Elimin tersiyle yüzümdeki suyu silerken. Birisinin arabadan inip bana doğru geldiğini fark ettim.
Bu, arabasıyla bir hışımla geçip yerdeki su birikintisini üstüme savuran adamdı.
"Önüne baksana. Nasıl araba kullanıyorsun sen!?"
Hafif yağmur damla...
Telefonla bakıştıktan sonra cebime geri koyup banyoya gittim. İçeri girer girmez tekrar telefonum titredi. Anlaşılan beni rahat bırakmayacaktı.
"Efendim."
"Haneul. Nerdesin?"
"Evdeyim."
"Sesin neden kısık geliyor?"
Taehyung'un duymaması için sesimi olabildiğince kısarak konuşmaya çalışıyordum.
"Müsait değilim."
"Seni çok özledim."
"Yoongi."
"Evet?"
"Bunu yapamam."
"Anlamadım?"
"Bir daha konuşmasak daha iyi olur."
"Haneul, sen ne diyorsun? Ne konuşmaması?"
"Olmaz işte. Konuşmayalım."
"Ha~"
Konuşmasına izin vermeden yüzüne kapatmıştım. Şimdi telefonla bunları söylemesi kolaydı. Sorun şu ki beni okulda asla rahat bırakmazdı. Sert davransam bu sefer o sinirlenebilirdi. Sinirlenince de hiç iyi şeyler yapmıyordu. Eğer Taehyung bizi konuşurken görürse daha çok kötü olaylar olabilirdi.
"Haneul!"
Taehyung'un bana seslenmesiyle banyodan çıktım.
"Efendim?"
Yanıma gelip gülümseyerek, "Ortalıkta göremeyince kaçtın sandım." dedi.
