Üzgünüm, Seni Seviyorum ||Texting

-On yedi-

Yedi bin sekiz yüz altmış...
Yedi bin sekiz yüz altmış bir...

Alışveriş merkezi ile kayalıklar arasında yedi bin sekiz yüz altmış bir adım... Akşam saat altı ve güneşin batışı karşıda çok güzel duruyordu. Işığını denize vurması... Denizle bir bütünmüş gibi durması...
Soğuk rüzgarın yüzüme vuruşu, dalgaların sesi... Benim orada öylece dikilmem... Kimse yoktu, sanırım kış mevsimi olmasından.

Deniz dalgalıydı. Dalgalar sertçe kayalıklara vuruyordu, aynı zamanda çöpler de kıyıya... Deniz bile dayanamamış, içindeki pislikleri dışarıya vuruyordu. Bu, onu kirletenlere karşı bir başkaldırıştı.

Belki ben de, içimdeki çocuğu öldürenlere bir şey yapmalıydım. Kollarımı iki yana açtım ve gözlerimi sımsıkı yumdum.

Avazım çıktığı kadar bağırdım.
"Anne! Senden nefret ediyorum!"

Gözyaşlarım akmak için gözlerimde beklerken gözlerimi daha da sıktım. Hayır, gözyaşı dökmeyecektim.

Sesim kısık ve titrek bir şekilde tekrar ettim.
"Senden nefret ediyorum."

Kollarımı indirdim ama gözlerim hala kapalıyken burnuma bir damla düştü. Gözlerimi açtım. Yağmur atıştırıyordu. Hiç aldırmadan denize bakmayı sürdürdüm. Kayalıklara çıkıp aşağı indim. Şimdi dalgalar ayağıma çarpıp geri gidiyordu. Kapılmak istedim dalgalara. Koca denizde kaybolmak ve asla bulunmamak istedim.

Gözlerimi yumdum ve tam sağ ayağımı ileri doğru atmıştım ki arka cebimden telefonum titreşti. Ayağımı geri çektim. Telefonu elime aldığımda bilmem ne mağazasında indirim olduğunu bildiren mesajı okudum. Gözlerimi devirip telefonu tekrar yerine koydum. Ne bekliyordum ki?

Tekrar sağ ayağımı uzatmıştım ki telefon tekrar titreşti. Omuzlarımı silktim. Bakmayacaktım. Bir cesaret kırıntısı ararken tekrar titreşti. Baksa mıydım? Merakıma yenik düşüp ayağımı çektim ve telefona baktım.

Bilinmeyen numara: Bil bakalım bugün kim seni özledi?

Bilinmeyen numara: Ben! :))

Hafifçe tebessüm ettim. Ama bunu yapmak zorundaydım.

Alya: Hoşçakal

Ve onu engelledim.