Big Bang

~70~ Δώθ' μου το κορμή θου ,Θέλω να είμαι ο εραθτήθ θου

Μια στιγμή. Μόνο μια στιγμή μπορεί να σε καταστρέψει. Μπορεί να σε κάνει να θες να αλλάξεις σπίτι . Μπορεί  να σε κάνει να θες να σκοτώσεις  άνθρωπο. Μπορεί να σε κάνει να μισήσεις την ζωή σου. Μπορεί , μπορεί , μπορεί !

Δεν έχω ποτε πειράξει κανέναν . Γιατί το κάρμα να μου φέρεται τόσο σκαρτα και να με μουτζωνει  τοσο άγρια ;

Γιατιιιιι;

"Μ-μπορείς να το επαναλάβεις αλλη μια φορά; "

"Ναι , λέω ότι εγώ και ο Αχιλλέας αποφασίσαμε να συγκατοικήσουμε και λέγαμε να σας βάλουμε στο ίδιο διαμέρισμα μέχρι καποιος από εσάς να βρει κάποιο αλλο μέρος να μείνει. "

Όλα ξεκίνησαν σήμερα το πρωί.

Σαν καλό κοριτσάκι σηκώθηκα από το κρεβατάκι μου που θα είναι για πάντα το μόνο πράγμα που δεν θα με προδώσει .

Έφτασα στην κουζίνα σκεπτόμενη τι σκατ-  ωραία πράγματα έχουμε να φάμε.

Βέβαια εκτός από το να σκέφτομαι τι θα φάω είχα και ενα πολύ κακο προαίσθημα . ΓΤΦ μου θυμιζα την μάνα μου που για το κάθε τι  έχει και ενα προαίσθημα.

Αγνόησα την φωνούλα μέσα στο κεφάλι μου ,βάζοντας μια μπουκιά δημητριακών μέσα στο στόμα μου .

Βέβαια μετά απο λίγο κατάλαβα ότι κάτι έλειπε από το τραπέζι.

"Τι σκατά; " προκρίθηκα στον εαυτό μου όταν παρατήρησα ότι η Κωνσταντίνα δεν ηταν στο σπίτι .

Ξέχασα να αναφέρω οτι πάνω στο τραπέζι της κουζίνας υπήρχε ένα γράμμα που πάνω του έγραφε το όνομα μου και ότι είναι από την Κωνσταντίνα.

Έλεος αυτό το κορίτσι με τα γράμματα .

Το ξεδίπλωσα  (αυτονόητο) και άρχιζα να διαβάζω  (αυτονόητο και αυτό)

Βεφουκο...

Όταν ξυπνήσεις από την χειμερία νάρκη σου σε παρακαλώ φάε ,πλύσου , ντύσου, στολίσου και ότι άλλο εσύ θες και έλα στην γνωστή καφετέρια δίπλα από τον μανάβη γιατί έχω εκπληκτικά νεα...

Άστα διάλα ...

Δεν έδωσα περεταίρω σημασία στο φαΐ μου. Μου είχε κοπεί η όρεξη και μου είχε γίνει εντελώς αδιάφορο το γεγονός ότι για πρωινό είχα τα αγαπημένα μου κοκοποπς.

Άσχετο αλλά αυτό το συγκεκριμένο σχήμα πάντα μου θύμιζαν σκατά ποντικιού.

λολ.