Familie Saleh (Voltooid)

Deel 11

Previously on Familie Saleh:
"Ze lijkt erg op jou." zegt Ayman. "Zeggen ze wel vaker." "Je bent echt mooi." Ik bloos. "Je hebt mooie ogen, mooie tanden, mooie lippen, mooie haren, mooi lichaam." noemt Ayman op. "AYMAN!!" roep ik uit. "Hmm, dat van het mooie lichaam is gewoon zo hoor.!" "Ik schud met mijn hoofd en gooi suiker op zijn hoofd. "Mijn krullen!!" roept hij. "Baby." zeg ik met een grijns.

Back to the story:

Perspectief Oumaima:
Ik loop naar buiten en wacht in het parkje op Hamza, ik wil echt met hem trouwen, In Sha Allah. Als ik hem vanuit de verte zie lopen richting de bankjes, gaat mijn hart sneller kloppen. He is perfect!!

"Salam habibti." groet Hamza me terwijl hij een kus op mijn voorhoofd geeft. "Salam, rattenstaart!" zeg ik blij. "Wat hebben jullie meiden met die rare bijnamen?" vraagt Hamza lachend. "We kunnen jullie jongens geen 'menselijke' bijnamen geven, omdat jullie net zoveel schade aanrichten als dieren ontsnappen uit de dierentuin." "....." Hij kijkt me lang aan en begint te lachen.

"Wat lach je, zeemeerminstaart?" vraag ik zo gewoon mogelijk. "Ik bedenk me gewoon hoe grappig het zou zijn om met jou wakker te worden." "Hoezo grappig?" vraag ik nog eens. "Als jij mij al op een dier vindt lijken, dan lijk jij op een natuurramp." legt hij lachend uit. "WAT?!" roep ik boos. Ik draai me met mijn rug naar hem toe en doe of ik ze3ma boos ben.

"Awh schatje, niet zo boos." zegt Hamza slijmend. "Noem mij nog één keer natuurramp en ik ga ervoor zorgen dat JIJ er één wordt." zeg ik geïriteerd. "Oh, dan zijn we een tweeling!" roept Hamza blij. Ik staar hem met open mond aan en pak mijn fles water en gooi het over zijn hoofd heen. "OUMAIMA!" roept Hamza uit. "Wie lijkt hier nu op een natuurramp, met je overstroomde hoofd? " vraag ik lachend. Hij schud lachend met zijn hoofd.

"Nu even serieus, hoe gaan we ervoor zorgen dat je vader weer toestemd?" vraagt hij. "Ik weet echt niet, je had mijn hand al gevraagd en mijn vader stemde toe, en nu opeens wil hij niet meer dat ik met je trouw." zeg ik verdrietig. "We vinden een oplossing, alles voor mijn diamantje." stelt Hamza mij gerust. "Ik hou van je..." "Ik meer van jou, je bent het mooiste, liefste, grappigste meisje die ik ooit heb ontmoet. Ik zou iedereen wat aandoen die jou pijn doet, je bent sterk en oprecht. Je straalt nog meer dan de zon. Je bent van mij en niemand komt tussen ons, ik beloof het." zegt hij. Ik krijg er tranen in mijn ogen van. Zonder iets te zeggen geef ik hem een knuffel.

Perspectief Boutaina:
"Lief van je dat je me naar huis bracht, Ayman" zeg ik verlegen. "Alles voor jou." zegt Ayman terwijl hij een kus op mijn voorhoofd geeft. "Ik ga naar de sportschool, zie ik je morgen?" vraag ik. "Ik wil je altijd zien." zegt Ayman met een knipoog. Lachend schud ik met mijn hoofd.

-

Binnen gekomen zie ik mijn vader TV kijken met Ali. "Nieuwe TV?" vraag ik. "Ja." antwoord mijn vader droog. "Waarom is hij roze?" vraag ik nog eens. "Vraag maar aan je zus, die spoort toch niet helemaal." zegt mijn vader. Ik kijk hem raar aan en loop naar boven om mijn sporttas te halen.

Op de gang zie ik Kaoutar staan. Ze kijkt me sneaky aan en loopt richting mij. "En wat moet JIJ weer Kaoutar?" vraag ik geïriteerd. "Oh, wil je niet van jou lieve zus een knuffel?" vraagt ze sneaky. "Ik knuffel nog liever een dood lichaam, dan dat ik jou knuffel." zeg ik met een grijns. Voordat ze me bij mijn kraag kon grijpen, greep ik haar pols. "Oh nee lieve schat, waag het!" zeg ik boos. "You little bitch

Ik laat haar los en loop mijn kamer in. "IK BEN NOG NIET KLAAR MET JOU!!! Jij bitch!!!!" schreeuwt Kaoutar. "IK WEL MET JOU!" schreeuw ik terug. Raar mens.

