MY HANDSOME

•Yakaladım• 1/6

Taehyung, Jeon Jungkook, Jung Hoseok bize doğru geliyordu.

Bay Jeon, Seokjin'e sarıldı.
"Seni burada görmek ne güzel."
Ardından hepsiyle tek tek sarıldı, Seokjin.

"Mesaj atmıştım." dedi.

"Burada olduğumuzu nerden bildin?" dedi Bay Jung.

"Bu okulda mı öğretmenlik yapıyorsunuz? Ben kardeşim için gelmiştim." diyerek beni işaret etti.

Hepsi bir ağızdan,
"Kardeşin mi?" dedi.

Seokjin'le arkadaş mıydılar?
Hepsi şaşkınca bana bakıyordu.
.
.
.
.
.
.
.
Taehyung kafasını olumsuz sallarken
"İnanmıyorum." dedi.
Tanrı aşkına nesine inanmıyor.

Seokjin kahkaha attı.
"Neden?" diye sordu.

"Kardeşin çok arsız ve hiç söz dinlemiyor, hyung."

Ağzımdan birden "Ne?" çıktı.

Abim kolunu omzuma attı ve şakasına azarlar gibi konuştu.
"Ah, Haneul... Ben seni böyle mi yetiştirdim? Öğretmenlerinin sözünü dinle."

"Ben dinliyorum. O öğretmen değil ki. Özür diledim kabul etmedi. Ne yapabilirim."

"Ne özrü?" dedi.

Araya Taehyung girip,
"Sözümü dinle yeter ufaklık." demesiyle yüzümü ekşittim. Ufaklık mı? Aynı yaştayız. Bunu bana ağabeyim bile demiyordu.

Bay Jeon,
"Benim sözümü dinliyor, hyung. Taehyung kendinden büyük işlere karışıyor her zamanki gibi. Ayrıca Kimya dersini epeyce hallettik." diyip gülümsedi. Bende karşılık verdim.

Daha sonra Bay Jung,
"Benim de sözümü dinliyor. Sorun sende olmasın Tae?"

"Hah? Niye bende sorun olsun?"

"Öğretmenlere saygı duyuyorum ama sen kimsin?" dedim.

"Şuna bak. Hemen laf atıyor." diyip işaret parmağıyla beni işaret etti, Taehyung.

"Bana ceza verdi, abi."

"Ne cezası?"

"Saygısızlık yaptığım içinmiş. Kendini ne sanıyorsa artık."

"Oh, iyi versin. Aferin Tae." demesiyle gözlerimi kocaman açtım.
Bir şey söyleyecekken beni durdurup konuşmasına devam etti.
"Hak etmişsin Haneul. Sakın bir daha yapma. Taehyung, kız kardeşim sana emanet. Ciğerini sökebilirsin." diyip güldü.

"Hadi ama. Ben senin kardeşinim."

"Bu bir şeyi değiştirmez."

Bu sefer Zafer gülüşü atan Taehyung olmuştu.
Her yerden yolumuz çakışıyordu. Abimin bunu demesiyle başım gerçekten derde girmişti.

"Bu akşam bize gelin çocuklar. Oturup dertleşiriz, hah?" Deme ya. Onunla uğraşmak istemiyordum.

"Rahatsızlık vermeyelim, hyung." dedi Bay Jung.