Hayat'ın Zorlukları

Endişe

GÜNEY:Songül birden sancılanınca hemen arabaya bindirip hastaneye doğru yola çıkmıştık kızlar da arkadaki araba ile geliyordu ben arabayı sürerken Songül'ün yanında Cemre vardı arka tarafta Songül'ü sakinleştirmeye çalışıyordu.

Songül: Güney daha erken değil mi neden geldi bu sancı.

Güney: Ben nerden bileyim kızım kadın doğum uzmanı mıyım ben.

Songül: Ya sen bana laf yetiştireceğine biraz daha hızlı sürsene doğuruyorum.

Cemre: Songül kardeşim sakin ol lütfen bak stres yapmaman lazım.

Güney: Tamam geldik hastaneye güzelim şimdi doğuma alacaklar seni.

Biz Songül'ü tekerlekli sandalye ile içeri götürürken arkamızdan bizimkiler gelmişti.

Kader: Kardeşim korkma tamam mı yiğenlerimiz sağ salim doğacak.

Meral: Canısı burdayız biz.

Eylül: Songül korkma kardeşim.

Güney: Bende doğuma girebilir miyim.

Doktor: Tabiki girebilirsiniz Güney bey sizi hazırlasınlar yan odada.

Songül ile birlikte doğumhaneye girmiştik Songül'ü sedyeye yatırmışlardı.

Songül: Güney elimi sakın bırakma tamam mı.

Güney: Bırakmayacağım sevgilim korkma.

EYLÜL:
Songül ve Güney içeri girince bizde kapıda beklemeye başlamıştık.

Cemre: Kızlar birşey olmaz değil mi.

Kader: Saçmalama Cemre üçü beraber çıkacak oradan kimseye birşey olmayacak.

Serkan: Eylül aşkım sende çok kastın kendini bu bebek için çok tehlikeli hadi otur biraz dinlen.

Eylül: Tamam canım iyiyim ben ama kardeşim ve yiğenlerim sağ salim çıkarsa daha iyi olacağım.

Gökhan: Merak etmeyin kızlar birşey olmayacak hem Güney Songül'ün yanında.

Meral: Ya ne güzel bizim düğün yıldönümümüzde doğuyor yiğenlerim.

Mert: Evet bitanem çok tatlı .

Cenk: Kader Umut uyudu istersen annemlere bırakıp geleyim ben.

Kader: İyi olur Cenk çocuk buralarda perişan olmasın.

Cenk: Tamam canım ben Umut'u bırakıp geliyorum.

Kader: Tamam.

Feride: Kızlar ne oldu aldılar mı Songül'ü doğuma.

Meral: Aldılar Feride hanım içerdeler.

Toprak: Güney nerede.

Serkan: Oda Songül ile birlikte doğuma girmek istedi.

Feride: Tamam kızlar hadi gelin kafeteryaya inelim.

Kader: Olmaz Feride hanım ben burada beklicem.

Meral: Bende gelmem.

Feride: O zaman Toprak kızlara bir çay filan mı alsak.

Gökhan: Biz Serkan' la gideriz hocam.

Toprak: Tamam çocuklar.

Serkan ve Gökhan kafeteryaya inmişti bizde hala doğumhanenin önünde bekliyorduk Cenk'te Umut'u annesine bırakıp hastaneye geri dönmüştü hiçbirimiz yerimize oturmuyorduk ayakta dolanıp duruyorduk.

Feride: Kızlar yeter ama başım döndü.

Cemre: Neden bu kadar uzun sürdü ki.

Feride: Doğum zor birşey Cemrecim merak etme herşey yolundadır.

Tam o sırada Güney içerden çıkmıştı ve doğumhanenin kapısı kapanmıştı Güney birden yere çöküp ağlamaya başladı ve hepimiz korku ile ona baktık...