PANİK ATAK

PA-2

MULTİMEDYA ANIL.

PANİK ATAK (2.BÖLÜM)
Gözlerimi açtığım da kendimi bir hastane odasında buldum. Teyzem yanı başımdaydı, uyandığımı görünce yanıma koştu:
"Bir daha bana parti deme!"
diye bağırdı. Patinin bununla ne alakası vardı? Tamamen o psikopatın suçuydu.
"Buraya nasıl geldim?"
"Biri seni acil servis kapısının önüne bırakıp gitmiş, köpek yavrusu gibi... Annen duysa beni öldürür! Şu olanlara bak... Hem ne oldu da sen böyle kriz geçirdin?"
O kadar sinirliydi ki birşey söylemeye korkuyordum.
1 Dakika! 
O psikopat beni acil servisin kapısının önüne mi bırakıp kaçmıştı? Ne kadar acımasızdı... Ben onun için hayatımı tehlikeye atmıştım.
"Ne oldu diyorum?"
diye bastırdı teyzem ısrarla. 
"Hatırlamıyorum."
dedim sadece. Eğer serserilerden ve patlayan silahlardan bahsedersem beni asla evden dışarı çıkarmazdı.
Silah patlamıştı. Tüylerim diken diken oldu. Ölen var mıydı acaba?
Burağın elinde bir demet çicekle kapıdan içeri girmesi, düşüncelerimi dağıttı. Teyzem anında bir bahane uydurarak odadan çıktı. Burağı severdi...
"Almira, iyi misin?"
diye sordu Burak çiçeği baş ucuma koyarken. Yüzüne baktım, ondan nefret ettiğimi hissettim. En yakın arkadaşımla ya düşündükçe gözlerim yanıyordu. Ağlamamak için direndim.
"Yanında olamadığım için özür dilerim, işlerim vardı geciktim partiye."
diye gevedi Burak.
"Senden ayrılıyorum."
dedim sakince. Kaşları kalkmıştı:
"Ne?"
Güldüm, daha çok ağlamam bastırmak için kullandığım bir gülüştü. 
"Duygu ile aranızda olanlardan haberim var, gerçekten anlamayacağımı mı düşünmüştün? Aptalamı benziyorum?"
Burak üzgün bir yüz ifadesi takındı:
"İnkar etmeyeceğim, çünkü Duyguya aşığım. Özür dilerim Almira, senden hoşlanıyordum sen güzel bir kızsın ama o farklı."
Boğazıma düğümlenen hıçkırığı yuttum.
"Git, hiçbir şey duymak istemiyorum."
O esnada kapıda teyzem belirdi, silahını Burağa doğru doğrultmuştu. Teyzem bir polis. 
" O koca kıçını kaldır ve siktir ol git buradan. Bir daha yeğenimin karşısına çıkarsan seni ve o koca kıçını nezarethane ye atarım!"
Teyzem son günlerde amerika daki siyahi kötü polislere özeniyordu. Burak sessizce ayrıldı yanımızdan. Teyzem kollarını boynuma doladı:
"Onu hiç sevmemiştim zaten."
dedi. Güldüm:
"Yalancı, Burağa bayılırdın."
"Benim erkekler konusunda berbat olduğumu bilirsin."
dedi gülümseyerek. Sonra devam etti:
"Aslında bu işleri kolaylaştırdı, çünkü seni farklı bir okula kaydettirdim. Bundan sonra o piç kurusunu (suratımı buruşturdum, küfürden hoşlanmadığımı biliyordu.) onu görmeyeceksin işte. Eğer hala çıkıyor olsaydınız bu aranızda problem olabilirdi."
"Tabi iyi yönden bakmak lazım."
dedim onaylayarak. İhtiyacım olan tek şey Burak ve Duygudan uzaklaşmaktı ve bu yeni okul benim için bir kurtuluştu. 
"Ne okulu bu?"
diye sordum.
"Geçen hafta sınavına girdiğin kolej. %90 burs kazanmışsın neredeyse seni bedavaya kaydettirdim."
dedi sırıtarak. %90 burs mu? Ben mi?
Kitapçığın matematik kısmını çözmemiştim bile, nasıl bu kadar yüksek almıştım ki? Bunda ters giden birşey vardı.
Bu arada okul eve çok uzak, okulun yurt binasında kalacaksın. Sorun olmaz değil mi hem ben internetten baktım çok lüks ve rahat bir yer. Arkadaş edinirsen aynı ortamda olmak eğlenceli de olur?"
Düşünmeme gerek bile yoktu. Annem iş için 5 aylığına afrikadaydı ve teyzem bir polis olduğu için evde pek bulunmuyordu. O koca evde tek başıma sıkılıyordum zaten. Değişiklik iyi gelirdi.
"Hayır sorun değil."

