VioLeon - komedia, prawdziwa komedia

Rozdział 8

Violetta:

 idziemy z Leonem do szkoły. Wczoraj byliśmy w kinie było wspaniale. Nagle podchodzi do nas Fede i mówi

-słyszałem nowinę! Jesteście razem! Gratulacje!- powiedział z ucieszeniem

- skąd wiesz?- spytałam zdenerwowana

- Francesca powiedziała już całej klasie.

- Clariss i Alexowi też?!- spytał Leon

- zapomnieliśmy jej powiedzieć, że ma siedzieć cicho-powiedziałam

- dobra ja idę bo Lambre mnie wołała- powiedział Fede i poszedł.

- to co robimy?- spytałam Leona

- jak już wszyscy wiedzą, to nie musimy im mówić

- tak... tylko szkoda że Clariss i Alexander wiedzą- powiedziałam i weszliśmy do klasy.

Tak jak się spodziewaliśmy Clariss z Alexem zaczepili nas zanim jeszcze zdążyliśmy usiąść w ławkach. Bardzo chciałam jej dopiec.

- to prawda ,że jesteście razem!?- powiedziała wściekła

- to prawda- odpowiedziałam i pocałowałam Leona, mimo, że nigdy wcześniej się nie całowaliśmy. A Leon spojrzał na mnie zdziwiony i zadowolony, więc się do niego uśmiechnęłam.

- niemożliwe! Próbuję cię poderwać od pierwszej klasy gimnazjalnej, a ona tak nagle we wrześniu zjawia się i po pół roku już jesteście razem! Ja tego tak nie zostawię! Jeszcze się ze mną ożenisz!- krzyknęła rudowłosa jędza.

- nie ożenie się z tobą bo cię nawet nie lubię, więc przestań mnie prześladować bo i tak nie będziemy razem.- rzekł całkiem spokojnie Leon.

- ty mnie kochasz, tylko jeszcze o tym nie wiesz- powiedziała i odeszła

Ale jej dokopaliśmy! „gwiazda" szkoły załamana! Haha

- nieźle całujesz- powiedział do mnie Leon i się uśmiechnął

- dziękuję – odpowiedziałam ze satysfakcją i uśmiechem na twarzy. Poszłam do Franceski powiedzieć jej o naszym pocałunku i kłótni z Clariss. A Leon poszedł do Federico.

- hej Fran! – przywitałam się

- cześć Violu- odpowiedziała smutna

- co się dzieje?- spytałam

- no bo poznałam takich dwóch chłopaków Marco i Diego i obaj chcieli ze mną chodzić więc kazali mi wybierać. Wybrałam Diego bo do niego coś poczułam, a on powiedział że męska przyjaźń jest dla niego ważniejsza niż kobiety i, że nie będziemy razem jeśli Marco ma się na niego obrazić i, że zostaniemy przyjaciółmi.

- a to świnia!- krzyknęłam mimo że w środku chciało mi się śmiać-po lekcjach tam pójdziemy i mu wygarniemy!

-zgoda!

(po lekcjach)

Idziemy z Fran do domu Diego, o ile ona pamięta gdzie on mieszka.

Pukamy do domu. Otwiera Diego

- musimy porozmawiać-zaczynam rozmowę wściekła

- okej słucham- powiedział wychodząc z domu

- najpierw chciałeś chodzić z Francescą a jak się zgodziła powiedziałeś, że męska przyjaźń jest ważniejsza!? To po co chcesz z nią łazić!?-wygarniałam mu wściekła

- bo chciałem ale się rozmyśliłem, ale jakbyś ty chciała ze mną chodzić nie miał bym nic przeciwko...- zaczął mnie podrywać

- zwariowałeś!? Mam chłopaka! I to sto razy lepszego niż ty!- wykrzyczałam mu

- nie ma lepszego niż ja-odrzekł z dumą

-każdy jest lepszy! Z resztą szkoda czasu idziemy Fran- rozkazałam, ale Fran stała wpatrzona w Diego i nie miała zamiaru się ruszyć. Jak się ocknęła powiedziała mi

- Viola, nie mogę... oczekuję przeprosin... poczekam aż mnie przeprosi- powiedziała pewna siebie Francescca

- więc masz na imię Violetta... ładnie- pochwalił mnie Diego, ale nie zwróciłam uwagi

- Francesca, albo się ruszysz albo dzwonię po Leona i Fede. - zagroziłam

- To dzwoń i tak nic nie zrobią

Tak jak powiedziałam tak zrobiłam zadzwoniłam po mojego chłopaka i jego kolegę. Po pięciu minutach byli już na miejscu.

- Cześć, co tu robicie?- spytał Leon

- pomóżcie mi ją stąd zabrać...

- a co się stało?- zapytał Federico

- Diego zranił Francescę i ona oczekuje przeprosin i nie chcę się stąd ruszyć!

- okej zajmę się nią- powiedział Fede

- piękna, dasz mi swój numer?- spytał mnie Diego

- mam chłopaka, zresztą cię nie lubię

- właśnie, ma chłopaka, fajniejszego niż ty- wtrącił Leon i uśmiechnął się do mnie

- wiesz, że jak ja czegoś chcę to zawsze to dostaję?

- ale mnie nie zdobędziesz, pa- powiedziałam i wzięłam Leona za rękę, odprowadził mnie do domu.