Kim Taehyung's Slave

KTS [26]

Nakakatuwa naman yung ilan sa mga comments na nabasa ko, naappriciate ko talaga yun mga nakshie 😊 Lalong sumaya yung bakasyon ko dahil sainyo habang kayo naman umiiyak dahil sa mga nagdaang chapters hihi surina 😂 Sa mga offline reader dyan magvote naman kayo nakacount naman yun eh hehe.

So eto na basahin nyo na. Lovelots 💕

°°°

Shannon's POV

Emptiness and pain leads me to sleepless nights, sleepless nights that encourages those million thoughts to attack my mind with those happy and sorrowful memories. Happy memories that we shared and cherished then suddenly turned into sorrowful and tragic for the two of us.

Punong-puno na ng lungkot at sakit ang nararamdaman ko. Hindi ko na nakikita yung dating Shannon na masaya, walang ibang iniisip sa buhay at matapang. Ibang-iba na talaga ngayon. Nasaan na yung immature na Ako? Noon, iniisip ko lang kung ano kaya yung feeling ng mainlove at masaktan. Ito na pala yon, ito na pala yung sagot sa mga tanong ko noon.

Parang gusto ko nalang bumalik sa 16 years old na Shannon, kung saan iniisip nya lang kung anong feeling ng magcollege, kung saan kinailangan nyang magtrabaho para matustusan ang pag-aaral nya, na sana pala di na nya naisipang patulan yung walang kwentang alok ni Taehyung. Tangina!

Ilang araw na ba akong nandito sa kwarto ko? pakiramdam ko uugatin nako dito, bakit? wala lang, wala nakong gana sa buhay ko eh. Pakiramdam ko wala nang saysay ang buhay ko. Parang dati lang pinagtatawanan ko pa yung mga nagpopost sa facebook kung gaano sila ka-broken, parang mga timang kasi. Sinasabi ko pa na Sira! lalaki lang yan! naiinis pa ko sa mga post na ganun kaya ina-unfriend ko sila. Now, I know the feeling. Now, I know how it really hurts and how it'll damage your innerself.

Literal pala talaga na sumasakit ang puso. Parang pinipiga at kinukurot. Ang hirap huminga. Feeling ko ang sexy ko narin, bakit? ni hindi ko na magawang kumain eh. Pati sa pagkain wala nakong gana. Sige sasabihin ko narin na malapit nakong langawin, tinatamad kasi akong maligo, bakit? wala lang, tinatamad kasi akong tumayo. Buti nalang aircon itong kwarto ko, nakakatulong na mapreserve ang germs. hays.

Hindi ko narin nakikita ang liwanag dahil hindi ko binubuksan ang kurtina. Naging hater na yata ako ng liwanag at bessy ko na ngayon ang kadiliman. Oo nga pala, kanina ko pa tinititigan yung puting plastic na bote na nakapatong sa tukador na katabi ng kama ko. Ang cute nya at para bang hinikayat nya ako na silipin ko ang laman nya.

Parang sinasabi pa nya na matutulungan nya ko na mawala ang lungkot at sakit na nararamdaman ko ngayon, ang galing naman, dati pumupunta pa ko sa pharmacy para bumili ng gamot pero ngayon eto na, sya na yung lumalapit sakin. Ang dami pa ngang nakikipagkaibigan sa akin ngayon e, kahapon kasi napatingin ako sa cutter na nasa study table ko tapos parang sinasabi nya na gusto nyang makita yung pulso ko, Napangiti ako pero biglang pumasok si Shane para dalhan ako ng pagkain kaya tinago ko muna sya.

Nung isang araw naman may nakita akong alambre sa ilalim ng kama ko, ewan ko ba kung bakit may ganun dun. Napangiti ako dahil nakikipagkaibigan din sya sa akin, gusto nya daw ako tulungang lumipad basta isabit ko ang leeg ko sakanya. Gagawin ko na sana kaso kumatok si papa, baka daw may nakita akong alambre kaya wala akong nagawa kundi ibigay nalang yun kay papa.

Pero itong bote na 'to tiyak wala nang kukuha dito. Nilagay kasi ito ni mama sa medicine cabinet na nasa cr ng kwarto ko. Siguro sapat na yung limang piraso ng gamot na ito para matulungan nya ko?

Sige bago ko i-take ito may kukwento muna ako. Jinudge ako ni Papa nung makita nya yung kalagayan ko, Ano daw ba ang alam ko sa pagmamahal? bata pa daw ako at hindi ko pa daw alam ang ginagawa ko, masyado daw akong mapusok. Sinagot ko sya, di ko napigilan e, sinabi ko lang naman na wala syang alam sa nararamdaman ko ni hindi nya nga nasubaybayan ang paglaki ko e, nasan ba sya nung kailangan namin sya? inuna pa nya yung kaduwagan nya, kaya wala syang karapatan na pagsabihan ako kasi wala naman syang alam. Ayun sinampal nya ko, nakita ko pa yung pagtulo ng luha nya. Sinampal din ako ni Mama nun sabay tanong na kailan pa daw ba ako natutong sumagot? ito daw ba ang natutunan ko kay Taehyung? syempre mas lalo akong nasaktan, wala na nga dito yung tao dinadamay pa.