*** (1 hafta sonra)

Okul resmen şehir dışındaydı. Ve gerçekten büyük ve lüks görünümlüydü. Okulu araştırmıştım, orta halli bir kolejdi. Yani buraya gitmek için illa babanın holdingleri olması gerekmiyordu, avukat olmasıda yeterdi. En azından fazla ezik olmayacaktım ve bu iyi birşeydi.
Yurt binasından çıkıp okula geçtim. Müdürün elime tutuşturduğu listede 12-F sınıfında olduğum yazıyordu. Tam birilerine soracaktım ki, bir erkek sesi duydum:
"Selam."
Uzun sarı saçları ve yüzünün nerdeyse tamamı dövme ve piercingle kaplıydı. Korkutucu görünüyordu. 
"Selam."
dedim gülümseyerek.
"Sınıfını mı arıyorsun?"
diye sordu. Aceleci ve rahatsız tavırları gözümden kaçmıyordu.
"Evet, 12-F nerede biliyor musun?"
Koluma yapıştı: 
"Gel seni götüreyim."
dedi. Beni aşağı kata doğru sürükledi. Son sınıfların en üst koridorda olduklarını söylemişti müdür. Ama bu dövmeli çocuk beni aşağı kata sürüklüyordu.
Bir aşağı kata daha indik. Burası zemin kattı. İyice korkmaya başlamıştım.
"12-F nin burada olduğundan emin misin burası zemin kat?"
Dövmeli çocuk cevap vermeden beni karanlık bir odaya sürükledi. Kokuya bakılırsa burası kazan dairesi olmalıydı. Hiçbir şey yapamıyordum, korkudan donup kalmıştım. Dövmeli, ışıkları açtığında karşımda psikopatı gördüm. Üzerinde bu okulun forması vardı. Koyu karamel düz saçları, yarısı şişmiş çekik gözleri ve sol kulağında siyah yuvarlık bir küpesi vardı. Şirin ve hatta çekici olduğunu düşündüm bir an.
"Kadere bak, tekrar karşılaştık."
dedi dişlerini sıkarak. Gülümsemeye çalıştım
"Öyle oldu."
Ellerini cebine sokup yanıma yaklaştı: 
"Sen o gece beni tehdit etmiştin değil mi? Beni?"
"Bana vuracaktın."
dedim titreyerek. Kokrum ona zevk veriyordu, yüzünde öyle bir sevinç ifadesi vardı ki... Aptal sadistin tekiydi. 
"Şimdi ne yapacağım sana? Tahmin et?"
Elini cebinden çıkarıp yumruk yaptı.
"Ama ben seni kurtardım."
Histerik bir kahkaha attı:
"Asıl ben seni kurtardım lan. Fatih piçine dalmasayadım sana ne yaparlardı biliyor musun? Amına koyarlardı, gerçekten!"
"Benimle düzgün konuş."
dedim yüzümü buruşturarak. Küfürden ve böyle kavgacı insanlardan nefret ediyordum. Psikopat beni omuzlarımdan yakalayıp duvara dayadı. Omuzlarımı sertçe sıkarak, sırtımı duvara çarptı. Duvarın çıkıntıları sırtımı deşerken acıyla bağırdım. 
"Bana bak kızım!"
İtiraz etmeden başımı kaldırıp yüzüne baktım. Korkusuz, dik başlı veya semt kızı değildim. Ve bu çocuktan ölümüne korkuyordum. 
"Beni tehdit edemezsin! Beni tanımadığın ve aptalca da olsa yardım girişiminde bulunduğun için seni bu defalık affediyorum! "
Sırtımı tekrar duvara çarptı:
"Aynı hatayı tekrarlarsan, bir koluna veda etmek zorunda kalırsın! "
dedi psikopatça gülümseyerek. Sonra, beni buraya getiren dövmeli çocukla dışarı çıktı. Tam kapıya doğru yürüyordum ki, kapıyı kilitledi üzerime.
"Hayır, aç şunu!"
diye bağırarak kapıyı yumrukladım. Çoktan gitmişti.
Sanırım bu okul bana cehennem olacaktı.

2.. bölüm son
YAZAN: RUKİYE AKKÖK