Gebeurtenissen spelen zich af dat met het verleden te maken heeft. Zullen Fatine en Boutaina het verleden weer onder ogen kunnen komen? Of zal dat leiden tot hun diepte punt?
Volg het leven van de Marokkaanse familie Saleh. Met als hoofdpersonages...
Previously on Familie Saleh: Perspectief Boutaina: "Zo vroeg dat is al over vijf uur!!!!?" zegt Selma gestrest! "Ik moet mn tanden nog doen en mijn broek poetsen!" zegt ze weer. "Bedoel je het niet andersom?" vraagt Hamza. "Laat haar maar." zeg ik hoofdschuddend.
Back to the story
Perspectief Boutaina: We zitten al een tijdje in het vliegtuig, onderwg naar Parijs. Met 'we', bedoel ik: Ayman, Hamza, Selma, Kaoutar en ik. We zijn doodop. We hebben amper geslapen. Het vliegtuig vertrok om drie uur in de ochtend. Het is de moeite waard! Ik zit naast Selma en Kaoutar en achter ons zitten Ayman en Hamza. Hamza is druk bezig met het opsporen van de villa wijk.
Ayman ligt te slapen en Selma discusseerd met Kaoutar. "Hou toch eens op!" zeg ik geïriteerd tegen Kaoutar en Selma. "HalloHo?! Kaoutar zegt dat olifanten niet kunnen springen, Maar dat is echt niet zo hoor!" zegt Selma boos. "Hou toch op! Je hebt zeker nooit biologie gehad? Enige diersoort die niet kan springen is een olifant." legt Kaoutar op een 'duh' toon uit.
Ik rol met mijn ogen en staar naar buiten.
Later
"Welcome ladies and gentleman in the beautiful city Paris! I hope that u enjoyed your flight... Welkom dames en heren in het prachtige Parijs! Ik hoop dat u van uw vlucht heeft genoten..." Hoor ik een vrouw via een luidspreker zeggen, ik rek me een stukje uit en maak Selma en Kaoutar wakker. Na die discussies waren ze dood op.
Ik draai me om en zeg tegen Hamza dat we er zijn, hij tikt Ayman wakker en we maken ons klaar om uit te stappen.
Aangekomen
Aangekomen bij ons hotel, leggen we onze spullen in de kamer om zo gelijk aan de slag te kunnen. "Hamza, heb je al iets gevonden?" vraag ik. "Ik heb vier verschillende villawijken gevonden hier in Parijs, het enige wat we moeten doen is naar de villawijken gaan en de villa zoeken als op het plaatje." legt Hamza uit. "We kunnen opsplitsen!" stelt Selma voor.
"Stop daar. We raken steeds mensen kwijt als we niet samen zijn. We moeten dit keer bij elkaar blijven, stel je eens voor dat iemand ons volgt die voor Amine werkt." zegt Ayman. "Ayman heeft gelijk, als we bij elkaar blijven is de kans van overleven groter." zeg ik. Iedereen stemt toe. "We hebben alleen één probleem..." zegt Hamza.
"Wat?" vraagt Kaoutar. "We kunnen de villawijken niet bereiken met de taxi, tram, bus of enigzins ander openbaar vervoer." legt Hamza uit. "Mooi is dat.. We moeten dus een auto huren! Hebben we überhaupt zoveel geld?" zeg ik hoofdschuddend. "Ik bel mijn neef op, hij regelt wel een auto voor ons. In de tussen tijd kunnen jullie Oussama proberen te bereiken." zegt Ayman.
"Hoe gaan we dat doen! Hij is weg! En misschien heeft hij zijn telefoon ook niet mee..." zegt Selma op verslagen toon. "We kunnen hem altijd proberen te bellen, in de hoop dat hij op neemt." zegt Ayman. "Wie heeft zijn nummer?" vraag ik. "Ik! Maar mijn telefoon is leeg, dus ik moet hem even opladen." zegt Hamza. Ik knik en wijs naar een stopcontact.
"Mijn neef neemt niet op, waarschijnlijk is hij aan het werk. Ik neem met Hamza de taxi naar zijn bedrijf." zegt Ayman. We stemmen toe en ze verlaten het hotel. "Girls, ik ben dood moe ik ga even slapen" zeg ik gapend. "Wij ook, onze wallen zien er niet uit." zegt Selma. Kaoutar knikt afwezig en loopt naar haar bed.
