MY HANDSOME

•Barış• 1/23

"Haneul, niye sözümü dinlemiyorsun?" dedi sakince.
Böyle olması beni daha da çok korkutuyordu. Her an içinden gerçek Yoongi çıkabilirdi.

Eliyle çenemi kavrayıp ona bakmamı sağladı.
"Temas kurmayacaksın dedim, öyle değil mi?"

O kadar çok yakınımdaydı ki nefesi yüzüme çarpıyordu bu da beni ürpertiyordu. Silah gibi tenime değen nefesi, önüne eğilmemi emrediyordu.

"Konuşsana."

"Ö-özür dilerim."

"Bu kadar kolay mı? Sadece bu mu?"

"Ne yapmamı bekliyorsun?"

"Sözümü dinle."

"Böyle mi seviyorsun beni?"

"Seni sevdiğim için bencilim."

Kahkaha atmamla daha sert bakmaya başladı.
Onun bu cümlesini idrak etmeye çalışırken sol eliyle arkamdaki duvara vurdu.

"Sinirlendiriyorsun!" diye kükredi.

"Söylediklerin komik."

"Nesini anlamıyorsun!"

"Sevgini."

"Sevmediğim için seni takip edip o sapıkların elinden kurtardım. Hoşlanmadığım yer olan o lanet lunaparka sırf sen eğlen diye gittim. Sevmediğim için sevdiğin tüm şeylere katlandım. Mutlu ol diye çabaladım. Doğru söylüyorsun bunlar hep sevmediğimden."

Evet bunları yapmıştı. Keşke yapmaya devam etseydi. Bu halde olmazdık.

"Yoongi!" bağıran Jimin'di. Bizi nerden buldu?

Koşarak yanımıza geldi ve kolumdan tutup beni kendine çekti.

"Sana ne dedim? Uğraşma artık şu kızla!"
Beni koruyordu...

"Uğraşmıyorum." Yoongi gayet sakin cevap vermişti.

"Dersten almak da ne? Çıldırdın mı? Bay Jeon sinirden ders işlemedi. İkiniz de ortada yoksunuz ve şüphelendi. Senin yüzünden yalan söylemek zorunda kaldım!"
Yoongi tutumsuz davranışlarıyla herkesi yalan söyleme durumunda bırakıyordu.

"Ne dedin ona?"

"Eve gitti birazdan gelir dedim."

"İyi."

"Anlamıyorum. Nasıl bu kadar rahatsın? Haneul'u düşün bari!"

"Bağırıp durma. Bir şey yapmadım."

İkisini sessizce izlerken Jimin bana döndü.

"İyi misin?"

Başımı aşağı yukarı sallayınca Yoongi güldü.

"Sağlam ayakta duruyor işte." dedi.

"Arkadaşımsın, aramızın bozulmasını istemiyorum. Güzelce uyarıyorken beni dinle."

"Arkadaşım olduğun için benim tarafımda olmalısın."

"Hayır Yoongi. Arkadaşın olduğum için seni düzeltmeliyim."

"Jimin, uzatma."

"Yaptıkların yetmiyormuş gibi hala kızla uğraşıyorsun!" Jimin sinirlenmeye başlamıştı.

"Siktir." diyip yanımızdan ayrıldı.
Düzelmezdi. Kesinlikle düzelmezdi.

"Aaaah!"

"Sakin ol Jimin."
Elini alnına koyup sakinleşmeye çalıştı.

"Tamam. Sınıfa git sen geliyorum."

"Emin misin?"

"Evet."