Bulut'a Aşık Olan Toprak

#KB

Hakkımda sorulan sorulara açıklık getireyim.
İsmim Kadir Bicer.Hayran sayfası falan değilim.Kendi yazdığım sözleri ve kendi cektigim resimleri paylaşıyorum.Hesapta ki herşey bana aittir ve izinsiz alinmasina asla rizam yoktur.Yasimin önemi yok,yazdığım şeyler kendi hayatım ve hayallerim.Uzun zamandır yazıyorum.Kitap çıkarma konusunda acelem yok nasip olursa çıkarırım,olmazsa yazmaya devam ederim burda.
Gereksiz eleştirileri sevmem,yok yazım hatası,yok nokta yanlış olmuş.Ben burda duygularımı yazıyorum.Degistirmeden bir kere bile okumadan paylaşıyorum.Elbette yazım hatası olabilir.Herkes daha iyi anlayabilsin diye açık şekilde süslü cümleler olmadan yazıyorum.
Sozlerimin sahibi falan da yok,herkes kendine prim çıkarmasın.Ama ağır sozlerimden karaktersiz olanlar etkilenebilir.Ona izin var.

Evet yerine göre çok sert biriyim,yerine de göre de gülerim,zorlamalara gelemem.Engellerden korkmam.Bilirim ki herşey Mevla'dan gelir bu yüzden geri adım atmam.Hayir da serde yaradanin elindedir.Bunu bilir ve beni yaradana sonsuz guvenirim.

Benimle konuşurken saygılı ve edepli konuşan insanlara bende aynı şekilde karşılık veririm.Kiz olup egoistce konuşup,ve benim cekmemi bekliyorsa yanılır.Erkek olup karaktersiz olup benim cekmemi beklerse yanılır.Bana yanlış gelene susmam.
Doğru neyse onu söylerim,gelip bana hata yapıp eyvallah etmemi bekleyen yanılır.
Her çektiğim resimde aslında bir hikaye vardır,bir dikeni bile çekip paylaşabilirim,çünkü o diken yüreğimi kanatmistir belkide.
Saygılı olan insanlara hayranım,değişmeyen insanlara hayranım,hatasını söyleyince edebiyle duzeltene hayranım.Yenilige açık insanlara hayranım.Kalbini dinleyene hayranım.Bu devirde bunlardan çok az.Guzelligi ve parası ile saygı görmek isteyenlerin olmayan karakterlerine saygı falan duymam.Yasi kaç olursa olsun edebsiz olan,saygısız olana eyvallah etmem.

Zamaninda biri ile tartışma geçmişti aramızda,demişti ben baban yaşındayım saygı duy,saygı yaş ile kazanılan bişey değil dedim.Benim babam şeref ile kazandı,senin gibi şerefsize neden saygı duyayim?

Evet farklı şehirlerde farklı hikayelerim var.Bu zamana kadar unuttuğum hiç kimseyi özlemedim.Unutulmayi hakeden kişileri unutmak beni pişman etmez.Yalan ihanet oyun ,hiçbirini sevmem.En yakınım dahi olsa hatası olursa arkasından konuşmam ne varsa yuzune direk söylerim.Anlarsa ne âlâ anlamazsa kendi kaybeder.Hic kimsenin şımarıkligini çekemem.Basarisiz olabilirim bu hayatta.Lakin asla güçsüz olmadim.Hikayem duyulmayabilir.Hatta yarın olebilirim,ama asla yıkılmadım.Evet zor bir hayat geçirdim,herkesin hayatı kendine göre zor.O yüzden beni tanımadan yargılayan insanlar,gözümde boş konuşan çöp tenekesinden farksızdır.
Acılarini anlat deyip,boş ver geçer,bende yaşadım bunları diyenlerden nefret ediyorum.Benim acim taze,siz yaşadığınız acıları kaç ayda unutuyorsunuz benden bir günde unutmami bekliyorsunuz.Bu beni çok sinir ediyor.

Evet sevdiklerimi bazen kırarım,ama iyilikleri için.Korumak için doğruyu göstermek için.Eger bunu haketmiyorsa siler hayatıma bakarım.Bu hayatta kimse bana acimadi,hiç kimsenin merhameti ile yaşamadım,sevgi de gormedim.Sahte iki kuruşluk sevgileri ile kandırıp durdular,şimdi hiçbirinin gözümde değeri yok.Bir insan beni ancak kalbi merhameti ile kendine çekebilir,güzelliği yada baska şeyleri beni etkilemez.

Beni sürekli yalnızlığa itip durdular,hatta zamanında beni hayattan bile soguttular,

Karşıma geçip sen ne yapacaksın bu hayatta amacın var mı diyen olmuştu.Amacim yok yaşamak için belki ,ama şerefim var,sen anlamazsın demistim.