Perspectief Ayman: "Ey, daar werkt hij!" zeg ik, terwijl ik wijs naar een groot gebouw. We lopen naar binnen en vinden gelijk een vrouw aan een balie. (Dit gesprek vind plaats in het Frans). "Bonjour heren! Wat kan ik voor jullie doen?" vraagt de balie mevrouw vriendelijk. "We zoeken de baas van dit bedrijf Rayyan (neef van Ayman)" zeg ik. "Sorry heren, ik kan jullie niet zomaar naar de baas sturen. Maak maar een afspraak. Dan is de kans dat jullie hem spreken wat groter, misschien is hij over drie maanden beschikbaar" zegt de mevrouw hoofdschuddend.
"Sorry misschien moest ik wat duidelijker zijn. Ik ben Ayman El Ghalouri. De Neef van Rayyan El Ghalouri!" zeg ik op een 'duh' toon terwijl ik mijn I.D laat zien. Ze kijkt me geschrokken aan en toetst snel een nummer in. "Hallo Meneer Ghalouri! Uw neef genaamd Ayman is hier voor u." zegt ze met een trillende stem. Ze hangt op en zegt verlegen: "Jullie kunnen baar de bovenste verdieping gaan." "Maak je geen zorgen, we zeggen niks over dit incident." zeg ik. Ze knikt opgelucht. Iedereen is bang voor mijn neef, maar hij is wel een gerespecteerde man.
...
Als we zijn kantoor binnen stappen zie ik hem aan zijn bureau zitten.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
That is Rayyan🔼🔼
Als hij me opmerkt verschijnt er een grijns op zijn gezicht. "Ayman broer!" roept hij en geeft me een mannelijke knuffel. (Rayyan spreekt Nederlands, omdat hij er zijn eerste 15 jaar in heeft gewoond.) Hij groet Hamza ook. "Ewa, wat doe je hierzo in Frankrijk?" vraagt Hij. Hamza en ik leggen hem ALLES uit en serieus ALLES.
Hij blijft ons maar aanstaren. "Dit is niet niks eh" begint hij. "Nee, maar we moeten wel iets doen! Mijn verloofde is waarschijnlijk dood en Ayman's toekomstige schoonzus is ook weer vermist en zijn verloofde gaat sowieso niks doen of trouwen, voordat zij en de andere terug zijn." legt Hamza uit. Hij knikt. "Ik wil je graag helpen Ayman, daarvoor zijn we familie, eh. Ik kan een auto voor je regelen. Beetje dure auto zodat je niet opvalt in die villawijken. Ik kijk wat ik verder kan doen voor jullie." "Chokran broer, wllh"
"Alles voor jou, eh! En wanneer krijg ik je toekomstige vrouw te zien?" vraagt hij met een grijns. "Je kan als je klaar bent langskomen". zeg ik. "Saff afgesproken" zegt Rayyan.
Hamza en ik verlaten het gebouw en nemen een taxi terug.
Perspectief Oussama: "Ey meiden!" roep ik uit. "Wat?" vragen ze tegelijkertijd. "Ik heb net Amine zien vertrekken naar ik weet niet waar. Zullen we kijken of we haar misschien niet kunnen opzoeken. Ze heeft jullie vast gemist." zeg ik. "Hoe dan? Er is veel te veel bewaking! En natuurlijk heeft ze ons gemist! Maar gebruik dat niet als excuus! Je wil haar gewoon zelf ook zien hoor." zegt Oumaima op een 'duh' toon.
"Wacht is... Vorige keer kwam je door de bewaking heen toch? En toen ging je er door de achterdeur er in! Misschien kunnen we sluipen ofzo en dan binnen komen!" zegt Aicha. "Goed idee!" stemt Oumaima toe.
"Laten we gaan".
Salamailikoum 7abaybi! Ik hoop dat jullie dit deelje leuk vonden🙈❤️ Vergeet niet te stemmen.
Would you rather: Trouwen zonder opleidingsdiploma op je 22e of trouwen met opleidingsdiploma op je 30e.
