If Only (Rainbow Series #1)

Chapter 4

Haley Imperial calling...

Just by seeing her name makes my heart beats faster than usual. Magkahalong kaba at excitement ang nararamdaman ko, kaya lang ang kaisipang hindi pa ako handa na harapin siya ang nagsisilbing limitasyon dahil na rin sa ipinagbabawal na pag-ibig na nararamdaman ko.

I'm sorry Hal. I don't want to drag you in this mess I created just because I fell in love with a girl as amazing as you.

And I know at this moment, sira na yung pagkakaibigan na binuo namin ng limang  buwan. Sinira ko.

I decline the call and put the phone inside my bag. Pumasok na ako sa kotse at sinimulang i-start ang engine. Hindi pa man, narinig kong nag-ring ulit ang telepono para sa isang tawag. Tinignan ko lang ito, walang balak tignan kung sino ang caller. Lumipas ang isang minuto, tumigil ito at napalitan ng ringtone para sa isang message.

Di nako nag-aksaya ng oras at binuksan ko na kung ano ang laman nito. Kuryoso sa kung ano ang gustong sabihin ni Haley.

Let's talk, please B.

Sht! Why are you making this hard for me Hal? Para sayo rin naman tong pag-iwas ko, para sating dalawa. I'll give myself some time to sort things out, if I'm really am in love with a girl or it's just...

And when I thought that I convinced myself na hayaan na muna si Haley. I just fvcking found myself driving back to school dahil kakatapos palang ng pangalawa sa huling klase niya. See? Kabisado ko pati ang schedule niya. Fvck this!

Malapit nakong makarating sa building nila Haley ng nakasalubong ko si Luis, base sa nakikita ko kagagaling lang niya sa pupuntahan ko.

"Luis--

I was about to call him to ask if Haley's still in her room pero parang wala siya sa sarili. Is there something wrong? Well I don't have any problem with him, parehas lang kaming nagkagusto sa iisang babae. Haaay buhay.

Tinuloy ko nalang yung paglalakad ko. Maybe Haley's still in there. Some part of me doesn't want to talk to her yet, but some already is saying yes, you should talk to her. Yeah, that's what I'm about to do right now tsk.

"Bea! Hey!" Sa sobrang pre-occupied ng utak ko habang naglalakad, diko napansin na kasabay ko na pala sa paglalakad si Chad.

"Oh! Hey what's up?" I tried to smile at least, I owe him that after dumping him.

"Nothing. Gusto lang kitang kamustahin." He said smiling from ear to ear. Chad is not the typical captain of the team, I mean hindi siya mayabang, sobrang bait niya in fact heto kinakausap pa niya ako at nagagawang ngitian sa kabila ng pagpapahiya ko sa kanya.

"I'm sorry Chad pero ayoko na, I don't... like you that much, anymore. I'm really sorry." Sabi ko ng pabulong, yung siya lang ang makakarinig dahil ayokong dagdagan pa yung kahihiyan na ibibigay ko sa kanya sa harapan ng mga taong kinatulong niya para lang sa surprise na'to. Yumuko ako at tumalikod, hindi na nagawang lumingon at lumakad na palayo. Hearing all their gasps.

At heto, ganito pa din ang turing niya sakin.

I fake a smile. "Hey I'm fine but I'm on a hurry. I need to go. Nice seeing you Chad. Bye." Labis man ang guilty na nararamdaman ko pero kailangan kong puntahan si Haley.

Ng nakarating na'ko sa ikaapat na palapag. I found Haley sitting alone inside their room. Katulad ni Luis, parang wala din siya sa sarili niya. What happened?

"Hal." I sat beside her. And hug her, God "I miss you."

"Bea." Sa tingin niyang yon, alam kong may problema. Lumayo ako ng konti sa kanya at pinagmasdan ko siya habang binawi naman niya ang tingin na iginawad niya sakin.

