Because this is My First Time

CHAPTER 38

BRYLLE'S POV

Damn this feeling.

I miss her.

Shit.

I miss Zei.

Pero wala akong magagawa. Except one thing. I have a choice but I didn't chose her and I regret it, so much.

I just can't believe that right now I am engaged with this girl.

I don't like her and I don't love her either.

I don't know her. She is still a stranger to me.

But just like me, I can't blame her. This is an arranged engagement. I don't know her side and I want to know her side.

Well, mabait naman siya that's why hindi ako galit.

Actually swerte siyang babae at swerte ang lalaking mamahalin niya.

Mabait, Matalino, maganda, mayaman, magalang.

Basta may magandang attitude siya.

Sayang nga lang siya.

Minsan nakikita ko sa kanya si Zei.
Shit , that girl. I badly miss her.

Wait for me until I come back.

Maaayos rin lahat ng ito.

***Fast forward...

ZEI'S POV

"Zei, ano nga pala yung magagandang regalo na gusto ng mga babae tuwing pasko?"
Tanong ng pinsan kong si Vier.

Ngumisi ako sakanya. Halatang naiinis siya. Ang ayaw niya sa lahat ay yung tinutukso siya. Pikon 'yan eh at moody. Haha.
Aba , talagang inlababo na yata itong pinsan ko huh. Kanino kaya?

Napakamot siya sa batok.

"F*ck, sabi ko na nga ba sana pala hindi na ako nagtanong. Stop grininh Zei or else..."

Pero lalo lang ako ngumisi at naasar pa siya lalo.

"Nevermind."

Sabi niya sabay tayo na at akmang aalis na.

"Wait, hindi naman kita aasarin eh," sabi ko . Sumeryoso yung tono ng pananalita ko kaya napaupo siya pabalik sa kinauupuan niya kanina.
Pero deep inside, curious talaga ako. Napaka misteryoso nitong pinsan ko.

"Oh, ano na," sambit niya at halatang sabik.

"Uhmmm." Nag-isip ako.

Ano nga ba ang gusto ko ngayong pasko? Siya. I want him back.
But I think it's impossible.

"Auh, eto. Dapat magsimbang gabi kayo. Dapat kumpleto para matupad wish mo."

Sabi ko. I just thought it's a better idea.

"Tsss. Hindi ko pa nasubukan yung wish wish 'na yan pero totoo ba yan?"

He asked.

"Oo naman."
Yeah it's true. Proven talaga. I tried it twice.

"Tapos, ipakilala mo siya sa pamilya at mga kaibigan mo, yung mga babae kase hindi lahat ng gusto materyal na bagay. Pero syempre sa bigyan mo rin siya ng regalo. Yung mga regalong unique. Yung hindi common. Kung baga yung regalong hindi niya makakalimutan. Pero teka , anong klaseng babae ba siya?"

Nakangiti na yung pinsan ko. Aba siguro may naisip na rin ito.

"Huy... Anong klaseng babae siya?"

Pag-ulit ko sa tanong ko nang makita parang out of this world na siya. Tsk.tsk. lakas ng tama eh.

"Auh, huh? Hehe,Siya?"
sabi niya, aba, natamaan na talaga ito ng pag-ibig. Huhu.

"Masungit."

Maikling sabi niya na ikinagulat ko naman. Masungit. Gosh, he likes someone like him. Hahaha.charr.

"What?! Oh come on Vier."
Hala baka hindi kami magkakasundo nun. Naku.

"Chill, mabait naman siya. Akala mo lang masungit sa una."

Sabi niya. Haha. Yun naman pala eh. Cool.

"Hays. Pero Vier. Make sure na lagi mo siyang aalagaan at pahalagahan. Yun kase yung gusto ng mga babae. Hindi ko sinasabing hindi mo siya sasaktan, just try not to hurt her as soon as possible," sambit ko.
Because it hurts like hell.

"Hmm. Ok got it. Salamat pinsan," sabi niya.

"Eh, ikaw kamusta na kayo ni Brylle?"

Tsss. Oo nga pala. Hindi ko nasabi sa kanya. Sabihin ko na kaya? Pero paano?

Pero duhh . Hindi niya pa ba alam? Kalat na kaya sa buong school. Chismosa kase yung ibang estudyante.

Kunsabagay hindi naman nakikichismis itong pinsan ko. Hahah.

Pero kamusta na nga ba kami?

Aishhh. Wala na palang KAMI.

WALANG KAMI.

WALANG KAMI.

WALANG KAMI.

Bago ako makasagot may tumawag sa phone niya.
Nice. Salamat caller. You saved me. Hahaha.

"Excuse me Zei, I have to take this call."

Ayun umalis yung pinsan ko at sinagot yung tawag.

Nandito kami sa sala. Wala naman kaming ginagawa. Movie marathon lang kami palagi.

It's been a month since nawala si Brylle.

Meaning one month no communication.

One month of sadness. Hindi ko lang maiwasang hindi malungkot sa mga nangyari.

One month of missing him.

Yeah. I miss him so much.

Hindi ko naman mapipigilan ang puso at damdamin ko.
I am hoping na sana babalik siya.

Everyday I am hoping.

It's December.
Pasko na.

Sana nandito siya.

Hmm.

Christmas Break na, hays mabuti na lamang at walang pasok.

Mababawasan yung pagkamiss ko sa kanya. Every corner of the school reminds me of our memories.

Pinapaalala sakin ng paaralan si Brylle. Lalo na sa lugar kung saan nagkaroon kami ng magagandang alaala.

Time really heals everything.
Hahayaan ko na lamang na mismong mawala yung feelings ko para kay Brylle. Soon. Maybe.

Ngunit parang hindi yata ito mawawala.

Hays ewan.

*vivrate*vibrate*

Nag vibrate yung phone ko. Tinignan ko kung sino yung nagtext.

It's Josh.

From Josh:
"Zei, simula na ng simbang gabi. Let's go together?"

Me:
"Sure."

Wala rin kase akong kasama. Pero syempre magsisimba talaga ako kahit mag isa lang ako. I used to do it before.

From Josh:
"Ok, susunduin nalang kita. ;)"

Haysss. Sana nandito siya.
This might be the my first time attending simbang gabi with him.

Kaso wala eh.

Wala na.

•••
Thank you for reading.