Hayat'ın Zorlukları

Kayıp

KADER:
Eylül ile dışardan gelen sesi merak edip kapının önüne çıktık.

Eylül: O ses neydi Kader.

Kader: Sakin ol kardeşim hadi gel kızları arayalım.

Eylül: Tamam.

Tam içeri girerken arkamdan gelen Eylül'ün çığlık sesini duydum.

Kader: Eylül ya napıyorsunuz bırakın kardeşimi Eylül.

Eylül: Kader kurtar beni birşey yap polise haber ver.

Kader: Eylül ya açın şu arabanın kapısını Eylül kardeşim.

Arabanın arkasından çaresizce koşuyordum en sonunda gücümü kaybedip yere yıkıldım.

Kader: Eylülllllll kardeşim.

Hemen geri eve dönüp kızları aradım.

Kader: Aç hadi Songül aç şu telefonu. Meral Meral'i arıyım.

Meral: Alo Kader ne oldu canısı.

Kader: Meral çok kötü Meral Eylül Eylül'ü kaçırdılar Meral birşey yap yardım et bana ben koruyamadım kardeşimi.

Meral: Kader ne diyorsun sen hemen geliyoruz biz kızlar da benim yanımda sakin ol bir yere ayrılma.

Kader: Çabuk gelin ne olur.

CEMRE:
Kader arayıp Eylül'ü kaçırdılar dediği zaman başımızdan aşağı kaynar sular döküldü hemen evden çıkıp bir taksiye binip Eylül'ün evine doğru yola çıktık. Geldiğimizde Kader kapının önünde ağlayarak oturuyordu.

Cemre: Kader Eylül nerede kim kaçırdı onu cevap versene.

Songül: Kader konuşsana.

Kader: Benim yüzümden oldu Songül dışardan sesler geldi biz bakmak için dışarı çıktık tam içeri girip sizi arayacaktık ama ama Eylül birisi ağzını tutup zorla arabaya bindirdi kızlar özür dilerim çok özür dilerim.

Meral: Kader saçmalama senin bir suçun yok kardeşim bulucaz Eylül'ü kızlar hadi hemen polise gidelim.

Songül: Evet Kader kalk toparlan hadi kardeşim.

Kızlarla birlikte karakola gittik ben ifade verdim ve polisler arama çalışmalarını başlattı normalde 24 saat olmadan kayıp ilanı alınmıyordu ama Eylül'ün annesini ve babasını öldüren kişiler Eylül'ü kaçırmış olabilir diye hemen arama çalışmalarını başlattılar.

SONGÜL:
Kader ifadesini verdikten sonra eve geldik Kader çok kötü bir durumdaydı ve kendini suçluyordu kızlar içerde otururken Güney Cenk ve Serkan'a haber vermek istediğim için mutfağa geçip Güney'i aradım.

Güney: Songül hayırdır bu saatte iyi misin.

Songül: Güney çok kötü bir şey oldu.

Güney: Songül ağlıyor musun sen.

Songül: Güney sen nerdesin hemen Serkan'ı ve Cenk'i alıp buraya gel Eylül'ü kaçırdılar.

Güney: Ne Songül tamam biz beraberiz geliyoruz hemen nerdesiniz siz.

Songül: Eylül'ün evinde.

Güney: Tamam geliyoruz.

GÜNEY:
Aldığım haber ile hemen ayaklandık Serkan ve Cenk'e yolda anlattım herşeyi Serkan birden panik oldu hemen Eylül'ün evine geldik.

Cenk: Kızlar iyi misiniz Kader.

Kader: Cenk kardeşimi koruyamadım ben çok kötü biriyim.

Kader birden Cenk'e sarılınca ne olduğunu anlamamıştım hemen Songül'ün yanına gittim.

Güney: Songül iyi misin?

Songül: Güney kardeşim yok nasıl iyi olabilirim.

Serkan: Ya polise gittiniz mi nerede Eylül.

Meral: Gittik Serkan arama çalışmalarını başlattılar.

Cemre: Saat gecenin dördü olmuş hala bir haber yok.

Serkan: Kafayı yicem kim neden uğraşıyor Eylül'le.

SONGÜL:
Ertesi gün hepimiz zorla okula gittik kantinde bir masaya oturduk daha sonra da yanımıza Mert ve Gökhan geldi.

Mert: Günaydın siz iyi misiniz ya Eylül nerede.

Meral: Eylülü kaçırdılar.

Gökhan: Nasıl ya kim kaçırdı.

Kader: Ya susun artık herşey benim yüzümden oldu tamam mı.

Songül: Kader kardeşim.

Kader ağlayarak masadan kalkıp gitmişti bende peşinden gittim tüm okulu aradıktan sonra en son bahçede buldum onu.

Songül: Kader neden böyle yapıyorsun kardeşim hepimiz üzgünüz hepimiz Eylül'ün bulunmasını istiyoruz senin bir suçun yok kendini suçlama artık.

Kader: Eğer ben dışarı çıkıp bakalım demeseydim evin içinde dursaydık şu an yanımızda olacaktı Eylül ama ben naptım çıkıp bakalım dedim.

Songül: Olan oldu kardeşim sen kendini suçlayınca Eylül geri gelmeyecek toparlan biraz güçlü durmamız gerekiyor tamam mı yoksa Eylül'ü nasıl bulucaz.

Kader: Tamam hadi kızları bulalım.

CEMRE:
Ben sınıfta oturup ağlarken Gökhan yanıma geldi.

Gökhan: Cemre ağlama artık lütfen bak Eylül bulunacak tamam mı ben inanıyorum.

Cemre: Gökhan kardeşimi çok özledim ona birşey olursa napcam ben.

Gökhan: Hiçbirşey olmayacak tamam mı iyi düşün iyi olsun.

Cemre: Sağol iyi ki varsın.

Kızlar da sınıfa gelip benim ağladığımı görünce beni çağırdı hep beraber bahçeye çıktık.

Meral: Eee kızlar anlatsanıza.

Songül: Kızlar şu an Eylül nerede bilmiyoruz ama burada böyle elimiz kolumuz bağlı oturamayız evlerine gidip birşeyler bulmaya çalışacağız bir ipucu falan birşey yani Eylül'ü bizde arayalım ama bizimkilerin bundan haberi olmayacak sadece dördümüz.

Cemre: Tamam hadi gidelim.

MERAL:
Eve gelip ortalığı araştırmaya başladık bir ipucu arıyorduk daha sonra ev telefonunun çaldığını gördük ve hepimiz telefonun başına koştuk gizli numara arıyordu hepimiz telefonun ekranına bakarken kimin açacağı ve kimin aradığı  merak konusu olmuştu...