{Completed} Man in Front of the Mirror {MFM}

*Chapter 47* ( I'll be there. )

*CHAPTER 47* ( I’ll be there. )

(A/N: Paki-play ang video sa gilid para mas madala kayo sa chap na ito. Haha! Wala lang. Background music lang.. Yan kasi pinapakinggan ko nung ginawa ko to..lol.. Pakiulit nalang kapag natapos na. :D)

~CLENERY’s POV~

“Keiffer..”

Hindi ako makapaniwala..

Nasa harap ko na ulit sya..

Ang tagal..

Ang tagal na nung huli ko syang nakita..

Pero bakit?

Bakit ngayon pa sya nagpakita sakin?

Ok na diba?

Handa na kong mag-move on sa kaniya..

Handa ko ng ipakita ang totoong ako sa lahat..

Pero parang nawala lahat yun dahil nandito sya..

Nandito na naman sya..

Nasasaktan na naman ako.. :(

Patuloy sa pag-agos ang mga luha ko..

Nakatingin lang ako sa kaniya..

Napahawak ako sa dibdib ko..

Lalo akong napaiyak,

Namiss ko sya..

Sobrang namiss ko sya..

At hanggang ngayon,

Mahal ko pa rin sya.. </3

“Ah!”

“CLENERY!” tumakbo sya papunta sakin..

Napaluhod ako..

Hindi ko to kaya,

Nanghihina ako..

“Wag kang lalapit.” Madiin kong sabi sa kaniya.

Nakayuko lang ako..

Ayoko na syang tingnan..

“C-clenery..” naramdaman ko na lalapit sya at susubukang alalayan ako para itayo pero tinabig ko ang kamay nya.

“WAG MO KONG HAHAWAKAN!” sinigawan ko sya,

For the first time,

Sinigawan ko ang lalaking mahal ko..

Nagulat sya sa pagsigaw ko..

Nakatingin lang sya sakin at ganun din naman ako sa kaniya..

Ang pinagkaiba nga lang ay walang mga luha ang tumutulo sa mga mata nya..

“Bakit Keiffer?.... Bakit ka pa bumalik?...*sniff* Bakit ka pa nagpakita sakin?” tanong ko sa kaniya.

Napayuko lang sya,

Hindi nya ko sinagot..

“Sh*t Keiffer! Sumagot ka naman! BAKIT?! ANONG DAHILAN MO AT BUMALIK KA PA DITO SA PILIPINAS?!? SABIHIN MO!” Hindi ko na napigilan pa..

I cussed…

Pero matagal na..

Matagal ko na tong gustong gawin kaso wala akong lakas ng loob..

Sa ginawa nya… Sa lahat ng ginawa niya sakin..

Gusto ko syang murahin ng murahin..

I hate him for doing all those sh*ts..