Almost Eternally [Suarez Series #2]

Chapter 28

Chapter 28

Truth

"A-adam." Kinakabahan na wika ni lola. Gulat naman ang nakita ko sa mukha ni Daddy.

"Is that true?" Hindi makapaniwalang wika ko. Nakangisi ako pero iba ang sinasabi ng mata ko.

"Adam." Matigas na tawag sa akin ni dad. Napailing ako.

"It's either yes or no." I answered. Mariing pumikit si lola.

"Yes. She is not your auntie. She is my adopted child." Hindi ko maiwasan makaramdam ng galit sa kanila.

"Nung una kami ang tinanong niyo kung bakit, ngayon. Dad. La, Bakit?" Hindi ko na makilala ang boses ko.

"Adam, let us explain." Marahan akong umiling sa sinabi ni lola.

"Did you know it from the start dad?" I'm hoping, he's not. Nakita ko ang marahan na paggalaw ng panga niya tiyaka tumango.

"Bakit hinayaan niyo muna magkalayo kami?" Walang emosyon na tanong ko.

Sa lahat ng sakit na dinaranas namin may isang paraan naman pala. Sa pandidiri ni Setiel sa kaniyang sarili, hindi naman dapat pala siya dapat mandiri dahil hindi kami magkadugo.

"She's still my daughter." Matigas na wika ni Lola.

Nagpakawala ako ng isang tawa, isang tawa na punong-puno ng sarkastimo.

"Hindi kami magkadugo." Deklara ko. "Pwede kami sa isa't-isa. Our love is not incest. Hindi nakakadiri ang pagmamahal namin sa isa't-isa." Pagpapaliwanag ko.

"I love her, I really love her. We love each other but you took the happiness away from us." Umiiling na wika ko. "I will understand if she is really my auntie, I will accept gladly my wedding with Cassidy but she is not." I explain.

"Kaya ba minamadali mo ang kasal naming dalawa ni Cassidy lola dahil baka malaman namin ang totoo?" I ask. Nag-iwas ng tingin sa akin si lola at pinili na huwag sagutin ang tanong ko.

"My conclusion is correct right?" Hindi na ako naghintay ng sagot at kaagad na itong dinugtungan. "Alam naba ni Auntie oh drop that, alam naba ni Setiel?" Marahan na umiling si lola sa tanong ko.

"May balak ba kayong sabihin samin ang totoo?" Kahit ito lang, sana naman masagot nila.

Wala akong nakuhang sagot galing sakanila.

"Wala kayong balak sabihin." Sagot ko sa sariling tanong ko. "I begged. I kneeled. I pleased, for our oh so called forbidden love. But it's not forbidden now and it's not incest." Sa kuwartong ito, ako lang ang nagsasalita at pinapakinggan lang nila ako.

"Adam." Sa wakas, lola finally spoke.

"Don't tell me I can't marry her because she is a Suarez? It's just her name but she is not. We can change it and she will be a Suarez soon because of me." Mabilis na umiling si lola at tiningnan ako ng masama.

"No. You don't know her real family and I will not approve it." I let a fake laugh after hearing those words.

"Why, La? Did we do something wrong? I love her, we have the same feeling. We can be together, bakit ayaw mo? Because of Cassidy? Gusto mo ba talaga si Cassidy para sa akin?" Naguguluhan na tanong ko sa kaniya.

"Wala na kaming masisirang pangalan. She is adopted. We can marry each other." Mapait na ngumiti sa akin si lola at matalim parin ang tingin niya sa akin.

"Yes, you know something but it doesn't mean you know everything." Walang emosyong wika niya. Kinuha niya ang bag sa upuan at tumingin ulit sa aming dalawa ni Daddy.