Familie Saleh (Voltooid)

Deel 16 1/2

(Dit deel is gesplitst in twee delen, morgen komt het tweede deel van Fatine&Ali) dit deeltje en het aankomende deel staan in het teken van Fatine&Ali, daardoor wat minder perspectieven
————————————————————/:/:
Previously on Familie:
Perspectief Ali:
Als ik Fatine naar beneden zie lopen, kan ik mijn ogen niet geloven. Ma Sha Allah! Ik weet dat ze dit niet wil, maar ik ga proberen haar verliefd op mij te maken. Ze is het waard... en die Kaoutar ga ik uitschakelen. Let maar op!

Back to the story

Perspectief Fatine:
Zenuwachtig loop ik de trap af. Als ik opkijk, zie ik Ali voor bewondering naar me kijken, waardoor ik heel erg moest blozen... "Wat zie je er mooi uit, Ma Sha Allah 3lik." zegt mijn vader trots. Ik loop naar hem toe en geef hem een kus op zijn voorhoofd. Ik weet dat mijn vader het beste voor me wil, en als dat betekent dat ik uitgehuwelijkt moet worden... dan is het misschien wel waard.

Lhi 3ta Allah 3ta.

Nieuw begin, met opkomende avonturen.
-
Aangekomen in het gemeente huis, lopen we met z'n allen naar de notaris. Ali en ik praten nog eerst wat met de notaris, voordat we de trouwpapieren tekenen.

-

Mijn hartklopt als een bezetenen, eenmaal getekend is er geen makkelijke weg meer terug. Ik doe mijn ogen dicht en haal diep adem. Plotseling voel ik een hand op mijn hand. Als ik opkijk, zie ik Ali kijken met een glimlach die aangeeft dat alles inorde komt. Ik gun hem een glimlach terug. Mijn gedachtes nog steeds bij Oussama

"Zijn jullie er klaar voor?" vraagt de notaris. Ik richt nog één keer mijn blik op Ali. Als ik hem zie knikken, pak ik de pen op. Ik draai me om en zie mijn zusje Boutaina, glimlachend naar me kijken. Ik draai me weer om en zet mijn handtekening onder de trouwdossier.

Ik geef de pen aan Ali en zonder enige twijfel in zijn ogen, tekent hij óok de dossier. Achter me hoor ik geklap. "Mijn dochter is nu een échte vrouw." zegt mijn vader blij. Gek genoeg, heb ik geen spijtig gevoel dat ik dit heb gedaan. Maar het feit dat ik nooit Oussama's vrouw kan zijn, geeft me toch een naar gevoel.

Perspectief Ali:
Als ik de dossier heb getekend, richt ik mijn blik op Fatine. Ik zie geen schuld gevoel of iets dergelijke in haar ogen. Is ze misschien blij? Alhoewel ze geen bruiloft wou, was dit een geslaagd moment, Hamdulilah.

Ze staat op en knuffelt haar ouders. Ze draait zich naar mij toe en loopt richting mij. "Mag ik je even onder vier ogen spreken?" vraagt Fatine lief. Ik knik. "Excuseer ons, we moeten even wat bespreken." leg ik haar ouders uit. We lopen de donkere gang in, waarbij één lamp brand. Haar mooie groen/bruine ogen kijken sprankelend naar mij, Ma Sha Allah.

"Wat is er?" vraag ik. Ze haalt diep adem... "Dank je wel." komt uit haar mond . "Voor wat?" vraag ik. "Dat je nogsteeds lief voor me bent, ookal nam ik niet eens de moeite om je beter te leren kennen. Ik wil ook zeggen dat ik je geloof... Dat je Kaoutar niet uit kan staan. Die ene keer dat je naar me toe kwam en ik je vroeg, waarom je toestemde.. Je was stil, heel stil... Heeft ze je bedreigt?" vraagt ze met de mooiste en onschuldigste ogen ooit.

Ookal ben ik een man, het is moeilijk om erover te praten. Ik hou me stil en probeer geen traan te laten vallen, ik weet niet of het goede moment is, om te vertellen dat Kaoutar mijn moeder naar Rusland heeft gestuurd onder toezicht.. Als ik niet meewerk, dan ze zou haar wat aan doen.. Ik moet haar stoppen.

Fatine ziet dat ik moeite heb om het te vertellen.

Perspectief Fatine:
Ik zie dat hij moeite heeft om antwoord te geven.. Meskien. Ik zie pijn en verdriet in zijn ogen. Ik pak zijn beide handen vast. "Je hoeft geen antwoord te geven als je er nog niet klaar voor bent, we hebben genoeg tijd om elkaar te leren kennen." zeg ik lief. Hij kijkt me recht in de ogen aan en geeft me een kus op mijn voorhoofd, waarna ik naar achter deins.