ÖĞRETMEN HANIM

2.Yıl Özel Bölüm

Normal işleyişle alakası yoktur.
Geçmişe iniş yapıyoruz.

Medya'da Oğuzhan Koç/ Kendime Sardım ❤️🥰

Şarkıyı bana öneren kuzum ❤️❤️❤️

Bugün hem bayram hemde kitabımızın ikinci yılı.

Bayramınız mübarek olsunn💚
______________________________________

Bugün hafta sonuydu bende evde durmaktan gerçekten fazlasıyla sıkıldığım için kendimi dışarı atmıştım.

Öylece geziniyordum, buraya geleli daha aylar olmuştu ama kimseyle samimi olmak istememiştim. Nasıl olsa görev bittiği gibi gidecektim ve benim kafa yapımla buradakilerin ki biraz farklıydı.

Küçücük çocuğu insan hangi gerekçeyle okula göndermek istemezdi?

Bunu bir türlü ne aklım ne de mantığım almıyordu. Kızların okumasına neden kötü bakıyorlardı ki?

Ve buradaki çoğu kadın beni anlamak yerine karşıma geçmişti halbu ki onlarında, çocuklarının da iyiliğini istiyordum.

Yolda amaçsızca yürürken küçük bir kız çocuğu gördüm, elinde bir kuş kafesi vardı ve ağlıyordu, nedenini çözememiştim.

Usulca yanına yaklaştım "Merhaba neden ağlıyorsun?"

Çocuğun hıçkırıklarından ne dediğini anlayamamıştım "Bak kuzum biraz sakinleş seni anlamakta zorlanıyorum." dedim usulca, güven veren bir sesle.

Küçücük elleriyle gözlerindeki yaşı sildi "Ku-kuşum kafesinden kaçtı."

Gerçekten yüksek sesle ağlıyordu. "Nereye doğru gittiğini biliyor musun?"

Eliyle karşımızdaki ağacı işaret edip "Oraya kondu." dediğinde ne yapacağımı bilemedim.

Yoldan geçenler bizi görüyor ve bakıyorlardı. Ne yapmak gerektiğini bilmiyordum ve kuşun uçma ihtimali de vardı her an. "Adın neydi senin." diye sordum küçük kız çocuğuna. "Helin." dedi mırıldanarak.

"Abla kuşum beni bırakıp gider mi? Onu bana babam almıştı."

"Ailen nerede senin kuzum?"

"Babam geçen ay cennete gitmiş, bir daha gelmeyecekmiş ama beni görüyormuş. Üzülürsem üzülürmüş. Annem evde değil komşuya gitti ben o zaman kuşu kafesinden çıkardım ama pencere açık kalmış uçtu."

Babasının ölmüş olması canımı yakmıştı daha küçüktü ve yetim kalmıştı. Çevreden geçenlerin de dikkatini çekmeye başlamıştık.

"Ne oldu, neden ağlıyor bu çocuk?" diye soran erkeğe dönüp "Kuşu kaçıp ağaca uçmuş ona üzülüyor."

"Kargalar yemez değil mi?" Ne diyeceğimi bilememiştim. Ne yapmak gerektiğini de anlamamış resmen çaresiz kalmıştım.

Çocuk ağlıyordu ve ben bırakıp gitmek istemiyordum. "Yapılabilecek bir şeyler var mı?" diye sordum yanımdaki erkeğe. Bir şeyler yapmak, yardımcı olmak istiyordum.

"Kuşu almaya kalksak uçabilir, bence çocuğa yeni bir kuş alın."

Küçük çocuk daha fazla ağlamaya başladığında hemen öfkeyle konuştu "Ben başka kuş istemiyorum. O sadece bir hayvan değil, arkadaşım o benim. Babam aldı onu bana!"