Ik pak mijn tas en een fles met water en loop richting de voordeur. "PAP, MAG IK JE AUTO LENEN?" "WAGA BENTI (Oke)" roept mijn vader terug. Ik pak de auto sleutels en rij richting de sportschool.

-

Aangekomen, loop ik richting de kleedkamers. Maar als ik opkijk, zie ik bewakers tassen controleren. Wat is hier gaande? Ik sluit me aan bij de menigte en wacht mijn beurt af. Ik heb toch niks te verbergen...

"Weet jij waarom ze tassen controleren?" vraag ik aan een vrouw voor mij. "Iemand beweert dat iemand een bom en een pistool in de tas heeft." antwoord de dame vriendelijk. Ik knik. Astagfirullah, wie zou dat zijn. In Sha Allah, Ghair.

-

Eindelijk, ik ben aan de beurt. Het leek wel uren te duren. "Tas!" beveelt een bewaker. Als hij mijn tas opent, knikt hij naar een andere bewaker. "MEEKOMEN!" roept een andere man. "Huh?! wat is hier aan de hand?" vraag ik. "Doe maar alsof je van niks weet dame!" zegt een man streng. "Ik weet echt ni-." Voor ik mijn zin kon afmaken, werd ik in een kamertje getrokken. "Vertel wat er aan de hand is!" zeg ik geïriteerd. "Vind je het zo grappig om een bom en een pistool in je tas te hebben?" vraagt een bewaker. "Wat?! Ik weet van niks." zeg ik

"Dat zeggen ze allemaal, een poging van terroristisch gedrag is strafbaar!" "Wallah, wat is er mis met jullie?!" vraag ik boos. "Oh je bent moslim, dat verklaard een hoop." zegt de bewaker lachend. Mijn bloed begint gewoon te koken! WAT DENKT HIJ, ik zweer ik ga hem neersteken... Sabr sabr sabr. Voordat ik kon uitbarsten van woede, kwam er een andere bewaker binnen. Hij fluisterd iets in zijn oor en loopt weg.

"Oh uhm, vals alarm... Het is een nep bom en nep pistool, zeker speelgoed voor je broertje ofzo?" zegt de bewaker beschaamd. Ik kijk hem verontwaardigd aan en sta op. Zonder iets te zeggen loop ik richting de deur. Die vieze ezel!

Wallah meh ik ga nog naar deze sportschool! ik kom nog liever 100 kilo aan dan dat ik zijn rasistische gezicht nog ga zien.

-

Perspectief Fatine:
Ik zit rustig met Oussama te picknicken... Sowieso ons laatste picknick. Als ik eraan denk beginnen de tranen in mijn ogen te prikken. Als ik opkijk zie ik Oussama me een knuffel geven en met zijn hand over mijn haren wrijven. "Niet huilen Fatine, ik hou van je, teveel zelfs, ik kan het echt niet beschrijven.." zegt Oussama met een brok in zijn keel. Als ik naar zijn gezicht kijk, zie ik zijn ogen vochtig worden, van de tranen. "N-niet v-verdrietig zijn, je zult je mektab wel vinden." zeg ik. "Jij bent mijn mektab, ik wil jou, jou alleen." zegt hij.

"Met wie moet ik nu lachen, met wie moet ik wakker worden, met wie kan ik uren lang praten zonder dat het saai wordt... Met wie kan ik mijn hart delen?" vraagt Oussama verdrietig. Ik kijk hem met betraande ogen aan. "Wallah Oussama, ik wou dat we samen konden zijn, maar dat kan nu niet, ik zal altijd van je houden, ik zal aan niemand anders denken, dan aan jou. Onthoud dat je ook aan je eigen geluk moet denken." zeg ik. "Jij bent mijn geluk, jij bent mijn lucht, mijn hart is niet compleet zonder jou, zonder ons..." "Er is nu geen 'ons' Oussama!" roep ik verdrietig.

Zonder nog op te kijken, sta ik op en ren weg.. Ik ren weg uit mijn lieve leven...

Salam 7abaybi!!!
Vergeet niet te stemmen. Love you all❤️❤️

thallah