what if . ｡ bts | discontinued.

17

Naii's POV

It's already 7:35 in the morning and, ililipat na daw sa normal ward si Xandre since stable na yung condition pero, still in semicoma pa din siya.

We're actually here sa paglilipatan kay Xandre.

"Sabi 7:00 daw ililipat dito si Xandre ah. Bakit wala pa siya?" Tanong ni Dareylle.

"Waaah! Namimiss ko na si Xandre!" Sigaw ko.

"Mamsh, lahat tayo, miss na agad siya," Dareylle said.

"Code blue! ICU! CODE BLUE!" Narinig kong announce sa speaker.

Mahirap talaga kapag sa ospital. Bigla ka na lang makakarinig ng nagcocode blue. Nakakapangilabot kaya!

Code blue! ICU! CODE BLUE!

ICU? Wait, wag niyo sabihin saking ano, "SHET LANG! ICU DIBA? NAGCOCODE BLUE SILA SA ICU!?" Taranta kong tanong.

"Oo, bakit?"

"Tangina, knock on wood, knowck on metal, knock kahit saan, wag naman sana!"

"Bakit ba?"

"Nasa ICU si Xandre, diba? Pano kung ano," oo, nagpapanic na ko, "pano kung siya yun?"

Nagulat naman silang lahat sa sinabi ko kaya nagmadali kaming pumunta sa ICU.

Maraming doktor at nurse yung nakapalibot sa pasyente kaya hindi namin makita kung sino yun.

Jusko, wag naman po ang kaibigan ko.  Napakabata pa ng kaibigan ko para mawala sa mundong 'to. Marami pa s'yang pangarap sa buhay. Hindi po ba, napakaaga pa para kuhain niyo siya? OA na OA, pero Lord, wag naman po yung kaibigan ko. Hindi po ako palasimbang tao at banal na nilalang pero ngayon po, lumalapit ako sa inyo.

"Charge! 60 joules!" "Shock!

"Charge! 150 joules!" "Shock!"

The doctor starts the CPR to the patient.

"CHARGE! 200 JOULES!" "SHOCK!"

Seconds have past and I heard the scariest sound here in the hospital. Flat line.

Bahagyang tumabi yung iba doktor and nurse.

"XANDRE!" I heard Jimin cried.

"N-no... This c-cant be."

"17 year old female patient. Hera Quiarryxandre Zein Min." "Time of death..." My tears starts to fall as I heard those words. "7:46 AM."

"N-NO! T-THIS CAN'T BE!" Sigaw ko sa kanilang lahat. Nilapitan ko yung walang buhay na katawan ng kaibigan ko. And I start the CPR. "T-this can't be..." I cried.

"Xandre, kilala kita! Matatag ka! Kahit ilang beses mo pa sinubukang tapusin ang buhay mo, hindi mo kayang iwanan yung mga taong mahal mo! Xandre, hindi ka madaling bumitaw. Hindi ka madaling sumuko kasi matatag ka, diba? Matatag ka! Paano ka na lang magiging doktor? Paano ka na lang makakabalik sa archery? Paano mo hahanapin yung half brother mo? Paano mo na lang sasagutin at pakakasalan si Jimin kung ngayon pa lang, susuko ka na? Paano na lang yung mga pangarap mo? Xandre, I still want to see you in success! But, how? How can I if you're already giving up? Xandre, kailangan ka pa namin..." Patuloy pa din ako sa pag-CPR sa kanya.

"Xandre, I know you're tired. You're tired of suffering in too much pain. But, baby, please let me remove the pain in your heart. Baby, please come back..." Jimin said as he held Xandre's hand.

"Move," the doctor said. Nagulat ako nung hawak niya na yung defibrillator. "Charge! 100 joules! Shock!"

"Charge! 200 joules! Shock!"