Because this is My First Time

CHAPTER 33

SHANNENE'S POV

Inihatid pa ako ni Josh sa bahay.
Psh. Nakakainis lang. Realtalk. Ayoko kase siyang kasama.

Tsk. Pero no choice naman ako. Ayokong masira ang planong ginawa ko.

Malapit na ako. Hindi pwedeng titigil ako.
Hold on Shannene.

May nagtext sakanya. Tsss. Sino kaya?

Tinanong ko siya and he answered business related.
Tsss. Mabuti naman.

Pagpasok ko ng bahay tinapon ko kaagad sa basurahan yung banner na akala nila ako yung gumawa. Tsss duhh. Never.

Such a trash.

Pagod na ako pero pupunta pa ako ng bar. I need to celebrate the slow success of my plan.

May friends are already waiting for me.

BRYLLE'S POV

I very glad dahil both the basketball and cheerleading team won on this year's tournament.

I think this event is worth celebrating for.

Weekend bukas.

Kinuha ko yung phone ko at tinext si Zei na may pupuntahan kami bukas.

Mabuti naman at nag agree naman siya.

Well see you tomorrow Zei babe. :)

ZEI'S POV

Hinihintay ko na si Brylle. Tapos na kaming kumain ni lahat. Nandito kami sa sala. Tatlo nalang kami si Vier kase nauna na. May pupuntahan daw tapos dala rin niya yung cookies na gawa niya. Haha.

Hinihintay ko si Brylle.
Hihi. Today na eh.

Papakilala ko na siya kina Mom and Dad formally.

Pero bakit ang tagal niya? Tinignan ko yung orasan. It's already 7:30. Eh yung usapan namin 7 aalis na kami.

Ngayon lang siya natagalan ah. Hays. Baka naman may emergency lang.

Maghihintay nalang ako. Siguro malapit na siya

"Anak , may pupuntahan ka diba? Hindi ka pa aalis?"

Tanong ni Mommy.

"May hinihintay pa ako Mom."

"Oh , so susunduin ka niya? Si Brylle ba anak?"

Tanong ni Mom. Nakangisi na naman siya.

I think namumula ako sa mga titig ni Mom. Eh kase eh.

Tumango na lang ako.
Si Daddy naman pangiti-ngiti lang habang nagbabasa ng newspaper.

Biglang nag vibrate yung phone ko. May nagtext. It's Brylle. Napangiti ako.

"Zei, I am tired of this relationship. Don't wait for me. Let us end this here."

Nagulat ako sa nabasa ko.
Ano ang ibig niyang sabihin?

"Hey, Brylle. I'm not on the mood para sumakay sa jokes mo."

I replied. Baka naman kasi nagbibiro na naman siya. Palagi kase siyang nagbibiro.

I waited for his reply.

"I really mean it Zei."
He replied.

What? Ano ang ibig niyang sabihin. Hindi ko siya maintindihan at wala akong maisip na dahilan upang masabi niya ang mga katagang iyon.

Gusto kong umiyak pero pinigilan ko dahil nasa harap ako ng parents ko.

Pilit akong ngumiti.

"Mom, aalis na po ako. Hi-hinihintay na daw niya ako eh. A-ah. Emergency po kase kaya nauna na siya doon."

Palusot ko. At lumabas na kaagad. Agad pumasok ako sa kotse at doon na tumulo yung luha ko. Pinaandar ko ito at umalis ako. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Hindi ko namalayang papunta na pala ako sa bahay nila Brylle.

Pagdating sa tapat ng bahay nila tumigil ako.

Kinuha ko yung phone ko at tinawagan siya.

I want to know the reason why.
Nagri-ring pero walang sumasagot.

Lumabas ako at nag door bell.

Si Manong guard yung sumalubong sa akin.

"M-manong nandito p-po ba si Brylle?"

Tanong ko in the middle of my sobs.

"Wala na iha. Kakaalis lang niya together with his parents."

Sagot ng guard.

"Ah. Ganoon po ba . Salamat po. Alis na po ako. Pakisabi sa kanyang pumunta ako."

Sabi ko na naging dahilan ng pagkunot ng noo ni Manong Guard.

"Hindi mo ba alam iha? Hindi na siya babalik. Baka matatagalan pa kung makakabalik man siya."

What? Totoo ba yung narinig ko?

Pero bakit siya umalis? Saan siya pupunta? Wala naman siyang sinabi eh.

"P-po? Hindi na siya babalik?"
Bakit po? Saan siya pumunta?"

"Oo ,yun lang yung alam ko. Yun yung sabi nina Sir at Ma'am. Kami na daw muna ang bahala dito sa bahay nila."

T_T

Hindi ko maintindihan.

"Ah ganun ba salamat nalang po. Alis na po ako."

BRYLLE'S POV

Hmm. Midnight. I can't sleep. I am still thinking about Zei. I can't wait to see her tomorrow.

Biglang may kumatok sa kwarto ko.
I know it's Mom.

Binukasan ko yung pinto.

"Brylle please do this for me."

Here we go again. Kanina pa niya ako kinukulit sa nais niyang mangyari.

"But Mom, I said I can't. I have a girlfriend."

"Please anak. Gusto mo bang mawala lahat ng pinaghirapan namin ng daddy mo?"

She wants me to get engaged with the daughter of their business partner. Bumabagsak na pala yung company namin.

"Mom, wala na bang ibang paraan?"

"Brylle , this is the only way. Please. Mom is begging you."

"But..."

I was about to state my reason pero noong nakita kong pumatak ang luha ni Mom niyakap ko kaagad siya.

"Ok Mom. I'm sorry."

What should I do?
Pareho silang importante sa buhay ko.

"Salamat anak. Don't worry Mom will help you kung mali man ito."

Damn it.
Bakit kailangan kong mamili?

..
..
..
.

Thank you for reading.
Don't forget to vote and follow me.

Feel free to comment.