindi siya magising dahil baka masampal ako nito!

And the moment my lips touched her.. alam ko na na hindi na ako makaka-ahon pa. Tangina! Ang lambot ng labi niya! Kung hindi lang siya 16 ay baka nagpabook na ako sa hotel at buong araw siyang hinahalikan hanggang sa mamantal at magmakaawa siyang tumigil ako!