The Anticipated Love (COMPLETED)

CHAPTER 13: POSSESSIVE

NAKITA ko siya kahapon na may kasamang babae. Kaibigan niya siguro kasi ang lapit-lapit nila sa isa't-isa. Masaya ako at nakita ko siyang muli. Ilang linggo o mahigit pa na hindi ko siya nasilayan lalo na ang mga ngiti niyang nakakaadik. Makita ko lang siya na masaya ay masaya na rin ako.

Days are too busy. Hours are too few. Second are too fast. But there is always a time for me to ask you "how are you" when the time comes. I hope you are fine.

Masyado akong nalungkot ng 'di ko siya nakita ng mga linggong 'yon. Akala ko makikita ko siya pero hindi. Hinihintay ko siyang dumating at laging nakatambay sa inuupuan na bench at umaasa ako na darating siya. Hanggang sa nakita ko siya kanina. Ilang linggo na rin akong hindi makapag-concentrate sa mga ginagawa ko sa opisina dahil sa hindi ko siya nakikita. Nag-aalala ako kung may nangyari ba rito dahil ni minsan hindi ito dumating.

Hindi ako makalapit sa kanya. 'Paano ako makakalapit? Paano na ang plano ko. Paano na?'

Maghihintay na naman ako ng pagkakataon para makahanap ng tiyempo para makausap siya at malapitan ng walang asungot sa paligid.

Nabigla ako nang tinuro ako ng babae. Ako na yata ang lalaking masyadong obvious makatingin sa nagugustuhan niyang babae. Ang torpe ko naman kasi. Siguro pinag-uusapan na nila ako. Tinitingnan ko pa rin sila at mabuti na rin na hind sila pumunta sa kinaroroonan ko. Inaakala siguro na baka nakatingin lang ako sa mga pamilyang naglalaro sa paligid.

Umalis na sila. Magkasama pala sila sa iisang bahay. Oo, sinundan ko sila. Naninirahan pala sila sa Village din kung saan ako nakatira. How coincidence right?

'This is amazing. Hindi na ako mapapalayo pa. I will not give up. Maging stalker mo man ako.'

And I realized something within those past weeks not seeing her. Nine lessons in life is to:

~learn to care; I am beginning to care about you,

~ learn to smile; I smile when I saw you that day, I learned to smile in simple ways even you don't know how you make me smile,

~learn to cry; I cried because of frustrations that I did not see you those days,

~learn to give; give you time and time for myself to realize how I fell in love with you,

~learn forgive; I already forgive my ex and this is my move on stage, I am now ready to love again,

~learn to share; I share my ideas and feelings to my bestfriend Jack,

~learn to trust; I have to trust myself and what my heart says that you are the one,

~learn to love; love is just love, it can never be explain but love is not finding someone to live with, it is finding someone you can't live without, and

~learn to say I miss you; however I don't know how I get there for me to say those words.

How can I do a move if I don't have any details about her? Where she live? Somehow, something, I will know you even your single details.

KASALUKUYAN akong nasa bahay nina Jack. Dito muna ako tatambay at makisasabay na lang mamaya sa kanya sa Bar ang Jaros Bar na pag-aari nito.

"Kamusta na pala ang babaeng nagugustuhan mo? Nakita mo na ba," paunang tanong nito sa akin.

"Oo, kahapon. Hindi ako nakalapit sa kanya dahil sa may kasama siyang babae. Close-friend siguro ngayon ko lang nakita," nabubugnot na sagot ko sa kanya.

Nakaupo lang ako sa salas niya at nakataas ang paa ko sa kanyang salaming mesa na nasa gitna.

"No more information?"

"Meron pa. I became a stalker because of her and what I have got. I know where she live, we're living in the same Village. What a coincidence right?" napasigaw ang na-eexcite kong ibalita sa kanya.

Napapailing naman itong tiningnan ako at napaseryoso sa akin.

"May ipapakilala pala ko sayo mamaya. Isang kaibigan ko na babae. Hindi mo pa siya nakikilala kaya hwag kang mag-isip ng kung anu-ano,' sambit nito.

"Masyado kang obvious."

"Hindi naman. Siya nga pala may kasama rin siyang kaibigang babae. Na meet ko na siya noong naglalasing ka. Heartbroken din yun noon kagaya mo. Mas nauna lang sila na umuwi dahil lango na masyado ang kasama niya. Pati na rin ikaw." Tinuro ako.

"Past is past. She's just a memory and I have to forget her totally. Because I found a girl more than what she has." Napapangiting sinabi ko rito.

Totoo naman. Hindi ko na tinatangging nagugustuhan ko na nga ang babaeng lagi kong tinititigan sa park.

Ang pagkakaalam ko bato na ang puso ko pero sa isang sulyap lang sa kanya nalusaw ang tinayo kong walls sa puso ko. Hindi ko lubos maisip na 'lagi akong nasasabik na makita siya.

"Tinamaan ka na talaga sa babaeng 'yan. Gusto ko siyang makilala." Nainis ako bigla. Naikuyom ko na lamang ang aking mga kamao.

"Tol, relax ka lang. Hindi ko siya aagawinsa'yp. May mahal na ako, mahal na mahal ko 'yon. Hindi ko 'ypn ipagpapalit sa iba." Nagkamot ito ng ulo. "Ang problema nga lang hindi ko pa siya girlfriend."

"Mabuti naman kung gano'nn. Walang agawan ng babaeng nagugustuhan."

"Yeah. She's all yours."

"Hmm. She's mine, mine alone. No one but me," possessive kong sabi sa kanya.

"Possessive one, ha."

Loko-loko talaga ang kaibigan kong ito. Bahala siya sa buhay niya. Basta ako papangarapin ko ang babaeng 'yon. Siya na ang gagawin kong reyna ng buhay ko. No matter what. I will never give a thing.

What is mine; is mine. You better get off my sight boys. I will wreck your neck when I see you.

Even I don't know her this time, you will regret claiming as yours if ever I heard someone wants to own you.

"Halika na. Pumunta na tayo sa Bar. Para kang timang na ngingiti-ngiti diyan na mag-isa."

Tumayo agad ako at sumabay sa paglalakad papunta sa Bar niya. Kung pumunta man ito sa bar noon posibleng makikita rin niya ito roon. Aasa na naman ako sa kunting pag-asa na ito na makikita ko siya. Ang kabaliwan ng puso kong gustong makilala siya.

MY LADY BENCH IN THE PARK.