Sinubukan kong hulihin yung tingin niya. "Haley anong problema?" Pagbubukas ko ng usapan.

"None. Anong problema? Anong problema mo?" Finally! She look at me, but glaring.

"No. No. May problema ka ramdam ko. Ano yon Hal? Tell me. Is it Luis?" Yes, Haley kahit na mabigat ang kinahaharap ko ngayon, kahit na ang pag-iwas sayo ang natatanging paraan para magtigil tong damdamin na'to. Heck, I will always put you first even before myself.

Halatang problemado at may iniindang sakit ang nakikita ko sa babaeng mahal ko. Yes, I'm admitting it, I truly love her. Yung mas gusto mong saktan yung sarili mo wag mo lang makitang nasasaktan yung mahal mo, ayan ang nararamdaman ko ngayon. Kahit na babae ako parang gusto kong saktan yung dahilan kung bakit nagkakaganito si Haley.

Hindi pa din ako sinasagot ni Haley. Nanatili siyang nakatungo at nakatingin lang sa sahig.

"Haley, come on. You know, you can tell me everything."

Sa sinabi kong iyon, nag-angat siya ng tingin. Pagod, pagod nalang ang nakikita ko sa mga mata niya.

"But why can't you tell me yours?" Bigkas niya habang bumabalik ang iba't ibang emosyon sa mukha niya. It's like, onting kalabit nalang, kakawala na ang mga luha sa kanyang mata.

Haley, I can't tell you my everything. Because my everything includes my forbidden feelings for you... I'm sorry "I can't." This time, ako naman ang nag-iwas ng tingin.

"See? How can I tell you mine if you can't even explain kung bakit hindi ka man lang nagpaparamdam!"

Galit si Haley. Sht! Why is she asking me that? Could it be that she miss me? Or could it be that she's in love with me too... I'm fighting the urge to tell her the truth. I swear, Haley's got me hypnotized. "I'm... I lov..." And if not for the thought that suddenly brought me back to my senses. I'm screwed. Pandidirihan niya ako.

"What?! I thought we're best friends? Come on Bea, spill!"

Sobrang pinanghihinaan na ako ng loob. Best friends, of course. And here I am wishing for my slightest hope to happen that Haley can love me back the way I feel for her. I'm crazy I know.

Hindi na ako makatingin sa kanya ng diretso. I'm afraid I might give in to her and tell her I'm in love with her. Wrong move.

"I'm sorry Hal, I can't tell you... I'm sorry... sht sorry." Hindi ko alam ang sasabihin. Mas lalong sumama ang tingin niya sa akin. She even slam her palm in the chair.

"Ha-ha-ha and here I am, thinking you are my best friend and you can't even open up to me. But nah, Bea 3 days? 3 days kitang kino-contact. Akala ko ba best friend kita? Sabi mo lagi ka lang andiyan! You're the one whom I can trust myself to, pero Bea! Bakit wala ka nung panahong kailangang kailangan kita?!" Haley stood up sobing. Sinubukan ko siyang yakapin ulit pero tumakbo na siya paalis.

Gusto ko siyang habulin para patahanin pero hindi ko magawang igalaw ang mga paa ko. It seem as though my feet were glued to the floor.

Naiwan akong mag-isa. Hindi ko namalayan, umiiyak na rin pala ako. Nakatingin pa rin sa nilabasang pinto ni Haley.

No no no. Alam mong andito lang ako palagi sa tabi mo Hal, lagi akong nakasuporta sayo. More than best friend pa nga ang nararamdaman ko, how can you say that? I just want you to understand me, I just can't tell you I love you. I'm a girl, you won't accept my love for you.

Gusto ko ding sumbatan si Haley pero sobra sobra ang pumipigil sa akin para gawin iyon. My mind says I should be offended but my heart is winning by saying you can't do that, you love her. Pero bakit ang sakit?

Haley kailangan din naman kita...