Familie Saleh (Voltooid)

Deel 27

Previously on Familie Saleh:
Perspectief Oussama:
Ik doe mijn pruik en hippie baard af en zie een grote schrik op Fatine's gezicht. "Oussama?" vraagt ze zacht.

Back to the story

Perspectief Oussama:
"Ja, ik ben het." zeg ik zacht. "M-maar h-hoe? F-Firdous?" stottert ze. "Ik ben hier voor jou! Ik heb nooit iets met die Firdous gehad!" zeg ik snel. Fatine zakt door haar knieën en begint te huilen. "Fatine, gaat het?" vraag ik bezorgd. Ik kniel naast haar en neem haar in me armen, Dit voelt zo fijn... Haar vertrouwde geur, haar hart dat klopt, alles gewoon.

"I-ik dacht dat ik j-je n-nooit meer g-ging zien." zegt ze huilend. "Ssst, niet huilen, ik blijf tot het eind bij je, In Sha Allah!" probeer ik haar te kalmeren. Ze trekt zich los en ik kijk recht in haar rode ogen aan. Het enige wat je ziet is pijn in haar ogen.

"Wat doe je hier met Amine?" vraag ik. Als ik haar die vraag stel, begint ze weer in tranen uit te barsten. "I-ik m-moest m-et h-hem trouwen! A-nders z-zou h-hij m-mijn ouders w-wat aan d-doen!" zegt ze huilend. Ik kan mijn oren niet geloven. M'n bloed begint spontaan te koken

Perspectief Fatine:
Je ziet dat zijn stemming in één keer verandert en dat zijn ogen nog donkerder werden dan zwart as. "Waarom heb je niks tegen je ouders gezegd?" vraagt hij emotieloos. "Hij nam me direct mee toen ik naar hem toe ging om-." "WAT?! Hoezo ging je naar hem toe?! Alleen!! Weet je wel hoe gevaarlijk dat is!" roept hij boos uit.

"M-maar hij had allemaal dingen gepland en Oumaima en Aicha vermoord en toen wou hij mij naar het hoerenhuis sturen en ik was op dat moment zo boos, dat ik gewoon mijn auto heb gepakt en... zonder nadenken naar hem toe ben gereden..." leg ik verslagen uit. "Fatine! Waarom? Waarom wil je dat mensen je pijn doen? Waarom doe je zo iets! Hij had je kunnen vermoorden. Weet je wel hoe domme actie dat was" zegt hij boos.

"Sorry sorry sorry!" begin ik weer te huilen. Je zag dat Oussama gelijk spijt had. "Sorry, ik bedoelde het niet zo... En maak je geen zorgen om Oum en Aicha. Ze leven nog... Aicha nam Oumaima bewusteloos mee naar Frankrijk, nadat Amine, Oumaima probeerde te doden." probeert hij me gerust te stellen. "Ze leven nog?!!!" zeg ik opgelucht. Hij kijkt me glimlachend aan.

Ik geef hem een knuffel... Het leek wel uren te duren, maar het was het allemaal waard. "Oussama, je moet nu gaan!" zeg ik snel, terwijl ik me loswikkel. "Kom mee!" zegt Oussama. "Nee! Als ik nu ga, dan komen mijn ouders in de problemen." leg ik smeekend uit. "Maar Fatine, kom nou." probeert Oussama weer.

"Nee! Ga nu! Voordat Amine komt! Hij zal je levend slachten!" smeek ik. "Fatine.." "OUSSAMA GA! VOORDAT DE BEWAKING JE ZIET!" roep ik uit. Hij kijkt me nog één keer aan. Hij loopt weg, maar stopt dan en draait zich om. "Ik hou van je!" zegt hij. "Ik hou ook van jou." zeg ik zacht.

Ik ren naar me kamer en doe de deur opslot, ik laat me op bed vallen en begin weer te huilen. Waarom ik? Waarom? Oussama was er net net😭. Ik moet hem weer kwijt raken... In Sha Allah ghair.

Perspectief Oussama:
Ik loop naar de vila van mijn oom, waar Oumaima en Aicha op me staan te wachten. "En? Waar is Fatine?" vraagt Oumaima, terwijl ze achter me kijkt. "Ze is niet mee gekomen." zeg ik. "Hoebedoel je?" vraagt Aicha doordacht.

Ik leg alles uit.

"Wat nu? Nu zijn we nog geen stap dichterbij!" zegt Aicha. "Ik wil Fatine! Ik ga die Bewakers klappen vriend." zegt Oumaima boos, terwijl ze naar de keuken loopt. Ze komt terug met een mes en wil de deur uitlopen. "Oumaima? Waar ben je mee bezig?" vraagt Aicha, terwijl ze haar naar binnen duwt. "Ik ga Amine een koekje van eigen deeg geven!" zegt Oumaima zelfverzekerd.

"Lieve schat... Blijf maar hier..." zegt Aicha met een pokerface. "I need my bestfriend!" zegt Oumaima boos. "Blijf hier Oumaima, het enige wat je krijgt als je nu gaat, en Amine als een gek gaat aanvallen, is een kogel door je schedel en ik wil niet dat je met een gat in je hoofd met Hamza gaat trouwen!" zeg ik gespannen.

Ze kijkt me geschrokken aan en loopt richting haar slaapkamer. "Arme Oumaima..." zegt Aicha.

Perspectief Boutaina:
Gesloopt word ik wakker. Ik loop naar mijn deur, maar zie dat hij alsnog opslot zit. "Zijn jullie serieus nu? Ik heb honger als een paard?" roep ik boos. Plots wordt de deur geopend en wordt Selma naar binnen geduwd en wordt de deur gelijk opslot gedaan. "Selma? Hoe?" vraagt ik verward.

"Ik verveelde me zo erg, dat ik letterlijk smeekte om naar jou te gaan, ik had ze3ma beloofd om niks te plannen, nu zit je te minste niet alleen opgesloten hierzo!" legt ze hc uit. "Met ze3ma beloven, bedoel je NIET beloven." verduidelijk ik. "You know me too well, dear cousin." zegt Selma met een Brits accent.

"Uff, ik moet mijn makeup eraf halen." zegt Selma en loop naar de badkamer. Ze komt terug met alles reinigingsdoekjes (voor tafels keukens etc). "Wat doe je daar mee?" vraag ik. "Mijn makeup eraf halen." legt ze op een duh toon aan. "Dat zijn alles reinigingsdoekjes, dus niet voor je gezicht ezelin!" roep ik geïriteerd uit.

"Er staat ALLES reinigingsdoekjes! Dus ook voor je gezicht." zegt ze met een knipoog. "Gurl dat bedoelen ze niet!" "Sssttt, laat me." sist ze. Ze pakt een alles reinigingsdoekje en veegt haar oog schaduw weg, terwijl ik met veel ongeloof toekijk. "Auw dit prikt! Boutaina had me dan verteld dat dit niet voor je gezicht is!" zegt ze boos.
Is ze nu serieus?😫😫😫😫😫

Salmailikoum 7abaybi!😍😍😍
Ik hoop dat jullie dit deeltje leuk vonden🙈❤️ Vergeet niet te stemmen!

Would you rather: Met de auto op vakantie gaan of met het vliegtuig (hoef ni iets te zijn wat je vaker doet, gewoon wat je het fijnst vind)

Thallah