ÖĞRETMEN HANIM

-Ö.H 52-

Bu bölümü @EmineArslan030 a ithaf ediyorum. Oyların ve yorumların için teşekkürler 🥰

Medya'da Zeynep Bastık İnci Tanem. Bu şarkı şuan ki durumu anlatıyor sanki. Sabredin yine göreceğiz sevdiklerimizi sadece delirmemeye gayret edelim.

Bazen insan öyle özlenir ki. Özlenen bile yokluğundan utanır. Aziz Nesin

Eğer eliniz uzatıp da dokunamadığın birini özlüyorsun o senin yüreğine dokunmuştur o zaman

Karantina bittiğinde ilk kime sarılmak istiyorsunuz? Bence Karantina'dan sonraki kişi gerçekten çok şanslı.

______________________________________
Azda olsa toparlanma sürecine girmiştik ama Ömer için durum böyle değildi. Kimseyle konuşmuyordu ve odasından çıkmıyordu. Onu nasıl geri döndürecektik hiç bilmiyordum.

Şimdi ise Devran baba hepimizi salona çağırmıştı. Selim'le ellerimizi birleştirip "Ben yanındayım." dedim ona.

"Olmasan hiç kolay atlatamam ki bunu Aslı."

Merdivenleri el ele bitirip salona yöneldik. Ömer ve Ader yoktu bir tek ama merdivenlerden gelen seslere bakılırsa aşağı iniyorlardı.

Herkes geldiğinde Devran baba konuşmaya başladı. "Tatsız olaylar yaşadık çocuklar biliyorsunuz."

Konuşurken kimsenin yüzüne bakamıyordu.

"O oros." Sözünü Selim kesti.

"Sakın anneme hakaret etme baba! Katil diyebilirsin, vicdansız diyebilirsin ama o sıfatı benim anneme asla kullanma. Hiçbir kadına böyle bir şey söyleyemezsin."

"Abim haklı." dedi Güven.

"O sıfatı kullandığın kadın senin karındı baba ister kabul et ister etme." Bu cümleyi söyleyen Ader'di. Savunduğu kadın kendi annesinin ölümüne sebep olan kişi olsada bu yaptığı çok güzeldi.

"Tamam gelmeyin üstüme! Biliyorsunuz elinden her şeyi aldık." Selim'e dönüp "Aranızda konuşup halledin üzerine yaptırdığım iki evi kimlere vereyim?"

Sadece bunu söyledi ve gitti. Selim "Film gibi hayat yaşıyoruz şaka gibi!" dedi alnını kaşırken. Gerçekten de şaka gibiydi.

Bitkin duruyordu. "Gel odamıza çıkalım."

"İyiyim ben önce şu konuyu konuşalım." diyerek kardeşlerine baktı ve onları da arkasına alarak uzaklaştı.

Baran'a döndüm "Zor ama kendini toplaman gerek, kardeşlerin için." Baran bana bir şey demedi, öylece yüzüme baktı. Haje ile diğerlerinin peşinden gittik. Salonda yalnızca Baran,Ömer,Jinda ve Ader vardı.

Avluya çıkmışlardı bizde yanlarına ilerledik. "Sence ne karar verecekler?"

"Bilmiyorum Haje ama ortak bir karar vermeleri gerek ve bu karara Bejna'da dahil."

Yanlarına geldiğimizde sakince konuşuyorlardı. "Ben istemiyorum." dedi Selim sakince.

"Bende." dedi Korkut.

Güven'den de aynı tepki geldi. "Belki ablam ister." diyerek eline telefonunu aldı ve Bejna'yı arayıp sesini hoparlöre aldı. "Efendim Güven bir şey mi oldu?"

Panikle açmıştı telefonu Bejna. Buradaki durumu merak ettiğini biliyordum ama burada durursa daha da kötü olabilirdi. Tüm olayların dışında olması onun için daha güvenli ve sağlıklıydı.