MY HANDSOME

•Uyku• 1/14

Kahkaha attım sinirimden. Bu sefer kendi telefonum titremişti. Cebimden çıkarıp baktığımda mesaj atan Yoongi'ydi.

Dudaklarını özledim.

Telefonuma bakan Taehyung'a döndüğümde. Sinirden kaşları çatılmış ve yüzü kasılmış elini yumruk yapmıştı. Kolundaki damarlar daha da belirgindi.

Açtın yine şom ağzını Haneul. Aferin.

"Bu piç ne diyor?!"
Onu bu kadar çok sinirli görmem şu an beni korkutmuştu. Alev saçan gözlerle bana baktı.

"Haneul!" diye bağırmasıyla yerimde sıçradım.

"Biz sevgili olmadan önce oldu işte."

"Onu biliyorum! Niye hala onunla konuşuyorsun?!"

"Konuşmuyorum. Kendisi mesaj atmış."

Elini daha çok sıktı. Kapıya iyice sinerek ondan daha da uzaklaşmıştım.

Kolumu tutunca acıdan kıvrandım.

"Kolum, acıyor!"

Beni dinlemedi.

"Onunla bir daha konuşmayacaksın!"

"Midem..." midem bulanmaya başlamıştı.

Zar zor elimi koluna koydum.
"Taehyung, lütfen. Midem çok kötü."

Kızgın bakışları şimdi endişeye dönüşmüştü. Şoföre durmasını söyledi. Hemen dışarı çıkıp benim yanıma geldi ve beni arabadan çıkardı.
Adımımı dışarı atar atmaz derin bir nefes aldım.
Tüm gücümle Taehyung'a tutunuyordum.

"İ-iyi misin?" Şimdi ise onun sesi korku dolu çıkıyordu.
Başımı aşağı yukarı salladım.

Elini yüzüme koyup,
"Haneul, emin misin? Bedenin çok soğuk, tenin iyice beyazlaşmış."

"İyiyim."

"Kusmak ister misin?"

"Hayır."

"Yemek alayım mı?"

Kollarımı boynuna doladım. Başımı boynuna gömüp sadece kokladım. Kendine has olan kokusu bana her şeyden iyi geliyordu.

"Özür dilerim." diye fısıldayıp ellerini saçlarımla gezdirdi.

Dudaklarına yumuşak bir öpücük kondurup,
"Gidelim." dedim ve arabaya bindim.

Ona baktığımda olduğu yerde kalmış bekliyordu ve dudağını ısırıyordu. Küçük bir çocuk gibiydi. Çok sevimli.
Kendine gelince sürücü koltuğuna oturdu.

Evin önüne geldiğimizde ben inmeden kolumdan hafifçe tuttu.
"Seni seviyorum."

"Seni seviyorum." diyip indim ve eve girdim.

İyi ki sakin ol demişti. Kendisi neler yaptı. Midem bulanmasa daha neler yapacaktı kim bilir. Bir yandan da kıskanması hoşuma gitmişti.

Evde kimse yoktu. Mutfağa girip bir şeyler atıştırdım. Şu an yemek yapacak kadar üşengecim, üzgünüm Haneul...

Odama çıkıp Bay Jeon'un testlerini masama koydum ve üstümü değiştirdim.