İlk başlarda kalbim çok yanıyordu yeniydim bu yolda.İnsanlarin yüzlerini görmemiştim.Merhamet bekliyordum insanlardan Birgün beni anlayacaklar sanıyordum hep.
Umut etmek insanın bazen tek gidecek kapısı oluyor .Umut ettim hep küçüktüm bilmezdim daha büyük acıların var olduğunu .Kalbim yandığı vakit ölecek gibi hisederdim sanki bu ateş hiç geçmeyecek gibi nefes alamazdim.Sonra zaman geçti en büyük darbeyi en çok sevdiklerimden yedim.Dost dediklerim yüzüme baka baka iftiralar atti yalanlar söylerdi .Beni düşürmek için her türlü oyunu hileyi yaptılar.Yine de insanlardan merhamet bekliyordum.Bu kadar olmaz dediğim her ne varsa oldu.Bu kadarını yapmaz dediğim her kim varsa yaptı .En sevdiklerim bile işi bitince çıkarı bitince intikam aldı.Artik yüreğimde yanan ateşi elimi kalbime koydugumda hissediyordum.Yavas yavas anlamaya başlamıştım kimsenin yanımda olmadığını.Cocuklugum can cekisiyordu ,ihanetler yalanlar hepsi ardı ardına geliyordu .Bende çocukluğumu karanlık bir yere sakladım ortaya çıktım.Once önüme koyulan engelleri yiktim.Sonra savaşmaya başladım .İnsanlarla basetmeye başlamışken yine güvendim insanlara.Cocuklugum yaramaz bebekler gibi bazen çıkıp dışarda oynuyordu .Karanlıkta artık kalmak istemiyordu .Ve Birgün en sevdiklerim çocukluğumu benden almak istedi.Bende herkesi silip kactim karanlığa . Yüreğimin yangını ortada karanlık bırakmıyordu ,sonra baktığımda çocukluğumun da yüreği yanmaya başlamıştı.Artik oda insanlara inanmıyor güvenmiyordu.Karanliktan hiç çıkmak istemiyordu artık çocukluğum .
Ben çıktım dışarıya tekrar.O sahte o kötü insanların yüzlerine bakmaya devam ettim,çocukluğum da artık guvendeydi kimse kandiramiyordu artık onuda.İkimizde acıya alışmıştık.Cunku en sevdiklerimiz bile bize darbe vurup gitmişti.Ama dimdik ayaktaydim,kimse kanayan yaraları yanan ateşi göremez ve hisedemezdi artık,buna izin vermeyeceğim.Hic kimse gerçek hikayemi baştan sona öğrenemeyecek.
Ama sonuç olarak artık acıya alıştım.Kalbim yana yana artık yanan ateşi hisetmiyorum sıradan geliyor .Dışardan çiçekli yollarda görünüyorum belki,lakin buraya dikenler içinde geldim,güllerden çok dikenlerin hatri kaldı bende.
#KB
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bulut'a Aşık Olan Toprak
PoesiaKendi sozlerimi yazıp kendi çektiğim resimleri paylaştığım bir günlük gibi bı kitap ,hayattan insanlardan yorgunlugumu anlattığım sözlerden oluşan parça parça bir kitap fazla uzun bir kitap olmayacağını düşünüyorum ama yine de okunmaya değer birkaç...
