PANİK ATAK

PA-25

PANİK ATAK (25.BÖLÜM)

 Anılın histerik kahkahalarına benzeyen rahatsız edici sesli bir kahkaha attım.

"Hayır saçmalama Ozan!"

diye tepki gösterdim. Ozan alnını kırıştırdı sinirle.

"Daha ne kanıtı istiyorsun ki, ağzıyla söyledi işte... Hem bunu yapabilecek kadar güçlü ve psikopat bir başkasını tanıyor musun?!"

Yutkundum ve düşünmeye çalıştım... Gerçekten Anıl olabilir miydi? Şüphelenmemem için mi öyle davranmıştı, aslında her şey bir oyun muydu? Her şeyden ama her şeyden şüphe eden bir paronayağa dönmüştüm!

 Anıl geldi yanımıza. Ozanla ikimiz ona hortlak görmüş gibi bakınca huzursuzlandı.

"Ne?"

Gülümsemeye çalıştım.

"Yok bir şey. Sapık aptalca bir oyun..."

Ozan sözümü kesip beni kendine çekip , Anıldan uzaklaştırdı:

"Uzak dur bizden, pis sapık. Az önce itiraf ettin ya birde ağzımızdan mı duymak istiyorsun? Ne tür bir psikopat delisin sen!"

diye bağırdı. Anıl yumruğunu kaldırıp Ozana vurdu. Ozan da toparlanıp Anıla saldırmak için atıldı, önüne geçip onu durdurdum. 

"Sakın! Sakın kavga etmeyin!"

Anıl kolumu çekip beni kendisine çevirdi:

"Bu piç neler söylüyor?"

Dudaklarımı dişledim, bunu nasıl anlatmalıydım...

"Sapık mesaj attı, biraz şey bir mesaj. Şifreli... Ozan senin sapık  olduğunu düşünüyor. "

dedim sessizce sonra hızlı hızlı ekledim:

"Ama ben öyle olduğunu düşünmüyorum. Gerçekten!"

Anıl beni bırakıp son derece korkutucu bakışlarını bana yolladı:

"Benim sapık olduğumu mu düşünüyorsun?!"

Bakışları beni korkuttu. Beni boğmaya çalışmıştı, adamların yanında bırakıp gitmişti. Anıl pek çok kötü şey yapmıştı, o olabilir miydi? Ona gözüm kapalı güvenmem mantıklı mıydı? 

"Hayır..."

diye mırıldandım. Anılın tokadı yüzümde patladı, geri geri sendeleyerek dengemi kaybedip yere düştüm.

"Siktir git! Benim sapık olduğumu düşünüyorsun işte besbelli. Lanet olsun! Sapık olduğum için kurşunun önüne atladım demi? Sapık olduğum için seni o okuldan kaçırdım, sonra da kendi adamlarıma kendimi zehirlettim değil mi? Sik beyinli, siktir git ! Bir daha karşıma çıkarsan senin ağzına sıçarım Almira!"

diye bağırdı koridorun ortasında Selçuk ve diğer poliste şaşkın bizi izliyordu. Anılın vurduğu yanağım yanıyordu ve sızlıyordu. Anıl arkasını dönüp uzaklaşırken, ayağa kalkıp koşarak ona yetiştim:

"Yemin ederim senin sapık olduğunu düşünmüyorum. Yemin ederim Anıl!"

dedim bir yandan ağlarken. Bana tiksiniyormuş gibi bir bakış attı:

"Bakışlarını gördüm! Beni hayal kırıklığına uğrattın Almira! Şimdi o Ozan denen erkek orospusuyla git tamam mı, ben yokum bundan sonra!"

Koluna yapıştım ve tüm gururumu ayaklar altına alarak yalvardım:

"Hayır Anıl beni bırakma, lütfen..."