Familie Saleh (Voltooid)

Deel 34

Previously on Familie Saleh:
Perspectief Fatine:
'Gun shots'  Maar het was al te laat...

"NEEE!!!" schreeuw ik huilend.

Ik laat me zakken door mijn knieën en huil het uit. "AICHA!" schreeuw ik. Ik kijk geschrokken naar Selma, die een blik van angst heeft. "A-Aicha!" roept ze huilend. Als ik me omdraai zie ik het bloed uit haar hoofd stromen... Ze ze is in haar hoofd neergeschoten. Ik zie iedereen naar haar toe rennen, heel even realiseer ik me, dat ik mijn beste vriendin/zus/alles ben verloren.

Back to the story

Perspectief Amine:
Wat heb ik gedaan? Ik wou Selma neerschieten en niet Aicha! Zonder dat ik het door heb, word ik vastgegrepen door twee mannen. "I-ik bedoelde het niet zo!" zeg ik gestrest. Selma komt naar me toe gerend en geeft een  stomp, recht in mijn gezicht. "SELMA!" schreeuw ik. "K-kijk wat je hebt gedaan! K-kijk! Jij achterlijke mannenslet die je bent!" zegt ze huilend en boos tegelijkertijd.

Nu pas realiseer ik me dat ik slecht bezig was... Ik hou van Aicha en dat realiseerde ik me deze maanden niet. Ik ben een monster! En nu is Aicha dood door mij...

Perspectief Fatine:
"Is ze echt dood?"  vraag ik gestrest. Oussama komt verdrietig naar me toe en geeft me zonder wat te zeggen een knuffel. "A-aicha! Nee! Ze mag niet dood zijn! Nee nee neee!" huil ik uit. Iedereen is in shock en huilt het uit. Aicha wordt door Rayyan en zijn mannen voor de zekerheid naar het ziekenhuis gebracht.

Oumaima en Hamza zijn losgemaakt door Ayman. Ik weet niet meer wat ik moet denken en wat ik moet doen... Ik voel me gewoon kansloos... Wat vandaag gebeurd ga ik nooit vergeten. Aicha was een speciaal meisje en moge Allah de poorten van Jannah voor haar openen, In Sha Allah. Ik maak me los van Oussama en loop naar de auto waar Aicha in ligt.

Ik had nooit gedacht dat ik weer een dood iemand zou zien of zou aanraken. Voordat de deuren werden dicht gedaan, gaf ik een kus op haar voorhoofd. "Ik ga je missen Aicha, Ik hou super veel van je." zeg ik met betraande ogen.

De deur werd dichtgedaan en zo vertrokken Rayyan en een paar mannen van hem naar het ziekenhuis. Ik loop richting Oumaima en Boutaina die staan te huilen. Meer tranen voel ik opkomen en ik geef ze een hele dikke knuffel. We huilen het uit, totdat er geen tranen meer overblijven...

1,5 maand later

Ik zit in mijn kamer en begin aan het programma voor de wiskunde les die ik moet geven na de zomervakantie. Er is veel gebeurd deze maand... Ik zou al een paar weken geleden les moeten hebben geven, maar de school begreep dat het even niet uit kwam, na alles wat zich heeft afgespeeld... Om eerlijk te zijn heb ik de leerlingen wel gemist, ik had een goede band met ze en hopen dat dat zich kan voortzetten.

Ik klik de powerpoint weg en ga naar 'word' toe en begin met schrijven. Sinds de tragedie die zich heeft afgespeeld, ben ik begonnen met schrijven.... Ik schrijf over wat er is gebeurd en de dingen die ik en al mijn vrienden en familieleden hebben geleerd.

"Nadat Aicha nog naar het ziekenhuis werd gebracht, was het al te laat. Haar ouders werden gebeld en ze werd rechtstreeks naar Marokko toe verzonden. Onze ouders waren zo boos, over dat iedereen was wegelopen... Maar uiteindelijk begrepen ze dat wij diegene moesten zijn die het moesten oplossen.

