Hiç kimsenin görmek veya gelmek istemediği bir zifiri karanliktayim.
İnsanlar karanlıkta yollarını dahi goremezken ,karanlığa alışan gözlerim aydınlıkta düzgün göremiyor artık,güneşi sevmiyorum.Bu karanlık yıllar önce korktuğum karanlıktı .Bu karanlık yıllar önce kaçtığım karanlıktı.Simdi ise en sevdiğim en huzur bulduğum şey.Size huzurun resmini cizemem,eski tablolar da bulamadım huzurun resmini bir manzara değil benim için huzur yada birinin resmi falan değil.Benim için huzur karanlıkta gelen yalnızlık.Ne kimsenin çıkarı ,ne kimsenin kini ,ne kimsenin intikamı.Kisacasi insanların olmadığı bir yer benim için en güzel yerdir.O yüzden karanlığı seviyorum şimşek cakmasini seviyorum insanların korktuğu kaçtığı şeyleri seviyorum .
Bu hale gelmem yıllar aldı,yıllar ise herşeyimi aldı.Simdi belkide daha güçlüyüm,lakin güçlü olmak için zifiri karanlığı aydınlatan yürek yangınını size anlatamam.Gecenin yarilarinda ki iç hesaplaşmasını size anlatamam.
Canimin yandığını dile getiremeyip bile bile ateş yakıp içine girdigimi size anlatamam.O yüzden ateşi de güneşi de sevmiyorum.İnsanlar hep yollarını aydınlatmak için beni yaktı.Ben ise sessiz sedasız bir köşe de sonmeyi bekledim.Yanan alevin vücudumu sardığıni gördüğüm de güneşe ihtiyacım kalmamıştı zaten.Ortaligi aydinlatmis ,herkesin gerçek yüzünü görmüştüm.O an hemen sönmek istedim,sevdiğim değer verdiğim insanların gerçek yüzleri çok acımasız ve çok kötüydü, sönüp bir daha yanmamak istedim.İnsanlarin yüzlerini bir daha görmek istemiyordum.O yüzden bende insanlara guvenmeyi dost bilmeyi kardeş bilmeyi bıraktım.Karanliktan hiç çıkmamak için,artık kimseye güvenmeyeceğim... #KB
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bulut'a Aşık Olan Toprak
PoetryKendi sozlerimi yazıp kendi çektiğim resimleri paylaştığım bir günlük gibi bı kitap ,hayattan insanlardan yorgunlugumu anlattığım sözlerden oluşan parça parça bir kitap fazla uzun bir kitap olmayacağını düşünüyorum ama yine de okunmaya değer birkaç...
