Rebel Daughter at its Best (Completed)

Limampu't tatlo

Everything went so fast, at ito nga ako ngayon hinahatid ni Drake at Joy sa airport.

"Joy, I entrust you this one ha."
turo ko kay Drake.

"Yes boss!"

"I will get your luggage."
paalam samin ni Drake.

Simula kaninang umaga di ko siya makausap ng maayos. Mailap din siya sa akin.

"Nag-away ba kayo? Kanina ko pa napapansin na tahimik si Papa Drake."

Tiningnan ko lang si Drake habang kinukuha ang luggage ko. Lalo niyang pinapahirapan ang loob ko. If I know that I will be falling in love with him, I shouldn't apply abroad for my intern.

Nahihirapan di naman ako na malalayo ako sa kanya. Lalo na't nasasanay na ako na palagi kaming magkasama.

Maya-maya ay narinig ko na ang pagtawag sa susunod na flight.

"Ay flight mo na.. I'm gonna miss you. Ingat ka doon ha." sabi saakin ni Joy.

Tumango ako. Inabot sakin ni Drake ang luggage ko, at tumalikod siya.

"Are you not gonna still talk to me?"

Nagkibit balikat lang siya habang nakatalikod sa akin.

"Love....." pagsusuyo ko. (I know this is not very Alexandra)

He turned around to face me, I was shock to see him teary eyed.

He immediately hugged me.

"When you get there, update me from time to time. Never talk to foreigners. No roaming around, when you don't have work just stay at your pad."

"Yes boss. Sa wakas pinansin mo din ko."
mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.

"Mamimiss kita." naluha ako sa sinabi niya.

To be honest simula nang naging kami, naging emotional na ako.

"Huwag kang makikipagkita kay Tricia ha!"

"Yes boss! Please always pray. Sige na, alis na. Baka magbago isip ko at ikulong na lang kita sa bahay."

Tumango ako. I waved my hands to them.
Ngayon lang ako nahirapan ng ganito bago umalis ng bansa. 2 months lang naman yun kung tutuusin pero parang feeling ko napakahaba na nitong taon.

Pinigilan ko ang sarili ko na tumingin sa kanila kasi baka di ko mapigilan na bumalik at huwag na lang umalis.

--------------------------------------------------------------------
*1 month later....

Simula ng pagdating ko dito sa Paris, wala akong ibang ginawa kundi magtrabaho. Of course, I met different people but I never joined them and their party session.

Masunurin ata to kay Drake.

Pagdating ko sa pad ko, agad akong nagvideocall sa kanya. Ito yung naging routine namin, everyday magvivideocall kami, kahit ang hirap ng time difference sa Pilipinas at Paris, he would wake up so early para makamusta ako. Nung mga una kong linggo dito, I always cried because I missed him so much. Buti na lang nakakaya ko naman na.

Every day kailangan ko din magsend ng video or picture to let him know kung nasaan ako. That's how he's consistent on checking up on me. Sobrang hirap pala ng LDR, nakakapraning din minsan kasi iniisip mo kung sino mga kasama niya palagi.

"Finally you answered. How are you there Love?" tanong ko sa kanya. Kakagising niya lang. I bet, it's only 2 a.m. in the morning in the Phil.

"I'm okay love, kauwi mo lang? nag-OT ka?"