Familie Saleh (Voltooid)

Deel 9

Perspectief Aicha:
Ik klop op de deur van Amine's huis.... Niemand? Dat is vreemd. Als ik me omdraai zie ik Amine plots achter me staan met een hoodie aan. "Oh my Allah, je liet me schrikken." zeg ik. "Amine, sinds wanneer vind jij hoodies leuk?" vraag ik. Hij blijft me aankijken en zegt niks. "Hallo?!!!! Ik praat tegen je!" "Ik heb geen tijd." zegt hij emotieloos en duwt me aan de kant om naar binnen te gaan. Verslagen kijk ik naar de dichtgeslagen deur. Wat heeft hij? Houdt hij niet meer van me?....

-Volgendedag

Perspectief Fatine:
Ik word met hoofdpijn wakker. Tfoe, ik heb nog meer gehuild dan een mannetjes eend die geen eieren kan leggen. Wacht.. Mannetjes eenden leggen geen eieren... Als ik opkijk zie ik mijn lieve moeder naast me liggen. Oh my Allah, waarom moet mama eraan leiden...

Ik sta rustig op en loop naar de badkamer. Ik was me snel en verricht het gebed. Als ik op de grond kijk zie ik een hoofddoek liggen van mijn moeder. Ik wou beginnen met dragen als ik getrouwd was met Oussama... Nieuw begin...

In Sha Allah Ghair. Ik vouw de hoofddoek op en leg hem op de toonbank. Als ik beneden kom zie ik Ali en mijn vader ontbijten. Ik wil hem niet teleurstellen... Ik heb geen andere keus dan op het voorstel ingaan. Het was niet eens een voorstel.. Ik loop naar ze toe en ze kijken mijn kant op.

"Ik ga trouwen met Ali." zeg ik rustig. Ik zie mijn vader verrast kijken. "Mezian benti, beter dat je je knop hebt omgezet." zegt mijn vader. Ik knik en loop de keuken in. Ik pak een croissantje en loop de tuin in. Even Oussama bellen...

Oussama: Fatine?! Ik wacht al sinds gister op je telefoontje, ik hoorde van Oumaima wat er is gebeurd.
Fatine: Ik ga trouwen... (zegt ze met brok in haar keel)
Oussama: Niet met mij...
Fatine begint te huilen.
Oussama: Hbiba, niet huilen.
Fatine: Onthoud dat ik altijd van je zal houden.
Oussama: En ik van jou, kunnen we elkaar nog zien?
Fatine: Dat lijkt me geen goed idee... Afscheidt nemen is moeilijker dan dit...

-

Perspectief Boutaina:
Ik heb voor de Hema afgesproken met Ayman om samen te ontbijten. Ik heb hem via de telefoon alles verteld.. Hij vindt het echt niet kunnen, en ik ook niet! We gaan straks een plan bedenken.

Plots voel ik handen voor mijn ogen. "Aaaah" schreeuw ik en als ik me omdraai geef ik diegene een klap. "Auw." zegt een bekende stem. "Ayman?! Oh my Allah, sorry sorry sorry." zeg ik snel. "Het doet pijn." zegt hij ze3ma zielig. "Hoe kan de pijn verdwijnen." vraag ik hem. Hij kijkt me grijnzend aan en wijst met zijn vinger naar zijn wang.

Pats (en nog een klap😂)

"Wat, dat bedoelde ik niet." roept Ayman. "Oh, wou je soms een kusje dan?" vraag ik aan hem met een grijns. "Ja" "Krijg je niet." en met die woorden loop ik de Hema binnen.

Perspectief Fatine:
Ik veeg snel mijn tranen weg en loop de woonkamer binnen. "Benti, we moeten een paar dingen bespreken met Ali." zegt mijn vader. Ik knik en neem plaats. "Goed ik wil dat je zo snel mogelijk gaat trouwen. Dus jullie gaan al deze week het trouwcontract tekenen." legt mijn vader uit. "Deze week al?!" vraag ik met schrik. "Niks gaat te snel." zegt Ali met een knip oog. Ieuwww. "En zo is dat, mijn zoon." zegt mijn vader.

"Volgende week is jullie Henna feest." "Volgende week?!!!" vraag ik weer met schrik. "Dat kan niet, mama, Boutaina en ik gaan helpen met Aicha's henna feest en trouw feest." zeg ik snel. Hij kijkt me bedenkelijk aan. "Of volgende week of geen trouwfeest." zegt mijn vader streng. Wallah meh dat boeit mij, ik hou toch niet van die Ali Apendrol. "Nee ik help Aicha liever." zeg ik, voordat Ali iets kon zeggen.

"Dat is dan geregeld, nadat jullie tekenen bij de gemeente, trek je gelijk bij hem in." Ik knik en loop snel naar Boutaina's kamer. Ik laat weer tranen vallen... Ik wil Oussama en niemand anders!

Klop Klop

"Ik ben het, Ali." "Binnen." zeg ik met tegenzin. Hij loopt naar binnen en gaat naast me zitten. "Ey, ik weet dat je dit niet wil, maar we moeten er het beste van maken." zegt Ali geruststellend. "Waarom wil JIJ met MIJ trouwen en MIJN leven verpesten als JIJ weet dat IK dit NIET wil?" vraag ik geïriteerd. Hij kijkt naar de grond. "Je werd door je ouders gedwongen of niet soms?" vraag ik. Hij zegt niks en kijkt naar de grond. "Ik doe alles om mijn moeder te beschermen." en met die woorden loopt hij weg.

Perspectief Ayman:
Hier zit ik dan, voor mijn droomvrouw. Ze is perfect! Ze lijkt echt op een mooie diamant. Nog mooier dan een echte diamant. "Wat kijk je?" vraagt ze lachend. Weyoo, haar lach, droom ik ofzo? "Niks hoor ik vind het gewoon leuk om naar je te staren." zeg ik. Ze bloost en kijkt weg. Ze is zo mooi als ze bloost. Ze is eigenlijk altijd mooi.

Ik pak met mijn hand haar kin en draai haar gezicht mijn kant op. "Ik zei toch dat je je niet verlegen hoeft te voelen."

Perspectief Boutaina:
Ik bloos en draai mijn gezicht de andere kant op. Hij is te lief. Plots pakt hij met zijn hand mijn kin en draait hij mijn gezicht zijn kant op. "Ik zei toch dat je je niet verlegen hoeft te voelen." zegt hij met de mooiste stem ooit. Hmpf, waarom is hij zo handsome. Als ik niet antwoord, pakt hij mijn hand en geeft hij er kleine kuste op. "Haha stop, dat kietelt." zeg ik lachend. Maar hij blijft doorgaan.

Totdat ik handen op mijn schouders voel...

Salamailikoum 7abaybi,
Ik hoop dat jullie dit deeltje leuk vonden.
Vergeet niet te stemmen❤️

Thallah