Because this is My First Time

CHAPTER 37

JOSH'S POV

Lumabas ako.
Narinig ko ang ilang beses na pagtawag ni Shannene sa pangalan ko pero wala akong pakealam.

Natatakot ako sa maaaring mangyari kay Zei.
Damn it.
Ayoko sa ideyang pumapasok sa isip ko.

Una ko siyang hinanap sa paligid lang ng venue.

Sa hardin.

Alam kong isa sa mga paboritong lugar ni Zei yung hardin.

Hinanap ko siya bawat sulok ngunit wala siya
Damn it nasaan siya?

Hindi kami maaaring makalabas ng venue unless oras na.
Mabuti na lamang at mahigpit ang seguridad dito.
Hinanap ko siya kahit saan ngunit wala.

Nasaan ba siya?

May naiisip ako. Isang lugar na alam kong naroon na siya.

Sana nga.
Hinihingal akong nakarating at nagulat ako sa nakita ko.

ZEI'S POV

Masakit yung ulo ko.
Gusto kong matulog.

I know medyo marami na yung nainom ko pero kaya ko pa naman.

Naaalala ko ulit.
Shit naiiyak na naman ako ngunit ayaw kong makita nila na umiiyak ako kaya nilublob ko yung ulo ko sa table.

Ayokong makita nila akong weak.
They used to know the strong Zei.

Hindi yung katulad ko ngayon.

I am very wasted.

Ang gulo ng environment dito. Kasing-gulo ng utak ko.
Tumayo ako at nagsimulang maglakad.

Isang lugar lang naman ang pupuntahan ko. Tahimik, at kung saan malalanghap ko ang masarap na simoy ng hangin. Dagdagan pa ng magandang view.

Hays. Rooftop.
Sa wakas nakarating na rin ako dito.

Huminga ako ng malalim.

Naupo ako corner. At sinandal ang ulo ko sa tuhod ko.

Naiiyak na naman ako. Shit lang.
Ang sakit lang kase.

Siguro ok lang na maiyak ako rito. Wala naman sigurong makakakita.

Masikip yung dibdib ko.

Hindi ko mapaliwanang ngunit masikip lang talaga.

Maya-maya nakaramdam akong may naupo sa tabi ko kaya naman agad kong pinunasan yung luha ko.

"Oh, Josh. Ikaw pala. Hehe. Anong ginagawa mo dito?"

Tanong ko sa kanya. Pinilit kong ngumiti.
Tumingin lang siya sakin.
Seryoso lang yung mukha niya.

"Ikaw Zei, anong ginagawa mo dito?"

Tanong niya. Boom. Bakit nga ba ako nandito?

Hindi ba dapat masaya ako?
Nag ce-celebrate dahil panalo kami?

"Ah, auh. Hehe nagpahangin lang. Mainit kasi doon at isa pa maingay doon eh. Hehe. Alam mo namang ayaw ko sa lugar na maingay diba?"

Palusot ko kahit alam kong hindi tatalab sa kanya.

T_T

"Liar, Zei naman eh, tell me. Kaibigan mo ako, halika nga dito..." At isinandal niya yung ulo ko sa shoulders niya.." you can cry on my shoulders. Damn it Zei, stop hurting yourself. You deserve to be happy you know that. I hate to see you like this. Nasasaktan rin ako."

Napapikit ako habang nakikinig sa mga sinasabi ni Josh.
Oo nga pala. Kaibigan ko siya.

I deserve to be happy?
Eh bakit nalulungkot ako sa ngayon?

Ano ba ang dapat kong gawin upang makalimutan ko na siya.

But I hate myself.
Pakiramdam ko ang selfish ko.
Ako lang eh. Ako lang dapat ang nasasaktan.

Ngunit nasasaktan rin pala si Josh.

"Thanks. I'm sorry"
The last thing I said na naalala ko.
I am really thankful na nandito si Josh but I felt very sorry for him.

SHANNENE'S POV

Yeah.
Party night.

Mula dito sa kinatatayuan ko tanaw na tanaw ko sina Josh at Zei.
Si Zei na patuloy na umiinom at si Josh na nakatingin lang sa kanya.

Psh.
Whatever.

Lumapit ako.

"Tara Josh, let's celebrate."
Sabi ko.

Hmmm.tsk. Mukhang ayaw niya pa umalis auh.

Bago pa siya makatanggi hinila ko na siya.

"Tara na... Whooo."
Nandito na kami sa dance floor.

Nandito na kami ngunit parang wala lang dito si Josh.
Nakatingin lang siya kay Zei.

Shit. Ano ba ang meron sa babaeng iyan.
Psh.
Mas maganda naman ako sa kanya.

"Hey Josh."
Tinawag ko siya kaya napatingin siya sa akin.

It's time. Pinulupot ko yung kamay ko sa leeg niya at hinalikan siya sa pisngi.

I can hear and feel this irregular heartbeats again.

Alam kong nalilito kayo sa akin sa ngayon but I've been feeling like this simula pa noong nakasama ko si Josh at nakita ko yung side na hindi ko pa nakita dati.

His side as a man.
Errrr.. hate me. Bahala kayo.

Lahat ng sinabi kong hindi ko siya gusto.

That was a lie.

A biggest L I E.

"I like you."

Yung sinabi ko, I really meant it.
It's true anyway.
Kita sa mukha niya yung gulat, I am expecting him to say the same thing pero wala eh.

Napatingin siya sa table , tinignan ko rin. Wala na si Zei.

"I'm sorry Shannene."

He said before he left.
I felt something painful in my chest. In my heart.

"Josh, it's true. I really like you."
Sabi ngunit ni isang beses hindi siya lumingon.

He ignored me.

He dumped me.

Shit.

Damn it. Babae ako. Alam niyo ba kung gaano kahirap umamin?

Umupo ako sa mesa at uminom. Damn this feeling.

Hindi ko namalayang tumulo ma pala yung luha mula sa mga mata ko.

Sabi ko na nga ba.

Hindi dapat ako na fall.

I'm so weak.

•••
THANK YOU FOR READING ^_^