Çilekli Süt

6.''Güven.''

Gönderen : BayanÇilekk

''Çünkü o pisliğin bana bir çilekli süt borcu var.''

Hala sırıtıyordum.Ne cevap vereceğimi bilemiyordum.

''Sen iste ben hep alırım.'' Fazla abaza gibi olmuştu.Gönder tuşuna basmadan sildim.

''Tabii alırım.'' Bu da fazla resmi olmuştu.Düşünerek yazınca böyle oluyordu işte.Düşünmeden bir şey yazdım ve  silmeden yolladım.

Gönderilen : BayanÇilekk

''Buluştuğumuz zaman borcumu ödeyebilirim''

Ne yazdığımı farkedince biraz utandım.Bir kıza buluşalım demiştim.Heyecanla cevabı beklemeye başladım.Gazozum gelmişti.Onu içerken telefon titredi.Hızla mesajı açtım.

Gönderen : BayanÇilekk

''Çilekli sütümü almayı unutursan senin için kötü olur.''

Yüzümdeki aptal sırıtışa engel olamıyordum.Asi ve zor kızımız benimle buluşmayı kabul etmişti.İnanamayarak kafamı iki yana salladım.Mesajı tekrar tekrar okudum.Bu mesajın tek anlamı olabilirdi , buluşmayı kesinlikle kabul etmişti.

Parmaklarımı hareket ettirip , bir cevap yazdım.

Gönderilen : BayanÇilekk

''Asla unutmayacağım.Buluşacak mıyız yani ?''

Bu kadar çabuk muydu yani ? İnsanlarla arkadaş olmak bu kadar kolay mıydı ? Yoksa aslında zor olan mı bana kolay gelmişti ? Belkide arkadaş bile olamamıştık. Sadece buluşmak arkadaş olduğunuzu gösterir miydi ? Ben O'ndan cevap beklerken garson yanıma geldi.

''Efendim kapatıyoruz.'' Anlamayarak ona baktım.Neyi kapatıyorsanız kapayın banane ki yani ? ''Efendim kafeyi kapatıyoruz.'' dedi.Suratına baktım.

''Battınız mı niye kapatıyorsunuz ?'' dedim.Niye bana söylediklerini anlayamamıştım.Ama kısa bir anlığına etrafa bakınca neyden bahsettiğini anldım.Kimse kalmamıştı ve hava kararmıştı.Saate baktığıma 23:15 olduğunu gördüm.Ne zamandır buradaydım ben ? Garson kıkırdıyordu.

Cebimdeki parayı masaya bıraktım . Masadan kalkarken garsona döndüm.

''Üzgünüm dalmıştım.İyi akşamlar.'' Garson kafasını sallayıp gazoz şişemi alarak yürümeye başladı.Bende kafeden hızlı adımlarla çıkıp eve yürümeye başladım.Hemen internete ulaşmam gerekiyordu.

Sokakları hızla geçerken üşüdüğümü farkettim.Rüzgar esmeye başladı.Adımlarımı daha fazla hızlandırmaya çalıştım.Artık koşuyordum.Ciğerlerim soğuk havayla dolduğunda , her nefesim boğazımı yırtacak gibi gelmeye başlamıştı.

Sonunda eve ulaştığımda , oturma odasındaki annemi gördüm.Şimdi ona hesap verecektim sanırım.

''Merhaba anne.Ben geç kaldım çünkü...''

''Odana gidebilirsin.'' Annemin hüzünlü sesini duyunca şaşırmıştım.Benim annem genelde hesap soran annelerdendi.Açıklama yapan çocuğunun sözünü kesenlerden değil.Gidip karşısındaki koltuğa oturdum.

''Bir sorun mu var anne ?'' Gözlerini yerden ayırmıyordu. Kafasını iki yana salladı.

''Babanla biraz tartıştık.'' Sesi kötü geliyordu.Genelde annemle babam kavga edince en fazla 10 dakika küs kalırlardı.Sonra dayanamayıp barışırlardı.

''Bunun için mi bu kadar üzüldün ? Barışırsınız Sultanım merak etme.'' Deyip güven verici görünmesini dilediğim bir gülümsemeyle anneme baktım.