Big Bang

~65~Παντού εσύ 💔

"Δεν θα ήταν τέλειο να έκανα μια τεράστια ζωγραφιά στον τοίχο μου !" ενθουσιάστηκα με την ιδέα μου και την ανέφερα στην Κωνσταντίνα .

"Ναι, κάντο! Γιατί οχι;"

"Μακάρι να μπορούσα αλλά πρέπει να περιμένω να έρθει η καινούρια μου συγκάτοικος για να αποφασίσουμε για τα δωμάτια και αν διαλέξει αυτό το δωμάτιο δεν θα μπορώ να το κάνω στο άλλο γιατί οι τοίχοι είναι ήδη γκρι" είπα και κάθησα στο ,περασμένο με νάιλον, στρώμα του κρεβατιού μου .

"Ωραία τότε τι κάθεσαι. Θα πάρω εγώ το δίπλα δωμάτιο" αναφώνησε η Κωνσταντίνα αφήνοντας με παγωτό.

"ΤΙ; "

"Μωρή χαζή , εγω είμαι η καινούρια συγκάτοικος. Ήθελα να στο πω πιο μετά ή βασικά να έρθω στο σπίτι και να το παίξω ότι τώρα γνωριστήκαμε... Θα είχε πολύ πλάκαααα! " Είπε κάπως μετανιωμένη που δεν έκανε αυτό που σκεφτόταν από την αρχή.

Την αγκάλιασα τόσο σφιχτά που ξεκίνησε να βήχει σαν 90 χρόνων γέρος και της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο.

"ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΝΤΙΝΤΟΥΛΑΑΑ! " έκανα επίτηδες το πεντάχρονο και σηκώθηκα για να βάλω τα πράγματα μου στην θέση τους.

"Μην.Με.Ξανα.πεις.ετσιιιιιι...Αχλαδάκι"

Το αιμα πάγωσε στις φλέβες μου. Έμεινα ακίνητη κρατώντας μια κορνίζα στο χέρι μου που ειμουν έτοιμη να την σπάσω.

"ΣΚΆΣΕ! " της είπα επιθετικά και αμέσως κατάλαβε την βλακεία που είπε.

Με πλησίασε και όταν έφτασε κοντά μου έβαλε τα χέρια της στους ώμους μου κάνοντας τους μασάζ.

"Συγνώμη δεν το ήθελα " μου μίλησε με έναν πιο ήπιο τόνο στην φωνή της .

Δεν είπα τίποτα και απλα συνέχισα να τακτοποιώ τα υπόλοιπα πράγματα μου.

[...]

Η υπόλοιπη μέρα πέρασε χαλαρ-- ΧΑΧΑΧΑ ... Ούτε καν. Μέχρι να έρθει ο Αχιλλέας με τα πράγματα της Κωνσταντίνας βλέπαμε 13 reasons why πράγμα που μας έκανε να κλαίμε περίπου δύο ώρες. Μετά βάλαμε μουσική και χορεύαμε. Στατιστικά ,χάσαμε και τα 4 κουτάκια μερέντα που φάγαμε.

Η ώρα ήταν 12 το βράδυ και είχαμε ξαπλώσει η κάθε μια στο δωμάτιο της.

Δεν είχα όρεξη να κοιμηθώ ίσα-ίσα που κάτι με παρακινούσε να βγω στο μπαλκόνι .

Μετά απο μερικά λεπτά αναμονής , αποφάσισα να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και να πάω στο μπαλκόνι.