Because this is My First Time

CHAPTER 43

BRYLLE'S POV

Hawak ko yung phone ko at nakatitig lang sa number ni Zei na nasa screen.

Nag-aalinlangan ako kung tatawagan ko ba siya o hindi. I am afraid of the possibilities that may happen.

Baka sagutin niya at ipagtabuyan niya ako o baka naman hindi niya sasagutin.

Today is the last day of Simbang gabi.

It's Christmas. People are rejoicing and celebrating.

"Kuya? Can you please get my toy for me? Mataas po kase hindi ko makuha," sabi ng isang batang babae.

Nandito ako sa bahay nina Mina.
I am waiting for her. Kasama ko siyang pupunta sa church for the Christmas Eve mass.

Kapatid niya ang batang babae na kumausap sa akin.
Si Michaela. She is an adorable and pretty kid kagaya ni Mina. Nakikiusap ang mukha niya. Napangiti ako.

"Sure," sagot ko sa kanya at lumiwanag naman ang mukha niya.

"Yey, thank you very much kuya!!" And she hugged me tight.

"Wait here Micha, ok?" Sabi ko at tumango naman siya.

Tumayo ako at kinuha ang toy niya. It's a doll.

Naiwan naman si Michaela at  ang cellphone ko sa sofa.

Mahilig talaga siya sa dolls. Kaya minsan pati siya nagmukha na ring doll.

Pabalik na ako at nakangiting inabot sa kanya yung doll nang makita siyang hawak na ang phone ko at may kausap sa kabilang linya.

Agad akong lumapit at tinanong siya kung sino.

"Kuya, this girl wants to talk to you. She said she is your friend," sabi niya sabay abot sa akin ng cellphone ko.

Agad kong tinignan kung sino ang tumatawag. I thought it's Zei.

Ngunit hindi. Parang ayaw kong magsalita dahil sa pagkadismaya ngunit sinagot ko pa rin. Bakit ba naman akong umaasa na tawagan ako ni Zei matapos ng ginawa ko sa kanya.

Sabi ni Michaela kaibigan ko dw ito.
Yes, this girl is once my friend. Our childhood friend. Kaya lang ngayon mukhang hindi ko na siya kilala.

"Hi Brylle, how are you?"

Tanong niya sa kabilang linya. His voice is charming as always pero hindi nga lang ang attitude niya.

Me , Josh, and Shannene were childhood friends. Isang hindi inaasahang pangyayari lang ang nangyari kaya nasira ang pagkakaibigan namin.

"What do you want Shannene, tell me. I have no time for your nonesense," naiinis na sagot ko. Seryoso at malalim ang tono ng boses ko.

"No, listen no me Brylle, please come back to Zei," dere-deretsong sabi niya.

Nagulat ako sa narinig ko. Damn this girl. Ano na naman ba ang plano niya. Hanggang ngayon hindi pa rin yata siya nagbabago.

Ano ba ang pakealam niya sa amin ni Zei?

"H-how can y-you e-easily say that. You don't know everything Shannene. Stay out of this situation," sabi ko at akmang ibababa na sana yung linya kaya lang mas lalo akong na estatwa sa sunod na sinabi niya.

"You still love Zei, come back to her Brylle. She's broken. Alam mo ba yun," parang nangangaral na sabi niya.

Tama siya, mahal ko nga si Zei. I will always love her.

"B-but I already have a fi-fiance," pangangatwiran ko.

Gustuhin ko man ay parang hindi ko magawa. Ayokong sirain yung pangako ko kay Mom. If we are really meant for each other tadhana na ang gagawa ng paraan.

"You don't want to lose her, do you?" Sabi niya na talagang naghahamon. Sa sobrang inis ko ay pinatay ko na kaagad yung tawag.

Shit, paano naman masasabi ni Shannene ang mga ganoong bagay.

Of course I don't want to lose Zei.

Kunsabagay wala talagang alam si Shannene. Ang alam lang niya ay kung paano manira. Her insecurities completely drowned her.

Talagang hindi na siya ang Shannene na kilala namin.

Hindi na siya si Shan-Shan.

Pero kung babalik ako kay Zei, paano nga ba?

Hindi ko alam.

Paano naman si Mina? Baka masasaktan ko siya. Wala siyang alam sa mga nagyayari.

Yung promise ko kay Mom? Most of all, ayokong madismaya si Mommy. I don't want to disappoint her.

"Go back to her Brylle, please do it for me," a voice of a lady.

Lumingon ako. It's Mina.
Nagulat ako kaya bigla akong lumapit sa kanya at niyakap ko siya.

"Mi-mina. What are you talking about?"

Tanong ko ngunit ngumiti lang siya.

"Let's go. We're late," sagot niya dahilan na maiba ang topic.

Wala na rin akong nagawa.