To Be With Her [Completed]

Kabanata VIII

Don't let go

 

 

 

 

Dumating ako sa bahay. Naabutan ko si Zake na naglalaro sa Xbox sa sala. Nang mapansin niya ako, binitawan niya ang joysticks at lumapit sa akin.

"Okay ka na ba? Pumasok ka ba? Saan ka pumunta? Wala bang nagyari sayo--" pinutol ko yung tuloy-tuloy niyang sinasabi bago pa humaba.

 

"Hey! Calm down. I'm okay! Pumasok ako sa school." Ngumiti lang ako ng mapakla sa kanya. "Pasok na ko sa kwarto. Gusto ko ng magpahinga."

 

 

 

 

 

"Teka!" pinigilan niya ko sa braso at hinarap sakanya. Niyakap niya ko.

"Gagawa ako ng paraan, Zeph. Di ka pwedeng umalis dito."

 

 

 

 

 

"Ha-ha-ha Ano ka ba? It doesn't matter. Buti nga pag-aaralin pa ako diba? Ahm! Bitaw na! Sumosobra ka na ah!" pinalo ko pa siya sa likod pero ayaw niya akong bitawan.

"Zake! Let me go!" hinigpitan pa niya ang yakap.

 

 

 

"Nagalit ako sakanya ng payagan kaniyang palitan ang apilyido mo. Pero di na ako papayag na papuntahin ka niya ng States." Natigilan ako. Bumalik na naman ang sakit. Sana di niya na lang ipaalala pa. pauli-ulit ko lang sisishin ang sarili ko dahil sa nangyari.

 

 

 

 

 

 

Umiyak lang ako ng umiyak. Hindi ko na kaya. Di ako pinapansin ni Daddy dahil sa nangyari. Parang ang pakiramdam ko ay wala na kong karapatan pang tawagin siyang Daddy. Isang buwan na simula ng mangyari. Di pa rin bumabalik ang dating sigla ng bahay, ni Daddy, ni Zake at ako. Alam kong ako ang sinisisi ng lahat. Kumatok ako sa office ni Daddy.

 

 

"Come in." sabi niya. Pumasok naman ako. Nakita kong nakayuko siya sa table niya habang mayroong mga alak sa tabi niya. Kinuha niya ang isa dun. Lalapit na sana kaso—

 

 

"Don't come near me." Nahigit ko ang hininga ko dahil sa sinabi niya.

Napayuko na lang. I know my tears are starting to fall down, but I don't care. I have so much care for my father now. He's straining himself, too much.