MY HANDSOME

•Doğum Günü• 1/50

Oy:110
Yorum:400

Konuşmaları okurken kendiliğimden gülüyordum. Televizyondan gelen sesle gülümsemem uzun sürmemişti, donup kalmıştım.

"İyi akşamlar sayın seyirciler. Bu akşam üzücü bir haberle başlayacağız. Japonya'nın ünlü iş adamlarından birinin akşam saatlerinde evi tarandı. Güney Kore'li olan genç iş adamı maalesef hayatını kaybetti."

Küçük bir kız düşünün, abisinin tepesinde sımsıkı ona sarılmış.

Belki de onun ağacıydı. Kökleri kalbine uzanan, yaprakları sevgi olan, kıza umut olan.

Hızla evden çıkıp taksi durdurdum. Evimin adresini söyledikten sonra gözyaşlarımı salmaya başlamıştım. Telefonumu çıkarıp ara vermeden Jin'i arıyordum.

"Aç..."

Tekrar, tekrar, tekrar...

Açmıyordu.

Ben, yapamazdım. Bunu kaldıramazdım.

Kalbimin atması göğsümü delecek gibiydi. Bunların rüya olmasını diliyordum.

Eve geldiğimde parayı ödeyip hızla içeri girdim.

"Jin! Anne!" diye koşturarak bağırmaya başladım.

"Nerdesiniz?!"

Gözümdeki yaşlar boynuma doğru akarken çaresizce etrafta dolanıyordum.

"Hayır, HAYIR!"

Ellerimi saçlarımın arasına getirip yere çöktüm. Duvarın soğukluğu sırtıma işliyordu. 

"Ölmeyin! Ölmeyin! Ölmeyin!" Boğazım yırtılacaktı. Nefesim kesiliyordu.

Taehyung
"Haneul." diyerek aşağıya indiğimde yüzümdeki gülümseme sönmüştü. Odada yoktu.

Mutfağa göz gezdirip yukarı çıktım. O sırada abim de odasından çıkmıştı. 'Ne oldu?' dercesine baktı.

"Haneul yok."

"Ne demek yok? Salondaydı. İyi baktın mı odalara?"

"Baktım!"

Telefonumu çıkarıp Haneul'u aramaya başladım ama açmıyordu.

Başımı olumsuz şekilde sallayarak,
"Açmıyor." dedim.

"Yürü." dedi aceleyle merdivenlerden aşağıya inerek.

Salonda açık olan televizyonu görünce duraksadı. Baktığı şeye gözlerimi odaklayınca kaşlarımı çattım.

İş adamının ölümü vardı. Neden izliyoruz ki bunu?

"Tabi ya!" dedi elini alnına koyarak.

"Neler oluyor hyung?"

Bana dönüp,
"Haberi görüyor musun? Kesin Jin sandı." dedi.

"Huh?" Tekrar habere baktığımda jeton yavaş yavaş yerine oturuyordu.

"Aish!"