Aicha's ouders hebben goed gepraat met Amine's ouders. Uiteindelijk kwam de moeder van Amine, gelukkig, tot een compromis. De ouders van Amine zouden zijn zoon naar een psychiatrie brengen als ze hem niet aangeven bij de politie. Ik had liever de doodstraf in gedachte, maar omdat dat allang afgeschaft is, is het helaas niet mogelijk.

We waren allemaal bij de gneza van Aicha Allah y Rahma. Iedereen was in een diepe rauw. Een paar weken daarna zou ik al moeten beginnen met les geven, maar zoals ik al zei, kwam het even niet goed uit.

Niemand heeft nu trouwplannen of iets dergelijke, en dat hoeft nu ook niet. Iedereen heeft even tijd nodig om alles te verwerken. Hamza heeft wel al tussendoor gepraat met de vader van Oumaima. Haar vader zag  dat Hamza zoveel voor zijn pure dochter over heeft, dat hij het toestaat (als de tijd rijp is) om met zijn dochter te trouwen.

Tussen Ayman en Boutaina gaat het hamdulilah ook goed. En tussen Rayyan en Kaoutar gaat het meer dan goed, hij woont in Frankrijk, maar ze bellen elke dag. Met Selma gaat het wat minder. Ze blijft maar enge dromen krijgen over de dood van Aicha Allah y Rahma. Ze zegt dat het haar schuld is en dat zij zelf de kogel moest nemen. (Want de kogel was voor Selma bedoelt.) Maar ik probeer haar zovaak te vertellen, dat het niet haar schuld is en dat alles mektab is... De ene persoon heeft meer hoofdstukken in zijn of haar leven dan de andere persoon.

Maar zo heeft Allah swt het gewilt en daar kunnen wij niks aan doen.

En met mij... Ik heb me kunnen losmaken van het trouwcontract tussen mij en Amine. I am a single pringle. Soort van... Met mij en Oussama gaat het wel goed... Alleen zijn we beide druk met onze baan, we hebben besloten om even te wachten met de handvraging enzovoorts.

Firdous is trouwens verdwenen... Niemand weet waar ze is of wat ze van plan is. Rayyan zegt dat hij het tot de bodem wil uitzoeken, maar Ayman zei dat hij zich beter met zijn bedrijf kon bezig houden en met Kaoutar.

Ik heb veel geleerd, hoe je van iemand moet houden, hoe je iemand moet loslaten, hoe je je het beste staand kan houden en... hoe ik me dichter bij Allah kan brengen en daarom heb ik een nieuw hoofdstuk geopend in mijn leven. Ik ben begonnen met hoofddoek dragen en heb geen spijt gehad, ik voel me super goed en ben super blij, Alhamdulilah oh Chokrolilah."

Ik sla het op en doe mijn computer uit.

Ik loop naar beneden en ik zie Kaoutar, Boutaina, mama en papa tv kijken. Ik ga erbij zitten en we kijken rustig televisie. Mijn ouders hebben het Kaoutar vergeven, de meeste zijn een nieuw hoofdstuk begonnen en ik kan niet meer trots zijn. Ik kijk naar een foto van Ilias Allah y Rahmoe en ik hoop dat hij trots is op zijn oudere zus. We kijken rustig tv en nemen aan om daarna te gaan slapen.

Ik bel Selma en Oumaima op, om bij me te logeren en ze stemt toe. Een uur later hoor ik de deur, ik open de deur en Selma kijkt stralend mijn kant op.

"Jij bent blij." zeg ik glimlachend. Ze knikt voorzichtig en geeft me een knuffel. "Ik heb iemand ontmoet." zegt ze verlegen. Ik glimlach naar haar en omhels haar voor de tweede keer. "Ik ben blij voor je, je verdient het en je verdient het om verder te gaan met je leven." zeg ik glimlachend. Ze knikt en we lopen naar de kamer van Boutaina waar Kaoutar en Boutaina op ons staan te wachten. Niet veel later komt Oumaima ook.

Een nieuw hoofdstuk en een nieuw begin.

Salamailikoum 7abaybi!
Ik hoop dat jullie dit deeltje leuk vonden❤️🙈 En vergeet niet te stemmen!

Thallah lieverds❤️