Marcus!

1.Bölüm 💫

Gizli bir hayran,intikam yemini etmiş, belalı eski sevgili, deli bir stalker veya yapayalnız bir kaçık gibi görünmenizi sağlayacak iki şey vardır.

Birincisi,Karla gibi eski sevgilinizi ölümcül mesajlarla korkutmak!

İkincisi ise nefis çikolatalı sandviçin üzerine ketçap dökmek!

Ve Hayır ölmüyorsunuz! Bu bir mucize!

Elbette en önemli altın kuralı atlamamak gerekir!

Porsuk saldırısına uğrasanız bile,
Sakın yakalanmayın!

💫 💫 💫

Delice yağan yağmur, parmak arası terliklerimin arasına sızarak beni kutlu görevimden alıkoyabileceğini sanıyor.

Hah ha! Ben Karla Özyılmazel'im.
Evet, biliyorum bu biraz tuhaf ama, yurt dışında doğup, büyüdüğünüz zaman böyle şeyler oluyor. Takılmayın. Nerde kalmıştım? heh.
Tek rakibim, büyükkannem!
Ve onun bardak içinde duran korkutucu takma dişleri. İnanabiliyor musunuz, onları çamaşır suyu ile fırçalıyor.
Bu çılgınlık!!
Her neyse bu konuya girmeyeceğim.

Eşofmanımın bir paçası bileğimi kaşındıradursun, diğeri evden çıkarken düzeltme gereği duymadığım için dizimin altında etimi kemiriyor.

Attığım mektup, posta kutusuna düşünce, sevinçle olduğum yerde tepinip, etrafa kıs kıs bakarken,burnuma düşen siyah çerçeveli gözlüklerimi tekrar yerine itiyorum.

Mahallenin boş olmasına güvenerek, kötü karakterlere duyduğum aptal sempati ile birlikte bağırıyorum;

-"Adi serseri! Benden bu kadar kolay kurtulacağını sanma! Sevgili Josh! Seni delirteceğim, yemin ederim!"

Kötü adam gülüşü yapmak için başımı kaldırıp, ağzımı açtığımda, boğazıma kaçan yağmur damlası ile boğulacak gibi oluyorum ve öksürerek kendime geliyorum.

Arkamı dönüp evime dönmeye hazırlanırken, karanlıkta seçemediğim devasa(!) bir tüy yumağının hızla bana doğru koştuğunu görüyorum.

Gözlerimi yumup, istemsizce çığlık atmaya başlıyorum ve ellerimi boşluğa sallayarak kendimi savunmaya çalışıyorum.

-"Bu bir Porsuk! Aman Allahım, bu bir Porsuk!"

Biraz sonra gözlerimi aralayıp, verandaya koşuyorum ve kapıyı hızla açıp kendimi evin içine atıyorum.
Pencereye samimi bir şekilde sarılıp, burnum camda garip bir şekil alırken, sokak lambasının cılız ışığında bana saldıran canavarı görmeye çalışıyorum.

Burnumdan hırsla solurken, odama çıkıp, ıslak saç örgülerimin uçlarını sıkarak halıya damlamalarını izliyorum.

Hain eski sevgili! Josh kesinlikle planımı öğrendi ve beni cezalandırmak için, katil bir porsuk gönderdi!
Şuan Kıtalar ayrılıyorsa bu Josh'ın suçu!
Geometriden kötü not almam, annemin her sabah yaktığı omletin sorumlusu da o!
Beni rahatsız eden ve başıma gelen herşeyin arkasında o olmalı!!

Elbette bir kaçık değilim!

Biraz sonra telefonumun ekranında bir ışık hüzmesi beliriyor ve mesaj geldiğini gösteren bir ses duyuluyor.

Yakından bakmak için komodine yönelip telefonu elime alıyorum. Gözlerim fal taşı gibi açılırken dudaklarımı ısırıyorum.

-"Seni gördüm, Karla!"

Ahh... Aptal Kaylee benimle dalga geçiyor olmalı.

-"İntikam duygun beni oldukça korkuttu küçük stalker. Seninle çok eğleneceğiz."

Tamam. . Bu kesinlikle Kaylee değil. Çünkü onun yapabildiği tek şey mısır gevreğinden hayvan şekilleri yapmak. yada sümüğünü yemek. İkisinden biri işte. Birini tehdit edecek kapasitede biri değil. Üzgünüm saman kafa!

Parmaklarımın arasındaki telefon tekrar titriyor;

-"Ha bu arada,o sadece bir kediydi. savunmasız bir kedi."

İşte şimdi bittim! Biri Joshdan aldığım intikamı biliyordu!
Üstelik bu biri, numaramı bulabilecek kadar da yakın biriydi!
Bu sır açığa çıkarsa babam beni atölyeye kitler, tenim zımparadan kızarana dek, tahta cilalatırdı!
İlk kez babaannemin çiçekli iç donundaki yırtığı gördüğümde böyle kitlenip kalmıştım ben!

Hem. . hadi amaa. .kimin tarafındasınız siz, o bir kedi değildi!