ÖĞRETMEN HANIM

-Ö.H 5-

Medya'da Pera/ Sensiz Ben

Sen yıldızlara bakmayı seviyorsun bende sana
______________________________________

Sabah evimde olmuş olmanın verdiği heyecan ve burukluğu aynı anda yaşıyordum. Gece buraya gelmiştik. Bejna,Onur, ben ve Selim annemlerin evinde kalırken diğerleri Devran Ağa'nın daha önce ayarladığı otelde kalmışlardı.

Sabah olunca kalktım yataktan şöyle bir baktım odama. Üç yıldır sadece yazları kullanmıştım bu odayı. Özleyecektim burayı, her köşesinde anım vardı. Ama iyi ama kötü bir sürü anı...

Elimi yüzümü yıkadım ve sofraya geçtim.

"Günaydın." diyerek oturdum masaya. Nasıl gün ayıyorsa artık?

"Günaydın kuzum." dedi annem.

Devran Ağalar niye yoklardı?

Selim'in beni izlediğini düşünerek ona baktım. Nitekim yanılmamıştım bana bakıyordu.

Onunda eli gitmiyordu kahvaltı da ki şeylere. Yapabilecek bir şeyimiz yoktu olan olmuştu. Her ne kadar istemesekte kardeşlerimizin hayatı için mecburduk evlenmeye. Belki de başka bir yol vardı da biz denememiş, bulmak için çaba harcamamıştık.

Onur bana seslenerek "Abla yesene niye yemiyorsun?" dediğinde ona döndüm. Bu iş onlar yüzünden başlamıştı.

"İştahım yok Onur." diyerek kısa kestim.

Selim kendi tabağında olan şeylerin birazını benim tabağıma koyarak "Yemen lazım Aslı kaç saat ayakta duracağız." dediğinde şaşkınlığımı gizleyemedim.

Beni mi düşünmüştü şimdi Selim?

Babam Selim'e dik dik bakıyordu. Ya şu Türk babaları niye damatlarını sevmiyor bunu bir türlü anlamıyordum.

"Oktay saat kaçta düğün?" diye sordu annem heyecanla. Anneme kızamıyordum.

Babam "Sekizde başlayacak." diyerek cevap verdi. Evet kendi düğünümün başlayacağı saati  bilmiyorum.

Ve şuan saat sabah yedi. Aslında telaşa gerek yoktu çünkü çoğu şeyi Mardin'de tamamlamıştık. Burada sadece düğün olacaktı.

Trabzondan gelenler dayımlarda amcamlarda kalmayı tercih etmişlerdi. Sanırım bunun nedeni iki çiftinde bu evde kalmasıydı.

Çoğu akrabamız Trabzon'da idi.

Kahvaltı yapılıp sofra kalkarken zil çaldı. Gidip açtığımda teyzemleri gördüm.