MY HANDSOME

•İlaç• 1/37

Tavsiyem, medyadaki videoyu izlerken yanınızda bol miktarda peçete bulundurmanız...

Oy:140
Yorum:450

🔹🔹🔹
"Jungkook, beni üzüyorsun." dedim.

Başını duvara yaslayıp gözlerini kapattı. Sık nefes aldığından göğsü hızlı hızlı inip kalkıyordu.

Bir adım daha atıp elimi omzuna koyunca beni duvarla arasına aldı.
"Jungkook!"

"Seni seviyorum." diyip yüzünü yüzüme yaklaştırdı...
🔹🔹🔹

Yaklaştırdı, yaklaştırdı... yanağını yanağımdan kaydırarak boynuma gömüldü.

Soluduğu her nefesi boynumdan narince süzülüp giderken, ellerim göğsünde yaşadığım şokun etkisindeydim.

Beni, sevdiğini söylemişti...

Sarhoş olduğu içindir belki?
Ya da beni sevdiği birisine benzetmiştir?

Sarhoş olduğu için mantıklı hareket edemez ki.
Ya da... kendimi kandırmaya çalışıyorumdur.

Düşüncelerim beynimi kemirirken tanıdık bir ses bize yaklaştı. Hoseok.

"Jungkook! Ne yapıyorsunuz burda?" Endişeli gözüküyordu. Bu ortama o da şaşırmıştı.

Yalvarırcasına Hoseok'a bakarken, Jungkook yerinden kıpırdamıyordu bile. Bir kolunu duvara yaslamış destek alırken diğer eli sıkıca belimi sarıyordu.

Hoseok bakışlarımı anlamış olacak ki Jungkook'u benden ayırdı. Tabi ilk başta direndi ama gücü olmadığı için bırakmak zorunda kaldı. Gözleri yarı açık yarı kapalıydı. Hoseok şaşkınca ona bakarken, gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Ne oldu sana?" dedi Jungkook'u ayakta tutmaya çalışırken. Sonra da bana baktı cevap bekler gibi.

"Ben lavaboya gidiyordum. Ses duyunca buraya geldim. Bu haldeydi..." sesim kısılmaya başladı sona doğru.

"Haneul, iyi görünmüyorsun. Sen git ben hallederim." dedi.

"Jungkook..."

"Hadi git Haneul. Taehyung meraklanır sonra. Bizi sorarlarsa işleri çıktı gittiler de."

Konuşamadım sadece başımı sallayıp oradan uzaklaştım. Çok tuhaftı. Boynumda hala nefesini hissediyordum.

•••Jungkook•••
Hoseok beni koltuğa oturturken başımı arkaya yaslayıp derin nefes aldım. Tıkanıyordum.

"Ona söylemedin değil mi?" dedi tedirgince.

"Söyledim."

"Jungkook sen ne yaptın?" dedi. Koltuğun biraz çökmesiyle yanıma oturduğunu anladım.

"Sevdiğimi söyledim işte."

"Hani vazgeçmiştin, Taehyung'la sevgili olduğunu öğrendiğinde?"

Doğru söylüyordu ama eksikti.

Haneul'u o okula geldiğimden beri seviyordum. 2,5 seneye yakın. Söyleyemedim. Öyle bir histi ki... sevgimi dile getirmeye cesaret edemedim.

Sürekli onun yanında oldum, onu korudum. Sevgim ona dokunmaya bile müsade etmemişti. Çünkü hayattaki en büyük korkaktım. Saçını ellerimin arasına aldığımda hiç bırakmak istemiyordum.

Eğer söyleseydim, şu an biz olabilir miydik?

Çok geç kalmıştım ve bu beni ilaçlara sürüklemişti.