Familie Saleh (Voltooid)

Deel 22

Previously on Familie Saleh:

Perspectief  Fatine:
Flashbacks van de afgelopen maanden vliegen voorbij. Mijn eerste kus met Oussama, de terugkomst van Kaoutar, dat ik uitgehuwelijkt werd, Oussama die gaat trouwen met een ander, de problemen, de moord van Oumaima en Aicha...  Mijn tranen prikken in mijn ogen en ik geef het op...

Back to the story

Perspectief Boutaina:
"Snel we moeten Fatine achterna, voordat hij haar wat aan doet!" zeg ik snel, terwijl we naar de auto van Hamza rennen. We springen in de auto en Hamza rijdt zo snel als hij kan naar het huis van Amine.

Aangekomen zien we dat de voordeur wijd open staat. "Ayman, de deur staat open!" roep ik. We rennen naar de deur, maar zien alleen kappotte meubelen, onder andere een kappotte schoenenkast. "Hey, ik weet zeker dat die schoenenkast niet kapot was, toen ik hier laatst kwam." merkt Hamza op. "Denken jullie dat hier een gevecht heeft plaats gevonden tussen Fatine en Amine?" vraagt Ayman.

"Het zou kunnen, Fatine zou zelfs een wereldleider vermoorden als dat moest." zeg ik. "Waar kunnen ze nu zijn? Ik heb echt een naar gevoel. Mensen verdwijnen van de aardbodem." zegt Ayman hoofdschuddend. "We weten niet eens wat er gebeurd is met de lichamen van Oumaima en Aicha." zegt Hamza boos.

"Nu MOETEN we naar Oussama toe!" roep ik uit. We stemmen toe en rijden met de auto naar het huis van Oussama. Aangekomen zien we een blaadje op zijn deur.

"Ik ben er even niet, laat niks achter want dit is geen voicemail... Doei"

We kijken verward naar het briefje. "Mooi, iedereen is weg!" zegt Hamza boos. Als ik me omdraai zie ik Selma in de verte lopen. "SELMA!!!" schreeuw ik. Ze ziet ons staan en rent onze kant op. "Hey girlll!" zegt ze blij. Ze ziet dat we zelf niet blij zijn en vraagt of er wat is. Ook zij krijgt het hele verhaal te horen.

"En ik ben het volgende slachttoffer?!" vraagt ze gestrest. Ik knik voorzichtig. "Wat nu?" vraagt ze. "Misschien dat je hem kan verleiden of iets dergelijke, dat hij je toch niet wil uitschakelen.. Want eigenlijk praat je toch nooit met hem plus je kan ook undercover gaan en doen alsof je tegenons werkt." bedenkt Ayman.

"Waarvoor zou hij haar nodig hebben? Hij is vast bezig met Fatine. We weten niet eens waar hij en Fatine zijn, we hebben niet eens een waterdicht plan, waarbij we Selma ervoor kunnen gebruiken! Het is te riskant! Wat als Selma wordt gepakt? We raken al zoveel mensen kwijt!" zeg ik gestrest.

"Je hebt gelijk..." geeft Hamza toe. Ik ga op de rand van de stoep zitten en leg mijn handen op mijn gezicht. "We hebben zoveel antwoorden nodig, voordat we verder kunnen gaan." zeg ik  gestrest. "Boutaina, je zit nu erg te stressen, we gaan nu naar huis en zetten alle vragen op een rij. We beantwoorden alles één voor één" probeert Ayman me gerust te stellen.

"Daar hebben we geen tijd voor! Fatine is al weg, Aicha en Oumaima ook! En laten we maar niet beginnen over Oussama!" zeg ik geïriteerd. Selma komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. "Allah y jibna tisr." zegt ze. "Ameen."

Perspectief Fatine:
"LAAT ME LOS A ZEMMEL!!" schreeuw ik uit. Ik word een busje ingeduwt en vastgebonden. Die rot zak wou me dood laten stikken! Hij bedacht zich en zei dat hij een beter plan met me had... "Tfoe, ik stik liever dan dat ik met jou ben!!!" schreeuw ik. Hij kijkt me grijnzend aan en zegt niks.

