Familie Saleh (Voltooid)

Deel 44 Finale

Previously on Familie Saleh

Perspectief Oussama:
"Het is te laat... Ze is mij vast vergeten." zeg ik teleurgesteld. "Niks daarvan! Haar moeder zegt dat ze er nog steeds kapot van is... Ze houd van je, net zoals je net zoveel van haar houd, ik zal je niet vertellen wat je moet doen. Maar doe wat het juiste is... maak de juiste keuze." zegt mijn vader.

En ik weet precies wat ik ga doen...

Back to the story

Perspectief Fatine:
Ik lig op bed en staar naar een foto van Oussama en mij. Ali is aardig... Maar ik kan Oussama echt niet vergeten... Ik hou van hem... Maar hij is een woerden asshole🙄.  Mijn gedachtes worden onderbroken door geklop op de deur. "Ik ben er niet!!!" schreeuw ik hard.

Ik blijf liggen en staar naar de foto. Alweer hoor ik geklop op de deur. "Kaoutar als jij dit bent! Ga weg en stoor me niet!" roep ik hard. En alweer hoor ik geklop op mijn kamer deur. Ik sta stormend op en ruk de deur open. "Ik zei to-..." en daar staat hij dan, Oussama.

"Hey.." zegt hij zacht. Ik weet niet wat
ik moet zeggen. Ik wil hem omhelsen maar dan komt de realiteit naar boven en zonder mezelf in bedwang te houden geef ik hem een klap.

"Dat heb ik verdiend... of niet soms?" geeft Oussama toe. "Wat moet je?!" vraag ik bot. "Ik wil je terug! Ik heb zoveel spijt van alles dat ik je heb aangedaan." smeekt Oussama. Ik kijk hem stom verbaasd aan. "Hoor je je zelf wel???" vraag ik verontwaardigd.

"Luister..."

"Nee, niks met je lUiStEr. Jij hebt dingen geflikt die ik van verre niet zag aankomen! Jij wist dat ik het rustig aan wou doen, omdat Aicha letterlijk afgelopen zomer is vermoord! Door uhm HAAR verloofde en uhm JOU beste ze3ma vriend!!! Dan wil ik je verrassen op werk en dan sta je doodleuk te flirten met die Zohra!!! En dan verbeek ik het contact met jou en het boeit je je niet eens!! Wellou een Sorry? Daarna kom je uit de dode hoek die Zohra ten huwelijk vragen en benoem je haar tot de CEO van je bedrijf! En dan verwacht je dat IK jou in een seconde ga vergeven, terwijl je waarschijnlijk gezien nog steeds met zOhRa bent." flap ik er boos uit.

"Het is klaar tussen haar en mij, ik beloof het. Betekend het echt dat je niet meer van mij houd?" vraagt Oussama teleurgesteld. Ik kijk naar beneden en probeer mijn tranen in te houden. "Ik weet genoeg." en met die woorden loopt Oussama weg. Ik sluit de deur achter me dicht en laat mezelf huilend op bed vallen.

Tuurlijk hou ik van hem... Maar ik weet gewoon niet meer of ik hem moet vertrouwen. Ik hou zo erg van hem.. dat het pijn doet. Wat moet ik doen?

Perspectief Oussama:
Ik loop een rondje door de stad om mijn hoofd te legen. Ik kan hier niet blijven... Als ik op kijk zie ik Ayman en Hamza samen lopen. Ik haal diep adem en loop hun kant op, ze zien me en kijken me chagrijnig aan. "Ey.." zeg ik.

"Wat is er Oussama? Ga je iemand weer slaan?" vraagt Hamza boos. "Bro.. echt man.. Het spijt me zo erg, wallah. Jullie zijn mijn beste broeders en ik heb jullie echt als poep behandeld." zeg ik. Hamza en Ayman kijken elkaar aan en knikken. "Saff tis al goed, ik heb honger kom eten en jij gaat ons precies vertellen wat er aan de hand is met Zohra en Fatine." zegt Ayman.

Aangekomen in de mac..

"Dus je wil echt weg uit Nederland?" vraagt Hamza bezorgd. Ik knik. "Ik zet het bedrijf voort in Spanje, geen Zohra en geen problemen." antwoord ik. "Hoe nam Zohra het op?" vraagt Ayman. "Nadat ik met mijn ouders heb gepraat ben ik per direct naar Zohra gegaan... Ze was boos... heel boos... maar ze begreep het wel... denk ik." leg ik uit.

"Bro, je weet toch dat Fatine van je houd? Boutaina verteld me elke keer weer hoe kapot ze er van is." zegt Ayman. "Ik heb daar mijn twijfels over, ik heb jullie toch verteld wat ze heeft gezegd vandaag." zeg ik. "Bazzlek Oussama, je begrijpt de hints niet. Ze is er kapot van omdat ze van je houd! Als jij haar niet zou boeien dan zou ze het niet eens wat uitmaken als jij met een ander zou trouwen." legt Hamza hoofdschuddend uit.

