Marcus!

14.Bölüm 💫

Mm-Marcus 🌙

-"Selam."

Kendinden en az üç kat ağırlıkta olan dosyaları taşırken,seslenen kişiyi görme umudu ile başını kaldırarak sevecen yüzüyle mırıldanıyor;

-"Selam."

Elindeki dosyaların yarısını kucaklarken şaşkınlıkla duraksıyor ve yarı yarıya pay ettiğim dosyalar sayesinde yüzü meydana çıkınca yorgunca gülümsüyor;

-"Ah. Teşekkür ederim."

Omuzlarımı silkiyorum.

-"Sorun değil. Ağır görünüyorlardı."

-"Haklısın. Epey ağırlar. Sürekli yapıyorum ama bir türlü alışamadım."

Hayır tamam kız öğretmenlerin gözdesi, okul ikincisi falan ama beyninde derinlerde kesin eksik bir şey var.
Bir travma. Bir tıkanma!

Gözüne girmek zorunda olduğun hiç bir öğretmen yokken ve bu kadar güzel, başarılı bir öğrenciyken hangi akla hizmet ayakçılık yaparsın ki?

-"Neyseki şanslı günündesin. İşte burdayım!"

Minik bir kahkaha atınca, kaşlarımı ne olduğunu anlamaya çalışır gibi kaldırıyorum.

-"Bana tanıdığım birini hatırlattın."

-"Umarım sevimli biridir. Çünkü şey. . ben öyleyim, değil mi?"

Kıkırdıyor;

-"Kesinlikle."

Bal rengi gözleri olağan hızı ile büyürken gözlerini deviriyor;

-"Gerçi o gördüğüm en egoist insan olabilir. Eşi benzeri yok denecek türden."

Bahsettiği kişinin kim olduğunu anlamam uzun sürmüyor elbette.

Yüreğimde bir yerde derinlere batıp duran bir şeker kamışı var sanki.

-"Karla değil mi?"

-"Evet." diyorum gülerek.

-"Adın öğretmenler odasında sıkça geçiyor."

-"Pek iyi şeyler duymamış olmalısın o halde."

-"Evet ama... ne duyduğumun ne önemi var? Kimse göründüğü kadar iyi, bahsedildiği kadar kötü değildir,demişler."

Çekinerek gülümsüyorum.

-"Haklısın."

Nihayet dosyaların bırakılması gereken odaya gelince kapıyı açıyor ve sağımızda kalan metal raflara dosyaları büyük bir özenle yerleştirmeye başlıyor.

Boğazımı temizliyorum ve söylemezsem içimde volkan olup taşacakmışım gibi hissettiren aptal soruyu bir anda soruveriyorum;

-"Bi ihtimal. .Marcusu tanıyor olabilir misin?"

Duyduğu isimle dudakları iki yana kıvrılıyor.

-"Evet. Ah, Afedersin. Arkadaşı mısın, seni tanımamak benim hatam."

Bu kadar kibar olmasana! Senden nefret edebilmem gerek.

Hiç yardımcı olmuyorsun sende.
Aman be!

-"Hayır hayır sorun değil. Ben. . komşusuyum. Sadece. .ortak arkadaşlarımızın olduğuna emin olmak istedim."

Ay batırdım yahu.

-"Öyle mi? Sık sık gelirim ben o sokağa. Hiç rastlamadım sana. Ama bir dahaki sefere o narsist herife bu konu hakkında kızabiliriz, ne dersin?"