Marvel İçinde -17-
Hayatını tek bir amaç uğruna heba etmesiyle, kalbi sürekli büyüyen bir nefret ve intikam hırsıyla dolup taşan bir kara deliğe dönüşmüştü. Karanlığın dibinde dolanan, yalnız ama tehlikeli bir adam.
Erik ''Killmonger'' Stevens.
Üst...
Emma önündeki kocaman meyve tabağından gözüne kestirdiği güzelce dilimlenmiş kavuna çatalını batırdı ve kendi tabağına alarak, ağzına atabileceği boyutlarda keserken amcasının cevabını bekledi. Everett hemen karşısında kurulmuş, kendi meyveleriyle boğuşmaktaydı.
''Sayılır, hala yapılması gerekenler var ama HYDRA'nın arkasında bıraktığı pisliğin çoğu temizlendi.''
HYDRA'nın adıyla irkildi. Yaşananları aklına getirmemeye çalışıyordu, orada uzun süre kalmamıştı ama olanlar zihninde hala tazeydi. Hissettiği çaresizlik ve korku, hafızasında onlar içinde ayrıca bir yer açmasında yeterli olmuştu. Emma dikkatini önündeki meyveye ve amcasının sözlerine vererek, yükselen anılarını bastırdı. Yaşadıklarını tekrardan gözünün önüne getirmesinin bir anlamı yoktu. Bugününü amcasına ayırmıştı. İyi olduğunu onunda görmesini istiyordu.
''Buna sevindim. Bu artık burada olacağın anlamına mı geliyor? Onlara rapor vermeye devam edecek misin?''
''Rapor verme işi bir süreliğine askıya alındı, en azından tam anlamıyla kontrol sağlanana kadar.''
''Yani bir çeşit tatildesin.''
''Sanırım öyle.''
Emma kavunu ağzına atıp çiğnerken, amcası da kirazlardan birkaçını aynı anda ağzına attı. Kavunun ferahlatıcı sulu tadı ağzını doldurdu, hayatında yediği en lezzetli kavun bu olabilirdi. Aşırı tatlıydı. Amcası saniyeler sonra elindeki üç çekirdeği tabağa bırakırken, kayısılardan birine uzanmadan önce yüzüne baktı.
''Sen nasılsın? Astımın ne durumda?''
''İyiyim. İlaç kullanmamak biraz garip geliyor ama onun dışında turp gibi sağlıklıyım, endişelenmene gerek yok.''
''Tedavi olduğun için kızgın mısın?''
Emma tabağındaki meyveyle uğraşmayı bırakıp, ciddiyetle yüzüne bakmakta olan amcasına baktı. Wakanda'ya gelmesi için onu cezp etmekte kullandığı yegâne kartı sağlığı olmuştu ve Emma yaşadığı sıkıntılara karşı bunu katı bir şekilde reddederek teklifini en başında geri çevirmişti. Doktorlara sıcak bakmadığını amcası çok iyi biliyordu, kurcalanmaktan, test edilmekten özellikle de iğnelerden bıkmıştı.
Tedavisi olsa dahi istemiyordu ve zayıf psikolojisi de astımını tetiklemekten öteye gitmediğinden Emma için her şey zulümden ibaretti. Ancak astımından bilinci kapalıyken kurtulmuştu, ne bir acı ne de onu sarsacak başka bir şey hissetmişti. Öylece gitmişti. Bunun için kızacak ya da oturup surat asacak hali yoktu, sağlığı düzelmişti ve gerçekten kendini iyi hissediyordu.