"Het is te laat, ik bestel een ticket last minute en vertrek vanavond om acht uur." zeg ik direct.

Later...

Perspectief Fatine:
Ik zit in de woonkamer met Kaoutar en Oumaima. Ik vertelde ze wat er was gebeurd en ze vonden dat ik het anders had moeten aanpakken... Obviously! Dus ik heb besloten om met hem te praten morgen, ik moet hem zo alleen even bellen.

Deurbel

Ik sta op en doe de deur open en zie Boutaina ernstig kijken. "Hey meis, kom binnen." zeg ik.

We lopen naar de woonkamer toe en gaan zitten op de bank. "En hoe is het om getrouwd te zijn?" vraagt Oumaima nieuwschrierig. "Hebben jullie al-" vraagt Kaoutar, maar ik onderbreek het met een hoest. "Boutaina? Waarom kijk je zo ernstig! Het lijkt alsof je een tuinkabouter hebt opgegeten, maar je er spijt van heb." zeg ik.

"Fatine... Oussama.. ugh HIJ GAAT WEG!!!" roept Boutaina ineens. "Hoe? Wat?" vraag ik verward. "HIJ GAAT NAAR SPANJE EN KOMT NIET MEER TERUG EN DAT IS JOU SCHULD JE MOET HEM VERGEVEN WANT JIJ HOUD VAN HEM!" schreeuwt Boutaina in mijn gezicht. "Maar wanneer vertrekt hij???!!!" vraag ik gestrest. "Over drie kwartier!! Als we nu gaan halen we het net!" zegt Boutaina.

"Uhm wie gaat er mee?" vraag ik snel. "Ik!!" zegt Boutaina. Ik trek snel mijn jas en schoenen aan en spring in de auto.

Hopen dat het niet te laat is.

....

"Boutaina rij sneller!!!!" roep ik gestrest uit. "Wjwjwj je geeft me wa7ed jnoen!" zegt Boutaina. "We hebben nog een kwartier!" zeg ik gestrest. "Hier we zijn er." voordat ze nog verder kon praten sprong ik de auto uit en ren ik richting het vliegveld. Ik kijk om me heen, maar ik zie Oussama nergens.

Ik ren alle richtingen op, maar geen spoor van hem. "Het is te laat..." zeg ik huilend. Ik hurk tegen de muur aan naast de toiletten en moet zachtjes huilen. Waarom ben ik zo dom? Waaromm?!!!!! Plotseling hoor ik de deur van de jongenswc open gaan en voel ik een hand op mijn schouder.

"Fatine?" vraagt een bekende stem. Ik kijk op en ik zie Oussama bezorgd naar me kijken. Ik zeg niks en geef hem een knuffel. "Oussama.." snik ik. "Wat doe je hier?" vraagt hij zacht in mijn oor zonder me los te laten. "Ik hou van je..  En ik vergeef het je, ik kan gewoon niet zonder je Oussama..." zeg ik zacht.

Hij zegt niks en laat me los en kijkt me aan.

"Ik zie een glimlach op zijn gezicht verschijnen en hij zegt: "Ik hou ook van jou, meer dan van wie dan ook."

"Je vliegtuig?" vraag ik. "Ik blijf hier, als je dat wil?" vraagt hij. "Graag zelfs!" en geef hem een dikke knuffel.

Een paar maanden later

"400 mensen?!" zegt Oussama verbijsterd. "Kijk het waren er eerst 200 op de lijst, maar ik moest het echt aanpassen!" leg ik uit. "200 mensen?!" zegt Oussama verontwaardigd. "Wat?" vraag ik. "400 mensen op onze bruiloft is kapot veel!" zegt hij.

Ik gooi water in zijn gezicht en kijk hem scheef aan. "Luister eens meneer ikweetalles als jij mensen niet wil uitnodigen zoals jou 3amtek Fetom! Wjwjwj verwacht maar boos oog van hier tot Tokyo!" zeg ik. "Okey! Als ik maar met mijn toekomstige vrouw kan zijn." zegt Oussama grijnzend.

Ik geef hem een knip oog en ga verder met de uitnodigingen.

Wat heb ik een avontuur beleefd, met ups en downs. Maar alles gebeurd met de wil van Allah subhanahu Wa ta'la. Geef nooit op en heb altijd vertrouwen in hem.

Ik wens jullie veel succes! Wie weet wat voor avonturen jullie te wachten staat.

Asalamailikoum 7abaybi!
Wow, dit was dan het verhaal.. Ik heb zo erg genoten om dit boek te schrijven! En ik hoop dat jullie hebben genoten met lezen, In Sha Allah. I love my readers😊😊❤️

May Allah swt grant you a beautiful life In Sha Allah. Geen stres als het even niet mee valt! Maak duaa en vertrouw op Allah. 🤲🏻❤️

Thallah fraskoum!

Nog een vraagje! Welke personage vonden jullie het leukst in het boek?

MUCHOS BESOS!

From your one and only   girly gurl