Hij gaat bij de bestuurdertseat zitten en begint te rijden. "Waar breng je me naar toe?" vraag ik geïriteerd. "Zul je wel zien!" zegt hij sneaky. Ik rol met mn ogen en leun met mijn hoofd tegen de stoel aan. Er verlaat een diepe zucht mijn mond. Ik was zo diep in gedachte verzonken, dat ik niet merkte dat mijn verwondde hand extreem pijn deed. Een kreun verlaat mijn mond.

"Nu al toe aan mij?" vraagt Amine zonder schaamte. "Nee ezel, mijn hand doet pijn." snauw ik. "Zal ik de pijn verzachten?" vraagt hij weer sneaky. "Probeer het en ik trap je b*llen zo hard, dat je klein kinderen het nog zullen voelen!" roep ik boos naar hem. "Nou niet zo gemeen, je wil toch niet dat er zoveel spanningen zullen zijn tussen jou en je toekomstige man." zegt hij onschuldig.

"TOEKOMSTIGE MAN?!" schreeuw ik. Hij geeft een knipoog vanuit de auto spiegel. "Wie?" vraag ik boos. "Daar kijk je nu naar, princess." antwoord hij. Ik kijk hem met grote ogen aan. "Dat kun je niet maken!" "Ik kan alles maken!" zegt Amine. "Pech voor jou, ik ben a getrouwd met Ali, en volgens mij werkt hij niet eens met je want hij was best aardig." zegt ik blij.

Amine stopt de auto aan de zijweg en loop mijn kant op. Hij laat papieren zien en ik zie dat het scheidingspapieren zijn, tot schrik zie ik Ali's handtekening. Hoe kon hij dit doen? Amine pakt een pen en maakt mijn verwondde hand los. "Teken!" beval hij. Ik wou niets liever dan scheiden van Ali, maar als ik niet teken, dan kan er ook niks gebeuren met tussen mij en Amine. Ik weiger en kijk hem grijnzend aan.

Maar hij is me voor en laat twee foto's zien. één van mijn vader en één van mijn moeder. "Wil je dat ze blijven leven of wat?" vraagt hij gespannen. Ik denk aan alle dingen die hij al heeft geflikt, het zou me niks verbazen dat hij mijn ouders vermoord. Ik neem de pen aan en teken het scheidingscontract. "Waag het om wat met mijn ouders te doen!" zeg ik boos. "Ik ben een man van mijn woord, en nu de trouwpapieren met mij tekenen." zegt hij grijnzend.

Hij laat weer de foto's zien van mijn ouders, waarna ik een rilling door mijn rug voel. Ik neem de papieren aan en teken het contract. Er verlaat een diepe zucht mijn mond. Ik ben de officiële vrouw van Amine... Amine die met Aicha zou trouwen.. Ik voel me slecht... Maar mijn ouders zijn natuurlijk mijn leven, mijn alles.

"Goed, nu je mijn vrouw bent, doe je alles wat ik je zeg... Als niet, dan kan je "dag" zeggen tegen je ouders." Ik stem maar toe, mijn ouders zou ik NOOIT veraden. "Waar gaan we nu naar toe?" vraag ik weer. "Naar Frankrijk, parijs." zegt Amine blij. Ik kijk hem met open mond aan. Ik walg van deze ezel, wallah. Hij komt dichterbij en geeft me een kus op mijn mond.

"Ieuw stop!!!" schreeuw ik. "Het is niet haram meer schat." zegt hij terwijl hij me een kus op mijn voorhoofd geeft, hij loopt terug naar de bestuurdersseat en rijdt verder. Ik probeer met mijn schouder mijn mond af te vegen. Allah y 3tilo shi Mosiba.

Salamailikoum 7abaybi
Ik hoop dat jullie dit deeltje leuk vonden🙈❤️ Vergeet niet te stemmen.

Thallah