Genelde insanların yanında bilerek çok konuşurum,asıl konuşulması gerekenleri susarim,yüreğim yansa bile gülerek anlatırım.Evet yaşadığım şehir de çok kötülük gordum.Kendini beğenmiş,kendi aşağılık karakterlerini örtmek için başkalarını ezen insanlar gördüm.Ama asla onlar gibi olmadım.

Bazıları diyor sen yazarsın neden bu kadar sertsin.Ben herkese yazar kimligim. İle yaklassam eğer gerçek bir yazar sayilmam.Yazarin sevdiği bir tane olur,dostları birkaç tane olur.Onune geçene beğeni için yorum için iyi davranmak bana yakışmaz.Yardim isteyene yardım ederim.Varsin sonunda kaybedeyim önemi yok.

Beğeni yorum grupları var,insanların gözlerini boyamak için basit yazıları sahsahli göstermek için yapılan şeyler.Bunlara katiyen katılamadım,çağıran oldu düşünmedim bile.

Tip için değer verene aynı şekilde değer vermedim,para için yanımda durana yanımda yer vermedim.Yeri geldi aç kaldım,yeri geldi kötü şeyler yaşadım.Lakin asla isyan etmedim Kula minnet eylemedim.Disariya hep güldüm,kimse anlamasın diye yıllardır gülüp durdum.Ama haksızlık söz konusu olunca geri adım falan atmadım.Varsin tüm sevdiklerimi kaybedeyim,lakin haksızlığa gelemem,kimsenin yalanını çekemem.

Başka insanlar gibi sürekli yüzümü paylaşıp prim yapmadım,bazı insanlar gibi kimliğimi korkup gizlemedim.Sahte isimli hesaplar açıp yazıları paylasmadim. "Yillar önce bir hocam bana demişti ilerde büyük bir edebiyatçı olacaksın,o yazılar senin çocukların ondan utanma.İnsan çocuklarından utanır mı hiç ?" Ben çocuklarımdan asla utanmam,kim beğenir kim beğenmez o onun görüşüdür,ama ben çocuklarıma laf ettirmem.

Bana hep derlerdi,sen bir insansın neyi basarabilirsin?Ne yapabilirsin,evet ben bir insanım belki çoğu şeye gücüm yok lakin hep ayakta durup kendime umut edecek şeyler buldum.Kimseye muhtac değilim.En kötü günümde birilerine ihtiyacım varken,onlar beni yalnızlığa ve gözyaşlarına itti.Olum tehditleri bile aldığımda kimseden yardım almadım ben.

Hayallerim,amaclarim umutlarım bana yeter,tanıdığım iyi kalpli insanlar bana yeter.Her zaman Rabbim izin verdikce doğruyu konuşup doğruyu yazacağım.Kimseye ayrım yapmayıp,kimseden korkmayacagim.Birgun bu canın sahibi almaya geldiğinde ,gözlerim yaş içinde paramparça olmuş şekilde fakir veya yıkılmış halde öleceğim.Lakin zalim olmadım,haksızlığa susmadim,kimseyi ezmedim.Bu bana yeter.

Evet defalarca tehdit aldım,

Hatta zamanında bir kavgaya karistigim için sorguya alındım.O zamanlar insanlara bişey anlatacagima inaniyordum bilmiyordum insanların işlerine geleni anladıklarını .Sorguya alindim,bana sordular neden kavga ettin,dedim haksızlık vardı.Haksizligin bekçisi sen misin dediler.Evet benim demiştim,aralarında konuşurken bu çocuk kime güveniyor demişlerdi.Bir tane yüzüme bakıp kime güveniyorsun dedi.Bende ALLAH'a dedim.

Diğer karaktersiz insanlar gibi arkamda olana güvenerek gelmedim buraya.Ne yedimse kendi cebimden,ne yaptimsa kendi ömrümden .Parça parça kırılan bu kalpte benim,yıkılan umutlar da benim.

Hiçbir zaman lafımı esirgemedim her kim olursa olsun .İlk başlarda beni korkutan herşey şimdi en yakın sırdaş ve arkadaşım.

Ben bugüne emeklerim ile geldim,kimsenin yardımını almadan.Yazilarimi yüreğim ile yazıp,yaraları ellerim ile sardım,kimse görmesin diye tüm dünyadan sakladım yaralarimi.Sabah oldu gülmeye başladım.İnsanlar sandı ki bu umursamaz,hatta saf sandılar,oysa beni anlayacak kadar kaliteli olmadıklarını bildiğim için gozyaslarimi hep gizledim.

Birgün saçlarım beyazlar ise,belki çocuğum olur ise ona bırakacak malım mülküm olmayabilir,lakin şerefim ve onurumu ona bırakacağım,gözlerimi kapatırken dünyaya kalbim kırık,lakin alnım ak şekilde ayrılacağım,çünkü haram yemedim,yetim hakkı yemedim,garipleri kırmadım,eksiği olan ile dalga geçmedim.

Kısaca bu #KB ,gerisini belki birgün tekrar anlatırım...