MY HANDSOME

•Sevgili• 1/11

SONLARI OKUMAYANLAR İÇİN;
OY VERİN. BÖYLE GİDERSE SINIR KOYACAĞIM. ÇÜNKÜ OKUYAN SAYISINA GÖRE OY VEREN AZ.

"Sen, nasıl?"

"Üzgünüm. İlk öpücüğünü aldım." diyip göz kırptı.

Şu an ne tepki verebiliyordum ne konuşabiliyordum.
Mutlu olmam gerekirken duygu karmaşası içerisinde hapsolmuştum. Onun dudakları, benim dudaklarıma...

Kafayı yiyebilirim. Ciddi ciddi dudaklarımız değmişti. Taptığım adamın dudakları benimkine değmişti. İlk öpücüğümü ona vermiştim.
Keşke başka bir şey dileseydim...

"Uslu kız oldun birden." dedi ve saçlarımı okşadı.
Dudaklarıma hafifçe eğilip fısıldadı.
"Yoksa... sen de mi istiyordun?"

Eğer biraz daha karşısında durursam kalp krizinden ölebilirdim. Bedenim alev alacak duruma gelene kadar ısınmıştı.

Kalkmak için hamle yaptığımda bacaklarının arasında olan bacağımı daha da sıkıştırdı.

"Taehyung, lütfen gitmeme izin ver." dedim zar zor çıkan sesimle.

"Neden kaçıyorsun?"

"Arkadaşız ve..."

"Ve?"

"Jin'in arkadaşısın."

Cevabımı komik bulup kahkaha attı.
"Bahanelerin çok etkileyici."

Beynim artık çürüdü. Mantıklı düşünemiyorum.

"Benimle oyun oynamayı kes."

Yüzü ciddileşti.
"Ne oynaması?"

"Olmayacak şeyler için beni kandırma, umut verme. Benimle dalga geçme." bunları derken gözlerim dolmuştu.

Bu ciddi bir konuydu. Eğer benimle dalga geçiyorsa bu beni yıkardı.

"Haneul, cidden böyle mi düşünüyorsun?"

Başımı salladım. Onun karşısında ağlayamazdım.
Kendimi tutamadım. Sadece onu istiyordum.
Hayatım bir karmaşanın içerisindeyken onun tek bir sözüne bakıyordum.
Yaptıkları gerçek miydi, yalan mıydı?

Kollarını bedenime sarıp beni kendisine bastırdı.
Başımı boynuna gömüp kokusunu içime çekerek ağladım.
Lütfen, bu bir rüya olmasın.

"Beni mi seviyorsun?"

"Özür dilerim." diyerek hıçkırmaya başladım.

Saçlarımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalıştı.
"Şşhhh. Tamam."

"Söz veriyorum. Sevdiğin kız ile sizi rahat bırakcam."
Beni sardığı kollarından ayrılıp kızarık gözlerimle ona baktım.

"Sevdiğim kız mı? Demek duydun."

"Evet, duydum."

"Seni akşam onunla tanıştırmak istiyorum. Çok iyi anlaşacağınızdan eminim."

Yalandı işte. Bile bile benimle dalga geçti. Onu ittirip masadan indim ve odadan çıktım.

Sırama oturduğumda her şeyi unutmak istedim.
Mümkünse ölsem daha iyi olurdu.
Hepsinden bir anda kurtulurdum.
Bunları düşünmeliydim. Başka kız yok gibi beni sevemezdi.
Aptalım. Hemde çok aptalım.

Başımı elime dayamış Bay Jeon'un ders anlatışını izliyordum. Kimya gıcık bir ders olmasına rağmen sevdiriyordu. Bay Jeon öğretmenim olmasa kimya umurumda değildi.