Hayat'ın Zorlukları

Hafifleyen Acılar

SONGÜL:
Sabah ilk uyanan ben olmuştum Eylül acı haberi aldığından beri hiçbir şey yemediği için kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçtim. Kızlardan ilk uyanan Meral oldu.

Meral: Günaydın canısı.

Songül: Günaydın Meral kızlar uyuyor mu?

Meral: Uyuyorlar Eylül'e baktım oda dün uyuduğu gibi duruyor hiç kımıldamadan.

Songül: Meral bayılmış filan olmasın uykusunda.

Meral: Ay korkutma Songül hadi gidip bakalım.

Yukarı Eylül'ün yanına çıktığımızda uyandığını gördük.

Songül: Eylül günaydın kardeşim.

Eylül: Günaydın kızlar ne oldu.

Meral: Ya sana bakmıştım ben uyanmadığını görünce bayıldın filan sandık korktuk.

Eylül: İyiyim kızlar merak etmeyin toparlanıp anneme ve babama bunu yapanları bulmak istiyorum tabi ki acım asla dinmeyecek ama onlara bunu yapanı bulmak istiyorum.

Eylül çok kararlı gözüküyordu ama ben bu olaya bulaşırken ona zarar gelmesinden korkuyordum.

Songül: Eylül polisler zaten evdeki parmak izini alıp herşeyi incelediler sen karışmasan mı kardeşim.

Eylül: Nasıl karışmayım Songül benim hayatımdan iki parça koparıp aldılar tek varlığımdı onlar benim.

Meral: Tamam canısı hadi aşağı inip kahvaltı yapalım okula gelecek misin?

Eylül: Gelicem annem ve babam için güçlü durcam.

Songül: İşte benim kardeşim bu ya.

Kızlarla birlikte aşağı kahvaltı yapmaya indik Meral'de gidip Kader ve Cemre'yi uyandırdı onlar da gelince kahvaltımızı yaptık ve sonra hazırlanıp okula gitmek için evden çıktık.

GÜNEY:
Okula geldiğim zaman gözlerim Songül'ü arıyordu ama henüz gelmemişti sırama geçerken Defne bana seslendi.

Defne: Güney biraz konuşabilir miyiz?

Güney: Ne istiyorsun Defne.

Defne: Hadi gel kantine gidip orada başbaşa konuşalım özel bir konu biraz.

Kantine inip birer çay alıp bir masaya geçtik Defne konuşmayınca ben sordum.

Güney: Hayırdır neymiş bu çok özel ve önemli konu.

Defne: Eylül'ün ailesi vefat etmiş çok üzüldüm.

Güney: Sen o kızlara üzüldün.

Defne: Evet sonuçta benim de bir ailem var ve onlara birşey olsa sanırım bende dayanamazdım bu acıya.

Güney: Evet Eylül yıkık bir durumda ama neyse ki yanında Songül var kızlar var en kısa zamanda Eylül'ü toparlayacaklar ben inanıyorum.

DEFNE:
Tabiki de o kızlara acımıyordum ama Güneyi elde etmek için ve Songül'den vazgeçirmek için kızlara iyi davranıyor numarası yapmam lazımdı şimdi ise Eylül'ün acısından faydalanarak bunu yapacaktım ve ailesinin nasıl öldüğünü öğrenmem lazımdı bunun için de Güney'in iyi niyetinden faydalanacaktım.

SERKAN:
Kızlar ve Eylül'ü okul kapısından girerken görünce hemen koşarak Eylül'ün yanına gittim.

Serkan: Eylül iyi misin okula gelmişsin ben hemen gelmezsin sanıyordum.