She's solid on Lance's team. I really like her loyalty to Lance. Hanggang sa huli po ba yan? :) Hello po! Salamat sa suporta. ^___^
Beware. UNEDITED. NO PROOFREAD.
* * * * *
"That man... He-- He's your biological father."
A-ano? That can't be!
"H-Hindi pwede! I-Imposible!" I said loudly.
Nakikita ko sa peripheral vision ko na nagigising na yung babae na natutulog kanina.
Is she supposed to be my mom?
No! H-hindi...
"N-n-no... NO!"
"Kassie! Calm down, please." Toby said soothingly.
He was trying to calm me down. Gusto ko din sana but many information are flooding my mind.
"Wala ka nang mga magulang!" sigaw sa akin ni Nanay.
Ako? Walang magulang? Hindi naman ata yun pwede.
"Pero nabasa ko po sa libro! Lahat po ng bata ay nanggaling sa isang nanay at tatay. Kaya ako po? Saan po yung totoo kong mga mag--"
"TAMA NA KATARINA!"
Agad naman akong tumahimik.
"Wag kanang magbabasa ng libro kasi puro kasinungalingan ang mga nilalaman niyan! Dito ka na lang at pagsilbihan kami! Pambayad mo na yan para sa pagpapakain at pagpapatulog namin sayo dito!"
Humikbi ako. Parang 'di maawat ang pagpatak ng luha ko.
"P-p-pero ang mga magu--"
"Sabi nang wala na nga! Wala ka nang mga magulang kasi patay na sila!"
Patay na sila...
Patay na sila. Yan ang paniniwala na sinabi sa akin ni Nanay. Tama nga ba siya? Talaga bang patay na sila?
"No! Hindi pwede Toby eh! Hindi!"
Pilit akong hinahawakan ni Toby pero tinatapik ko lang ang mga kamay niya.
"Kassie..."
"Miss Villarial, totoo po ang sinasabi namin. Kami ang humanap sa'yo."
"NO! NO! NO! HINDI PWEDE! KASI PATAY NA SILA! PATAY NA!" I screamed. Causing the lady to wake up.
I looked at her and she did to me. Tears were swelling in her eyes.
"Anak?"
"No... You're dead..."
That's what I remembered, then everything went black.
* * * * *
Toby's
Kassie fell on my arms.
Mabuti na lang at nasalo ko siya agad kasi baka nabagok na yung ulo niya.
Agad na merong dumating na mga nurse at dinala ko si Kassie on a separate room.
They told me to get out at doon ko nakita ang mommy ni Kassie.
"Okay lang ba siya?"
The hair. The face. The lips. Voice. Those Eyes. It's like I am talking to Kassie. Only an older version of her.
I nodded at her. "I think all the information stressed her too much. After the incident, she m--"
"Pardon? What incident?" she asked sounding concerned.
BINABASA MO ANG
My Part-Time Job
Lãng mạn"I don't care about your past or your present. What matters most to me is you because I care a lot about you, regardless of your situation before or now. I love you for who you are and nobody is ever gonna change that." They both made a big change t...
