ÖĞRETMEN HANIM

-Ö.H 6-

Medyada Sancak/ Düşün Ki

Yüzümüzün ve gözlerimizin rengi ne olursa olsun, gözyaşlarımızın rengi aynıdır.
___________________________________________

Sabah çalan telefonun sesi ile açtım gözlerimi. Oflaya puflaya kimin aradığına baktım. Arayan annemdi, hemen açtım telefonu tüm sinirim geçmişti arayanın annem olduğunu görünce.

"Annem." dedim harfleri uzata uzata
"Kuzum nasılsın yavrum?"
"İyiyim annem sen nasılsın?"
"Üzülüyorlar mı seni orada?"

Sorumu es geçip bir soru daha sormuştu. Anlamadığım niye sormuştu? Beni üzmelerine izin vermezdim ki.

"Hayır anne o nereden çıktı? Hem ben buna izin vermem"
"Hiç sordum öyle. Biliyorum sen kendine zarar verilmesine izin vermezsin"

Biraz daha konuşup telefonu kapattık. Annemin sesini duymak huzurun tanımıydı.

Konuşurken sırtım yatağa dönüktü. Telefonu koyup önüme döndüğümde yatak başlığına yaslanmış ve beni baştan aşağı süzen bir Selim bulup bakışlarımı kaçırdım.

Yüz ifadesi birden sertleşti ve öfkeyle kalkıp yanıma geldi.

"Amacın beni deli etmek mi?" diye yüzüme doğru bağırdı.

"O nereden çıktı şimdi?" Sesim ona nazaran sakin çıkmıştı. Bu çocukta ciddi bir öfke problemi sorunu vardı.

"Sana dokunmazken senin böyle giyinmen ne demek oluyor?"

Sesini alçatmıştı. Ellerimi saçlarımdan geçirip "Ben meraklı mıyım böyle giyinmeye? Pijamalarımı bulamadım bunları giyindim hem dün eğleniyordunuz Selim Ağa." dedim sinirle.

Bile isteye mi bunu giyindigimi düşünüyordu? İstersem giyerdim ama hayır onun yanında bu şekilde durmakta isteyeceğim son şeydi.

Kapıyı sertçe çarpıp çıktığında bende hızlı bir şekilde üstümü değiştirdim geceliği öyle hırsla çıkarıyordum ki...

Sorunlu idi. Ciddi anlamda sorunlu.

Bu konakta niye her odanın banyosu yok?

Suratsız bir şekilde sofraya doğru ilerlediğimde herkesi sofrada buldum, Selim hariç.

"Kış uykusuna mı yattın gelin?" diye soran Reyhan Hanımla oraya dönüp

"Hayır" cevabı verdim kısaca.

"Evlerde en erken gelinler kalkar kızım ama sen maşallah uykuya fazla düşkünsün"