ÖĞRETMEN HANIM

-Ö.H 30-

Medyada Zeynep Bastık'tan Felaket.

Bu bölümü kansere karşı savaşan,en sonunda kaybetmeyip kazanan,tüm kanser hastalarına umut olan Neslican Tay'a ithaf ediyorum. Mücadelen unutulmayacak savaşçı kadın.

Belki kaybedeceğim ama savaşarak kaybedeceğim. 🌼💙

Etkinlik yapmak istiyorum. Bana veya karakterlere sorunuz varsa sorabilirsiniz. Röportaj gibi olacak ve dozunda spoi içerecek. Tabi sorulara göre. Soruları yanıtlayan ben değil karakterler olacak😊
________________________________
Dün olan şey korku filminden fırlama gibiydi. Yanlış anlaşılmaya müsait bir yapıya sahipti olan şey ona lafım yoktu,evet kızmakta oldukça haklıydı. Canımı sıkan beni dinlememesiydi. Nasıl inanabilirdi böyle bir şey yapacağıma? Bu kadar mı güveni zayıftı bana?

Odaya doğru geçecekken Selim'e bağırıp biri gidecekse o kişinin kendisi olacağını söylemiştim. Ama gitmemişti bende inat edip gitmekten vazgeçmiştim.

Âder arkadaşında kalmak için izin istemiş Selim'de izin vermişti. Açıkçası bu hepimizin işine gelirdi. Kendimi odaya kapatıp hıçkıra hıçkıra ağlamıştım. Şu düştüğüm duruma lanet olsun.

Selim evden çıkmış ve sabah ben okula gitmek için hazırlandığım sıra gelmişti. Bugün sömestr tatilinin ilk günü başlıyordu. Zaten annemin yanına gitmek istiyordum bu yüzden bavulumu hazırlamıştım.

Dün cehennemi yaşadığım, kafama silah dayanan eve giriş yaptım. Kocam olacak insan benim kafama silah dayamıştı değil mi? Ya bende o kadınların içinde olsaydım. Ya gerçeği bilmeden ölümümün arkasından beni suçlasalardı?

Odaya giriş yaptım ve hazırladığım bavulu alıp salona geçtim. Gözüm Selim'e aldığım hediyeye kaydı. Şöyle bir canlandı gözümde
anılarımız.

Film izlemiş,temizlik yapmış, sosyal medyada paylaştığımız fotoğraflara laf etmiş, öpüşmüştük. Güzel günler geride kalmıştı ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.

Gözüm tektaşa takıldı. Evlilik teklifi geldi gözümün önüne. Sonrasında sol koluma değmek gibi bir hata yaptı gözlerim. Doğum gününde aldığım hediyeydi.